Redelijke reis naar Carpentras gehad. Het is hier 36 graden en dus behoorlijk heet.
We hebben gisteren alvast 50 liter water in de supermarkt gekocht vandaag.
Dat zal voldoende moeten zijn voor de komende dagen.

Vandaag de alom beruchte Mont Ventoux.
Voor mij geen onbekende, maar met een temperatuur van 35 graden is het wel een andere ervaring.
We gaan via Bedoin en dat is zo'n 15 km van Carpentras.
Het is redelijk druk op de klim en spreek veel Hollanders.
Het is prachtig om te zien wat hier naar boven komt. Fiets met karretje, man van 77, dikke en hele dunne mensen, Belgen, Duitsers, en noem maar op. Sommigen staan met kramp langs de weg.
Wij komen alle 8 boven, de een met meer moeite dan de ander.


Ik heb door de airco in de auto gisteren pijn in de keel en bijna geen stem.
Tevens is de rechterknie een beetje geïrriteerd. Een tweede klim doe ik niet. Er komen nog meer dagen met beklimmingen die wel nieuw zijn voor mij.
Theodoor, Daniel en Henkapie gaan voor een tweede. Ik daal met de anderen terug naar Carpentras.
Morgenvroeg gaan we met auto verkassen en zullen een ronde rijden vanuit Sospel.

Fris van start.	Lubbert is er bijna.	Pittig laatste stukje.

We stappen om 08:30 in de auto's en gaan op weg naar Sospel.
Het zuiden van Frankrijk is prachtig en onderweg zien we palmbomen.
Het weer is heerlijk en rond 12:30 kunnen we in Sospel op de fiets stappen.
We rijden vandaag over de Col de Turini, bekend uit de rally van Monte Carlo, en de Col de Braus.
Beide cols staan al een tijdje op mijn verlanglijstje.
De Col de Turini is prachtig en heeft veel opgemetselde haarspeldbochten.
Wederom maakt het fototoestel overuren.
Boven zijn er diverse restaurants maar nergens is er iets te eten. Raar!

Theodoor en Henk willen terug. De anderen gaan verder via de Col de Braus.
Lubbert gaat toch mee ondanks een glijpartij bij het restaurant.
De Col de Braus is nog mooier dan de Col de Turini. Bijkomend voordeel is dat elke kilometer op een groot bord staat.
Ik denk dat alleen de percentages niet kloppen en dat de percentages van de afgelopen kilometer getoond worden.
Ook het grafiekje van cyclingcols.com kan in de vuilnisbak. Klopt voor geen meter.

Schitterende bochten op Col de Turini.	Blik van boven.	Col de Braus.

Vandaag besluiten we Col de Tende te doen.
Deze col is volgens alle media die ik heb geraadpleegd gedeeltelijk onverhard.
Hoeveel kilometer het onverhard is weet eigenlijk niemand en dat zullen we gauw ontdekken.
We hebben de MTB fietsen ook mee dit jaar en het is nu tijd om deze te gebruiken.
We starten aan de noordkant waar een mooie rustige asfaltweg via 11 haarspeldbochten naar een grote parkeerplaats loopt. Dit is een makkie.
Nu begint het zoeken naar de juiste weg. Henkapie en ik zijn een onverhard pad ingereden en ik denk dat we de juiste weg hebben.
Ik bel de anderen en we rijden door een oud fort richting de afdaling van de zuidkant.
Het begint met zeer slechte ondergrond en ik ben blij dat ik op de MTB ben. Dit is niet geschikt voor een racefiets.
Een aantal van ons geeft bijna de moed op als ik na dik 3 km afdalen en talloze bochten asfalt tegen kom.
Ik roep de mannen en we dalen samen af naar de voet van de klim. Het is een schitterend schouwspel om al die bochten onder ons te zien liggen.
Als de grote weg verschijnt draaien we om en beginnen aan de klim terug naar boven.
Intussen maken de fototoestellen en filmcamera's overuren en na 29 bochten begint het onverharde deel van de klim.
Het klimmen valt reuze mee al tikt mijn klokje soms 17% aan en komt het voorwiel omhoog als ik over een grote steen rijdt.
We bereiken de top. Henkapie, Daniel en ik gaan op zoek naar mooie plaatjes en schieten deze vanaf een oud fort aan de oostzijde van de Col de Tende.
We komen bij de anderen terug en die besluiten af te dalen.

