25 mei 2012
We fietsen al jaren in de Duitse Eifel in het gebied rond het circuit van de Nürburgring.
De hoogste berg in deze omgeving is de Hohe Acht (747 m) en dat is een weg die langs het circuit loopt.
Het was nooit in me opgekomen om met de fiets over het circuit te rijden, totdat Daniel (naast klimgeit ook een enorme autofreak) met het idee kwam om dit eens te doen.
Ik kon niet geloven dat dit zou kunnen, maar hij had alles al uitgezocht.
Het circuit is 10 vrijdagavonden per jaar opengesteld voor fietsers en zo kochten wij een kaartje bij de kassa om het ciruit te mogen.
Autosport is duur en zo ook het kaartje waarvoor 15 Euro betaald moet worden. Ik krijg nog 3 Euro korting, omdat ik lid ben van een fietsclub.
Om half acht rijden we het circuit op en Daniel kust het asfalt. Dit levert hem de bijnaam Benedictus op.
We denken even snel het rondje af te raffelen. Dat blijkt nog niet zo eenvoudig als het lijkt.
Er is geen meter vlak en je komt nergens in een lekker ritme.
Het asfalt is ruw en loopt voor geen meter onder onze dunne fietsbandjes.
We beginnen met een stukje van het huidige circuit, daar waar de formule 1 wagen ook rond scheuren.
Vervolgens draaien we het oude circuit op waar de kilometers met borden staan aangegeven.
Op de brede weg kun je lekker middenop rijden en er is vrijwel niemand te zien.
De vogels fluiten langs het circuit wat vreemd is gezien het feit dat vrijwel dagelijks motoren en auto's op het circuit rijden.
Er volgt een enorm spectaculaire afdaling waar met gemak een snelheid van 75 km/u wordt bereikt.
Daarna loopt het echter steil omhoog (16%) en als je niet tijdig schakelt sta je geparkeerd.
Na 22 km bereik je uiteindelijk de finish en voel je toch wel even de benen.
Ik hoor later dat er ook 24 uurs fietstochten worden gehouden met teams van 3 personen.
Ik moet er niet aan denken. 1 rondje was voor mij meer dan genoeg. |
