Na een voorspoedige reis kwamen we om 15:00 bij het hotel aan.
Een aantal vroege vogels waren er al en zaten al lekker in de zon.

Samen met een aantal dapperen sprongen we enthousiast om 16:00 op de fiets voor een heuse "klimgeiten" col.
De rit naar de top van de Oberalppass (2044 meter hoog) is fraai en niet al te moeilijk.
In mijn obsessie naar haarspeldbochten ben ik nog even over de top een kilometer afgedaald om foto's te maken van een wel heel mooie bocht.
Zo horen ze te zijn en zouden we nog veel meer moeten zijn.

Om 19:00 vallen we aan met eten en het ruikt prima.
Bertus heeft overigens een lekker flesje meegenomen en het is geen luchtje :)

Bertus is wel heel klein	Chaos in fietsenhok	Mooie bocht, toch?

Vandaag stond het steeds te regenen en na wat heen weer dremmelen besloten we om 12:00 toch de klim naar de Sustenpass te gaan doen.
Dikke kleren mee in de rugzak, want boven is het 4 graden.

In de ochtend ben ik al met Robert op de Furkapass en Gotthardpass geweest om te kijken hoe het weer is aan de andere kant.
Geen verschil; overal koud en nat.
Stiekem al een stuk parcours kunnen verkennen voor de komende dagen.

De klim vandaag was verschrikkelijk zwaar. Zeer steil en vooral lang (17 km).
Boven was het mistig en koud en hoe hoger we kwamen hoe meer water er uit de lucht kwam.
De afdaling zal ik zeker niet meet vergeten. Remblokjes compleet verdwenen door het harde remmen.
Terug moesten we ook nog even 500 hoogtemeters overwinnen om naar Andermatt te rijden.
Dit was het zwaarst verdiende "klimgeiten punt" voor mij in de geschiedenis van de klimgeiten.
Een afdaling in de regen doe ik overigens nooit meer.

Gelukkig is iedereen weer heelhuids terug in het hotel.
Ik heb een krant gekocht om de schoenen droog te krijgen en ga zo mijn remblokjes vervangen.

Lubbert is vandaag naar goud gereden in de Orde van de Klimgeiten. Hij heeft nu 50 beklimmingen voltooid.
Hij heeft deze klim opgedragen aan onze fietsvriend Henkapie die door zijn ongeluk er (nog) niet bij kon zijn.
Albert is vandaag naar brons gereden.
Vanavond krijgen Lubbert en Albert hun diploma en bijbehorende herinnering.

Regen en wolken op Grimselpass	Lastig stukje naar Andermatt.

Vanochtend trof ik een aantal uitgepierde fietsers aan bij het ontbijt.
De regendag van gisteren had er behoorlijk ingehakt.
Ik had enorme zware benen en we besloten vandaag wat rustiger aan te doen.
Het werd de Oberalppass van beide kanten. Noem het maar rustig.
Een aantal durfden er zelfs nog de Lukmanierpass bij te doen.

Gisteren bleken Mart en zijn companen Con en Harry het laatste stuk de trein genomen te hebben.
Dit hebben ze vandaag wederom gedaan. Er gaan geruchten dat er een nieuwe club van de "treingeiten" wordt opgericht.
Ik heb al aangeboden de website te maken :)

Inmiddels zijn de anderen (Klaas, broer Bert, Rinko, Arie en Mark) ook in het hotel gearriveerd.
Peter Stijf heeft te veel last van zijn valpartij vorige week en is helaas niet afgereisd naar Andermatt.
We zijn nu met 47 fietsers.

Vanmiddag heb ik met chauffeur Robert de koninginnerit van morgen verkend en vanavond uitgelegd aan de hele club.
Ook heb ik een kei meegenomen van de Gotthardpas voor in mijn museum.

Vandaag was het prima weer en voor morgen verwacht men nog iets beter.
Het staat nu 21:15 hier wel te plensen.

Niek kwam vandaag overigens raar ten val. Schade valt mee.
Ook werd hij vandaag zilveren klimgeit.

Klimgeit op de Nufenenpass	Peleton op Oberalppass	Trein op de Oberalppass

Vandaag stond de koninginnerit op het programma. Een rit van 105 km over 3 flinke Alpenreuzen.
Allereerst de fraaie rit naar de Furkapass (2430 m).
Ik had deze vorig jaar al gereden en was gewaarschuwd voor de soms gemene steile passages.
Op het "piemel" verzetje naar boven en zoveel mogelijk proberen te sparen.
Afdalen naar Gletsch waar Frits een spaak uit het wiel reed. In Gletsch door broer Bert even professorisch gerepareerd.

