Om 3:45 gaat de wekker na een nacht slecht geslapen te hebben.
Het is vandaag de grote dag en de spanning is te voelen.
Na een snel ontbijt gaan we richting de start van Alpe d'HuZes waar rond de klok van 5:10 het startschot gegeven gaat worden.
Het is overigens een rare ervaring om in het donker te fietsen. Ik heb het nog niet eerder gedaan.
We schuiven rond 5:30 over de mat bij de start en het kippevel staat op de armen bij het zien van zoveel deelnemers.
In een lange sliert fietsen we naar boven.
Iedereen is enthousiast en heeft zo zijn eigen redenen om naar boven te trappen.
Ik zie mensen zonder benen die met een armfiets naar boven gaan, ik zie tandems, ik zie een ligfiets met een man met 1 been en natuurlijk de hardlopers.
Halfweg de klim kiepert een meisje om en neemt en passant 3 andere mee in de val.
Gelukkig gaat het langzaam en heeft niemand echte schade.
In sommige bochten klinkt opzwepende muziek en er staan tientallen mensen ons aan te moedigen.
Als ik boven kom en het laatste hupje heb gedaan is het min of meer afdalen naar de finisch waar 2 enthousiaste dames in roze outfit iedereen naar binnen loodst.
De eerste klim zit erop en de kop is eraf.
Ik ga naar ons steunpunt bemand door Alie, Erwin en Rene waar onze spullen staan.
Ik druk een gelletje in de keel en ga meteen door voor de tweede klim.
De afdaling is koud en ik ben bijna verkleumd als ik aan de tweede klim begin.
Het gaat nog steeds lekker en ik kan goed in het ritme komen.
Er is nu duidelijk meer ruimte en samen met Theodoor kom ik boven voor de tweede.
Boven zie ik Hans binnen komen. Hij heeft zijn klim gedaan voor Lubbert en is dolblij.
Hij heeft zijn doel bereikt en kan tevreden plaats nemen in de luie stoel.
De derde klim is achteraf de lastigste. Het loopt niet en ik begin twijfels te krijgen over de rest van de beklimmingen.
Het fietsvoer komt me de keel uit en mijn maag weigert meer van dat spul.
Theodoor heeft hetzelfde en na een langere pauze gaan we toch voor een vierde klim.
De vierde klim gaat wat makkelijker dan de de vorige en we rijden eigenlijk lekker relaxed naar boven.
Het zonnetje komt nu echt door en ik dwing mezelf veel te drinken.
Boven is het drukker en ik hoor van Alie de resultaten van de anderen.
Iedereen is nog in koers en druk met een derde of vierde klim.
Ik besluit een vijfde te gaan doen en als ik geen kramp krijg ga ik wellicht voor een zesde.
De vijfde verloopt prima en we hebben meer dan genoeg tijd voor een zesde keer.
Langzaam komt het besef dat het echt kan gaan lukken.
Grootste probleem is de motivatie. Het is heel lastig om 6 keer dezelfde berg te rijden.
Tijdens de zesde klim denk ik bij bocht 13 aan Lubbert die er helaas vandaag niet bij kan zijn.
Hij volgt ons vanaf thuis achter de PC en kan precies zien wat we doen.
Als ik naar 6 keer boven kom is er gevoel van euforie en blijdschap.
Het is een vreemd moment. Het is een afsluiting van 9 maanden A6.
Theodoor volgt kort na mij en ook hij heeft er 6 gedaan.
Henkapie en Arend zijn nog onderweg voor de 6de en Fons komt boven met 5 beklimmingen.
Er is geen tijd voor een zesde en hij enigzins teleurgesteld.
Ik zeg hem dat 5 een prachtige prestatie is en hij ziet inmiddels ook wel in dat dat zo is.
Frank heeft er 3, en dat na al dat blessureleed van de afgelopen weken!
Jacq heeft er 3 (+1 gisteren), Henk heeft er 4, Niek ook 4 evenals Rembrandt, Jan en Anton.
Het is even wachten op Arend die huilend ons in de armen valt.
Henkapie is nog onderweg en ik ben ben bang dat hij misschien kramp heeft.
Plotseling komt hij voorbij en finisht voor zijn zesde.
We zijn nu allemaal binnen.
Als ik de balans opmaak tel ik totaal 52 beklimmingen van de Nijkerkse Klimgeiten.
Met een bedrag van bijna 70.000 Euro is dat toch 1346 Euro per klim.
Speciale dankwoord aan al onze sponsoren, supporters, volgers via internet, Alie, Erwin, Rene, en natuurlijk onze Janine.
Het was een geweldige dag.
Vandaag 156 kilometer en 6600 hoogtemeters.
|
