Gisteren om 06:00 vertrokken met Daniël naar Bovec in Slovenië.
Doel is om de jaarlijkse reis van mijn werkgever voor te bereiden.
Ons oog was op Slovenië gevallen, een land wat niet zo bekend is, maar verrassend mooie bergen heeft.
Rond 19:00 ariveren we in Bovec en nemen we intrek in hotel Alp.
Voor het eten even snel een stuk van de Vrsic-pas verkend. Schitterend en ik kreeg al zin in de dag van morgen.

We hebben de bus van broer Bert mee. Die heeft honden en dat ruik je goed.
Als oplossing hebben we een dennegeurtje aan de spiegel gehangen en dat ruikt me toch lekker!

Vanochtend schijnt de zon en we fietsen naar de voet van de Vrsic-pas.
We willen beide kanten van de pas doen en dat betekent dat we alle 50 genummerde haarspeldbochten gaan fietsen.
Aan deze kant zitten er 26, aan de andere kant nog eens 24.
Ik besluit om alle borden en bochten op de foto te zetten. Dat heeft vast nog nooit iemand gedaan.
Het is ook volslagen idioot, maar het is ook wel weer grappig.
We beginnen met 50 en dat loopt terug naar 25.
Het is een heerlijke klim met soms wat venijnige stukken.
De laatste 2 kilometers zijn pittig. De teller tikt regelmatig 14% aan.
Het is best koud boven en we besluiten snel af te dalen naar Gransjka Gora. Een afaling van 11 km.
Nu ontdekken we echter dat alle 24 bochten aan deze kant uit klinkers bestaan.
Een aparte gewaarwording als je dit helemaal niet verwacht. Waarom hier klinkers en aan de andere kant asfalt?

Beneden in het dorp nemen we een bak koffie en gaan weer terug naar boven.
Nu begint het met bocht 1 en loopt het op naar bocht 24.
Op zo'n anderhalve kilometer onder de top volgt er een leuke verrassing. De teller toont 22%.
Wie bedenkt dit?

Boven is het nu zonnig en we zitten een tijdje in het gras.
Nu een lange afdaling van 32 km terug naar Bovec en dan een heerlijk terras.

Na het douchen besluiten we met onze bus nog even de Mangart te verkennen.
Dit is een zeer steile en smalle doodlopende weg naar een hoogte van boven de 2000 meter.
Tegenliggers moeten we ontwijken op uitwijkplekken en we toeteren bij elke bocht voor mogelijke tegenliggers.
Boven is het schitterend ondanks dat we de laatse 2 km niet kunnen doen vanwege gevaar voor vallende stenen.

Wat een mooie dag was dit.

De pas is blijkbaar open.	Bocht 13.	Bocht met klinkers

Vanochtend staat het te miezeren.
We besluiten de MTB te kiezen en dik ingepakt gaan we op weg naar de Mangart.
Eigenlijk rijdt je eerst vrijwel de gehele Passo del Predil en dan 1,5 km voor de top buig je naar rechts naar de Mangart.
Als je de hoek om gaat slaat de schrik in de benen. Een waarschuwing voor 22% stijging.

Begin van de klim gaat nog wel, maar dan begint de ellende.
Een bord van 15% en inderdaad deze percentages worden zeker bereikt.
Ik ben blij dat ik op de MTB ben en schakel achter op een pannekoek.
Het regenen is gestopt en we rijden de wolken in.
We komen door een aantal donkere tunnels. Het enige voordeel is hier dat het redelijk vlak is in zo'n tunnel.
Het is mistig en voor we er erg in hebben zijn we boven.
Nog steeds lawine-gevaar dus niet de laatse 1,5 km. Jammer, maar begrijpelijk, hoewel een paar wandelaars het wel gokken en naar de top wandelen.

We hebben droge kleding in de rugzak en trekken dit snel aan.
Afdalen naar de splitsing en dan nog de 1,5 km naar de top van de Passo del Predil.
Foto's en gauw terug naar een warme douche.

Alles is nat en de dame van het hotel biedt aan om de spullen op te hangen in het ketelhuis.
Hier is het heerlijk warm en de schoenen en kleren kunnen hier prima drogen.

Vandaag slecht 6 foto's, maar gisteren had ik deze pas al te pakken.
Morgen naar Andermatt.

Angstaanjagend bord.	Daniël op de rand voor de ultieme foto.	We kunnen niet verder.