Na koffie op naar de gevreesde Nufenenpass, de hoogste pas van Zwitserland en bijna 2500 meter hoog.
Woorden die geroepen werden door mijn kompanen waren "loeder", "moordernaar" en "beul".
Ik had dezelfde ervaring, maar noem het een "bitch".
Helemaal gaar gekookt kom ik boven en ben meteen aan de spaghetti gegaan.
Iedereen die ik boven zie komen ziet er niet meer fris uit.
Bert heeft een hongerklop gehad en Gerard ziet eruit als de "Dood van Pierlala".

Nu nog even de keitjes rijden van de Gotthardpass.
Voor sommigen een verukking en voor anderen een straf.
Hier zien we ook de andere fietsers van onze groep die de variant van Gotthard op, Gotthard af en weer via de steentjes omhoog, hebben gedaan.
Iedereen is razend enthousiast en het weer was vandaag formidabel, prachtig en helemaal top.

Mijn dag kan zeker niet meer stuk.
Boven op de Gotthard nog een boek gekocht over de berg en weer snel naar beneden.
Het was een topdag in de geschiedenis van de Klimgeiten.

Rijk en Arend zijn vandaag zilver, Mart en Klaas zijn brons.
Vanavond ga ik 15 certficaten uitreiken met bijbehorend foto van de Gotthardpas.

Lubbert op de Furkapass.	Anton heeft het ook moeilijk.	Hairpins op de Nufenenpass.

Gisterenavond met Klaas in de auto naar de top van de Furkapass gereden.
Hij had daar het oude betonnen bord met de topaanduiding "Furka" in een greppel zien liggen.
Wij wilden dat ding wel hebben en dus na enig graafwerk en het nodige wrikken kwam het bord tevoorschijn.
Helaas had het ding nog een enorme poot van gewapend beton en dus moest het ding blijven liggen.
Foto gemaakt en weer netjes bedekt. Misschien een keer terug met een draadloze flex.

De weersverwachtingen voor vandaag waren niet best en bleken achteraf best mee te vallen.
Iedereen trok vandaag zijn of haar eigen plan.
Op elke col in de omgeving waren VOEKers aan het klimmen en zwoegen.
Ik besloot met een behoorlijk aantal anderen de Gotthardpass te doen, maar nu van de andere kant dan gisteren.
Boven fietsten we door de wolken en konden niet meer dan 10 meter zien.
Koffie op de top en naar beneden.
Bij het hotel werd ik door Lubbert, Theodoor, Bertus en Albert overgehaald om de Oberalppass ook nog maar even te doen.
Ach ja, we zijn er nu toch dus ook nog even hier naar boven.

Deze week wil ik alleen nog de Grimselpass doen. Die staat nog op mijn lijstje.
Hopelijk gaat dat morgen lukken.

Vandaag zijn Frank en Toon naar zilver gereden.
Richard en onze Bert zijn brons.

Gotthardpass in de wolken.	Theodoor in de wolken?

De weersvoorspellingen waren dramatisch voor vandaag, maar wat schetste onze verbazing, het was prima weer om te klimmen.
Vandaag een soort van tweede koninginnerit over de Furka, Grimsel en Sustenpas.
Een klein clubje ging voor de lange versie, maar ik koos met een grote groep voor de kortere variant Furka, Grimsel, Furka.
Toch ook 76 km en 2010 hoogtemeters.

De Furka verliep zonder problemen en na de afdaling naar Gletsch was het de beurt aan de Grimselpas.
Hier was ik nog nooit geweest en eigenlijk vrij makkelijk kwam ik hier boven.
Het blijkt dat deze fraaie klim mijn 125ste beklimming is die meetelt voor het Klimgeiten klassement.
Ik ben nu klimgeit met status "Saffier" en dat is natuurlijk prachtig en eervol.
Wat een aantal jaren begonnen is als een grap is nu serieuze business geworden.
Er wordt voor elk punt geknokt en iedereen is er hier mee bezig.

Op de Grimselpas vond broer Bert een aantal "nep" klimgeiten.
Ik moest daar natuurlijk mee poseren en hieronder het resultaat. Raar!