Henkapie en ik willen ook plaatjes schieten van de westkant en gaan op zoek.
We vinden de juiste plek en zien ook donkere wolken opdoemen en een enkele bliksemflits.
Snel gaan wij ook naar beneden en komen droog terug. Wat een avontuur vandaag!

Dwars door het fort.	Blik op de talloze bochten.	Stuk onverhard.

Om 08:00 komt het met bakken uit de lucht, maar al gauw trekt de lucht open en verschijnt de zon.
We pakken de fietsen in de bussen en rijden naar Vinadio om vanuit daar de Col de la Lombarda te fietsen, een col van 2350 meter hoogte en 31 haarspeldbochten.
Het is een rustige en zeer afwisselende klim. Prachtige natuur waar ik onderweg hagedissen en marmotten spot.
Henk pakt onderweg zijn MTB van de volgwagen en rijdt hier soepel mee naar boven.
De klim is 22 km en als we boven komen is het fris en nevelig.
Gauw de warme kleding aan en afdalen. De laatste paar km komen we in de regen en is het oppassen met een nat wegdek.
Beneden is het rap de bussen in en op zoek naar de douches.
Henkapie heeft achter het stuur zijn helm en zonnebril nog op en vraagt zich af waarom alles zo donker is :)

Anton en Henkapie.	Prachtige blik terug.	De top bereikt.

In Borgo San Dalmazzo staat het vanochtend te plensen.
We zien vandaag het fietsen in het water vallen.
Frank praat met de hoteleigenaar en zegt dat we plan hadden om de Col Agnel te gaan rijden vandaag.
Blijkt de eigenaar familie te hebben in Sampeyre en een belletje leert ons dat het daar droog is.
We besluiten de gok te wagen en rijden de 55 km naar Sampeyre.

Het is inderdaad droog en we gaan beginnen aan deze loeder van een berg, 31 km en naar een hoogte van 2744 m.
Het begin van de klim is saai. Ik maak maar liefst 1 foto in dit deel van de klim.
Brenda staat met de volgauto vlak voor het echt gaat beginnen. We pakken een banaan en vullen de bidons.
Het is steilewand fietsen. Het is dik 10% gemiddeld over de laatste 9 km.
Ik zie op mijn teller af en toe 18% verschijnen en het is duwen en ploeteren.

Het uitzicht terug is hier schitterend en maakt een hoop goed van de eerste saaie 22 km.
De laatste 2 km rijden we in de mist en wordt het behoorlijk frisser.
Snel een foto schieten bij de grenssteen (er staat helemaal geen fatsoenlijk bord) en dan warme spullen aan en naar beneden.
31 km afdalen is overigens best nog een hele klus. Ik kan nog net een loslopende koe ontwijken. Anton kan dat niet en schiet de berm in.
Gelukkig alleen wat materiele schade en een kleine schram op het been. Dit liep goed af!

Deze klim behoort tot de hoogste van Europa en alle 8 kunnen we deze met trots bij schrijven op onze palmares.

Henkapie en Daniel in eerste bochten.	Fraai uitzicht naar beneden.	De hoogste grens van Europa.

De berg van Pantini, de Colle di Fauniera staat op het programma. De andere naam van deze col is de Colle dei Morti.
Waarom die zo heet werd me snel duidelijk. De klim is onregelmatig en fluctueerd tussen de 6 en 14%. Lastig fietsen dus.
In het begin is de klim niet bijster interessant en wordt na 15 km een stuk beter. Het wordt open en ruig en de weg wordt steeds smaller.
Vandaag zijn we met 5 gestart. Henk, Lubbert en Anton nemen een rustdag. Brenda is met ons mee en is niet gelukkig met tegenliggers.

Het is ook de klim van de marmotten. Het wemelt van deze prachtige dieren die hier nauwelijks gestoord worden door auto's.
Alleen af en toe een paar motoren en een paar verdwaalde fietsers.

Bijna boven blijkt dat de auto niet verder kan door een laag sneeuw.
Wij kluunen erover heen en bereiken de top met een groot beeld van Marco Pantani en een klassiek houten pasbord.

We pakken ook nog een zijweg naar de Colle de Valcavera (2416 m).
Dat bordje zit grotendeels onder de sneeuw, totdat Frank dat even vakkundig verwijderd.

Brenda heeft het nu nog rustig.	Kluunen voor Daniel.	Marco Pantani monument.