Vanochtend uitgechecked in Slovenië en vertrokken naar Andermatt.
Een rit van dik 600 km langs bekende plaatsen als Venetië, Milaan en Como. Helaas zie je daar bar weinig van.

We besluiten niet door de Gotthardtunnel te gaan, maar via Airolo over de pas.
Boven maken we een paar fraaie foto's van de oude pasweg beneden.
We moeten wel een keer terug om de ultieme foto te maken vanaf de voorkant.
Dit is uit de lawinegalerij en dan moeten we even langzaam rijden zodat Daniel het shot kan maken.

In Andermatt krijgen we kamer 11 en dat is boven de hoofdingang. Gunstig, want dan kunnen we morgen de Pink vlag ophangen.
Intussen komen ook Frank en Henkapie aan. Brenda en Hilda, de begeleidesers van de reis volgen een kleine 2 uur later.
Henkapie wil graag fietsen en ik eigenlijk ook.
We gaan de Gotthardpas doen en komen boven in dichte mist.
De blik op de bochten is wonderwel fraai en Henkapie leeft zich uit met zijn fototoestel.
De afdaling terug naar Andermatt is heerlijk, hoewel Dr. Bibber het wel koud heeft gehad.

Morgen naar de Furkapas. Rond 18:00 verwacht ik de 2 bussen uit Nederland met 60 fietsers en wandelaars.

Henkapie leeft zich uit.	Oude pasbord.	Ultieme foto Daniël.

Vanochtend gaan we de Furkapas en de Grimselpas fietsen.
Brenda zal Daniël en mij oppikken onderaan de Grimselpas om de rest van de lange ronde over Nufenenpas en Gotthardpas te verkennen.
Zo gezegd zo gedaan en we fietsen de Furkapas op. Ik vond dat 3 jaar geleden al een nare klim en vandaag wederom. Loopt voor geen meter.
Henkapie en Frank zijn ook mee, maar die zullen de Sustenpas ook gaan doen.
We rijden de relatief makkelijke, maar fraaie, Grimselpas op en genieten van het heerlijke weer.
Hoe is het mogelijk dat het zulk lekker weer is, want het is hier de afgelopen weken slecht weer geweest.

Daniël en ik dalen terug naar Gletsch waar Brenda al aan de koffie zit. Wij zetten de fietsen op het rek en rijden over de Nufenenpas en de steentjes van de Gotthardpas.
Het is toch een prachtige klim.

Terug in het hotel hebben we nog voldoende energie om de Oberalppas op te fietsen.

Rond half acht arriveren de 2 bussen met wandelaars en fietsers. Men is goed gemutst en enthousiast.
Als de fietsen uit de karren zijn en de kamers verdeeld zijn kan er gegeten worden. Na het eten doe ik de briefing en vertel over de fietstocht van morgen.

Bochten op de Furkapas.	Blik op Grimselpas.	Steentjes op de Gotthardpas.

Vrijdag is traditioneel de “warming up” dag.
De zon schijnt en na de groepsfoto beginnen de fietsers aan de Oberalppas, een berg van 10 km met een top van 2046 meter.
De wandelaars gaan met de bus naar de top om daar een fraaie wandeling te maken.

Boven op de top is het een drukte van belang. Een grote roze vlag met opdruk “winnaars” hangt over de volgauto die gevuld is met bananen, repen en sportdrank.
De meesten trekken hun warme kleding aan en dalen aan de andere kant af naar Disentis.
Hier heb je de keuze om terug omhoog te gaan of door te rijden naar de top van de Lukmanierpas, een klim van 22 km naar 1920 meter hoogte.
Een aantal kiezen om de Lukmanier op te rijden. In het begin een aantal werkzaamheden en tunnels, maar daarna een schitterend “Märklin” landschap.
Op de top is het kort wat foto's maken en dan snel terug afdalen naar Disentis.
Hier besluiten we een hapje te eten, want we zitten inmiddels al zo'n 3 uur op de fiets. Na een heerlijke pasta rijden we de 20 km naar de Oberalppas omhoog.
Er ontstaat een dreigende donkere lucht, maar we denken wel op tijd over de pas te zijn.
Het druppelt als we de top naderen. We duiken het restaurant in om een jasje aan te trekken voor de afdaling.
We zijn nog geen stap binnen of de luiken gaan boven open. Het regent even verschrikkelijk hard.
Al snel komt de zon weer terug en stijgt de damp op van het asfalt.
Na een goede bak koffie is de weg droog en kunnen we afdalen naar Andermatt.
Met 105 km op de teller en 3 passen genieten we deze avond na van deze heerlijke dag.

Henk op de Oberalppas.	Daniël schiet er op los.	Frank trots op de Lukmanierpas.

Zaterdag is de dag van de waarheid, de dag van de Gotthardpas.
Deze pas gaan we vandaag 2 keer beklimmen. Eerst vanuit Andermatt en vervolgens de oude pasweg, met 37 haarspeldbochten, vanuit Airolo.
Om 10:00 rijden we gezamenlijk naar de voet van de pas. Al snel valt de boel uit elkaar en 1 voor 1 komen de fietsers boven bij het meer op 2106 meter hoogte.

We verzamelen en rijden naar het punt waar je mooi uitzicht hebt op de bochten van de oude pas.
Na een fraaie afdaling komen we in Airolo waar snel de warme spullen uit kunnen. Het is lekker weer voor een mooie klim.
We zijn net begonnen als er zich al een stenenstrook aandient. Het loopt eigenlijk beter dan verwacht. Asfalt en stenen wisselen af. Steeds kruis je de nieuwe pas.
De laatste 6 km is er geen asfalt meer te zien en begint het mooiste deel van de klim. Bochten en stenen is het enige wat je nog te zien krijgt.
De blik naar boven is al even indrukwekkend als naar beneden, waar de fietsers kleine poppetjes zijn in een imposant landschap.

Naast fietsers en een enkele motorrijder spot ik nog een “murmeltier”.

Boven worden we aangemoedigd door de wandelaars die ook net zijn gearriveerd.
Na een winderige en koude afdaling wacht beneden bij het hotel een zonnig terras en veel vrolijke Pinkers.
Wederom een dag om nooit te vergeten.

Onder het genot van een biertje komen we ook nog achter dat zowel Henk als Frank de status "Diamant" hebben bereikt.
Binnenkort ontvangen zij hun trofee.

Bochtenwerk op Gotthardpas.	Poppetjes in een landschap.	Nog 2 km.