Vandaag werd de 69-jarige Bertus gehuldigd als gouden klimgeit.
Ik neem mijn petje heel diep af voor Bertus, die naast een eerlijke kerel ook een enorme doorzetter is.
Hij is een voorbeeld voor veel andere, met alle respect, oudere fietsers.

Ook bijzonder vandaag is dat Gerard naar de status zilver mocht gaan.
Hij heeft een vervelende tijd achter zich en is hersteld van teelbalkanker. Hij fietst hier als herboren.
Datzelfde geldt voor mijn vriend Lubbert. Hij is hersteld van endeldarmkanker en ik heb deze week heel wat beklimmingen met hem mogen voltooien.
Soms best emotioneel en als we beiden kapot zaten trokken we elkaar die bergen over.

Vanavond wordt onze "bonte" avond.
Mart, Frank en ik hebben wat leuke dingen voorbereid en hopen alle mensen een leuke avond te bezorgen.
Een aantal van ons gaan morgenvroeg al weg, vandaar vanavond.

Geit op geit.	Hotel Belvedere in zicht op de Furkapas.	Mark, Klaas en Bert op de Grimselpas.

Vanochtend kwam de regen met bakken uit de lucht vallen.
Geen fietsen dus vandaag.
Een groot aantal van ons besloot om vanochtend of vanmiddag naar huis te rijden. Dat is jammer, want nu blijft er een kleine groep achter.

Gisterenavond kreeg ik van broer Bert en zijn vriendin Anneleen een fraaie stenen klimgeit.
Deze had ik al in een etalage van het dorp zien staan en ik ben er ontzettend blij mee. Het is werkelijk een prachtig kunstwerk.
Ook kregen Mart, Frank en ik van alle deelnemers een Zwitserse koebel voor de organisatie van deze reis.
Alleen maar tevreden geluiden gehoord en dat is prima.

Met een groepje vandaag de Rhônegletsjer bezocht bij de Furkapas.
Vanuit hier begint de rivier de Rhône en het is mogelijk om binnen in de gletsjer te kijken.
Dit een magistraal gezicht. Ik wist overigens niet dat zo'n gletsjer zo groot kon zijn.

Net ook even de statistiek van deze week bekeken.
Samen hebben we 462 beklimmingen gedaan. Dat is gemiddeld 10 beklimmingen per persoon.
Er zijn 18 nieuwe klimgeiten toegevoegd, 2 klimgeiten zijn goud geworden en 5 zijn naar zilver gegaan.

Vanavond gaan ook wij de spullen inpakken en morgenvroeg naar huis.

Steen van Gotthardpass.	Kunstwerk.	Binnen in de gletchjer.

Vanochtend om 07:00 ontbijten, uitchecken en afscheid nemen van de 18 klimgeiten die er vanochtend nog waren.
Als we de bus proberen te starten blijkt dat de accu leeg is. Broer Bert heeft de achterklep niet goed gesloten.
Bij hotel startkabels geleend en auto van Mart als starter gebruikt.
Om 08:30 uiteindelijk vertrokken naar huis.

Terug in de auto mijmer ik met Anton, Bertus en Arend nog wat na over de afgelopen week.
Heerlijke week in een prima hotel in een leuk dorp.
In Andermatt kom ik zeker nog een keer terug.

Hoogtepunten waren er veel, maar als ik er twee uit moet halen dan kies ik als eerste voor de koninginnerit over de Furkapass, Nufenenpass en Gotthardpass (de steentjes).
Als tweede de rit naar de Grimselpas vanuit Gletsch en de schitterende klim terug naar de Furkapass.
Wat een fraaie uitzichten op o.a. de Rhônegletsjer en de imponerende haarspeldbochten.

Ook mijn knie heeft het prima gehouden. Hele week voorzichtig gereden en toch 12 beklimmingen kunnen doen.

Opvallend was deze week de enorme saamhorigheid in de groep.
47 VOEKers die elkaar steunden en aanmoedigden tijdens onze beklimmingen.

Speciaal woord van dank wil ik nog uiten richting Mart en Frank. We hebben het samen toch maar geflikt.
Mart heeft al aangeboden om volgende keer weer mee te helpen met de organisatie.
Frank ga ik ook nog vragen of hij dat ziet zitten.
Ook dank aan mijn schoonzus Anneleen (of moet ik Anteleen zeggen?) voor het schrijven van de certificaten en zwager Robert voor het chauffeuren over passen tijdens de verkenningstochten.

Ik zou zeggen: "Auf Wiedersehen".