We zijn op zaterdagochtend 29 september om 10:40 van Amsterdam naar Malaga gevlogen.
We hebben 6 nachten doorgebracht in hotel Cerro del Sol in het dorp Cenes de la Vega gelegen in het noordoosten van Granada.
Op vrijdag 5 oktober zijn we om 18:00 teruggevlogen naar Amsterdam.

We hebben fietsen gehuurd bij Rent-A-Bici in Monachil.

We hebben in 5 dagen 385 km gefietst met daarin 10.540 hoogtemeters.
In deze routes zaten in totaal 11 beklimmingen.

Mooiste beklimming is de Alto de Velefique met haar talloze haarspeldbochten.
Hoogste en meest indrukwekkende beklimming is de klim naar Pico Veleta, waarvan het laatste stuk onverhard is.

Vanochtend om 10:40 de vlucht gepakt naar Malaga, in het zuiden van Spanje.
Na een vlucht van 3 uur pikken we de bagage en de huurauto op.
Dit duurt erg lang. Ondoorzichtig en vervelend systeem dat men hanteert aan de balie.

We gaan op weg naar Granada om een paar dagen te fietsen in Andalusië.
Een nieuw gebied waar ik door geinspireerd werd bij het zien van de Vuelta.

We droppen de bagage in het hotel en rijden naar de fietsverhuur.
We ontmoeten Albert die ons een paar mooie fietsen geeft.
Ik heb een Trek. Frank en Daniël krijgen een Giant.

Terug richting ons hotel rijden alvast een stukje door de Sierra Nevada.
Het is werkelijk indrukwekkend, een landschap als uit een western.
Morgen gaan we meteen de Pico Veleta proberen. Een klim van 38 km tot een hoogte van dik 3300 meter.
Oh ja, de fietsen mogen gewoon op de kamer. Er is hier namelijk geen ruimte voor de fietsen.

Om 10:00 stappen we op de fiets naar de hoogste klim van Europa, de Pico Veleta met een hoogte van 3395 m.
Deze rit van dik 45 km is zeker geen makkie te noemen.
Het is prachtig weer als we lekker de eerste kilometers wegtrappen.
Ik kom helemaal niet in mijn ritme en dat zal helaas de hele dag zo blijven.
Kilometer na kilometer rijden we door het cowboy-landschap. Tjonge wat is het hier prachtig.
De A395 is een brede weg naar het skioord Sierra Nevada, dat ligt op zo'n 2100 meter hoogte.
Uit de verte zie je het dorp al liggen en het komt steeds dichterbij.
Bij het dorp staan ook Frank en Daniël, die zich stukken beter voelen dan ik.
We praten wat met een Nederlands echtpaar met een camper en besluiten de 5 km te beginnen naar de Alto de Sierra Nevada gelegen op 2500 meter hoogte.
Dit loopt best lekker. Boven kruipen we onder de slagboom door die ons naar de Pico Veleta moet brengen.

De klim naar de Pico Veleta is een dikke 11 km en is afgesloten voor gemotoriseerd vekeer. Heerlijk!
In het begin is het asfalt nog prima. Je draait via diverse bochten door een eenzaam kaal landschap.
De klim doet me denken aan de Juvasshytta in Noorwegen: bijna 4000 km noordelijker en 1000 meter lager.
Als ik op de hoogte van 3000 meter ben maak ik gauw een foto van mijn Garmin. Zo hoog was ik immers nog nooit op de fiets.

Hoe hoger je komt hoe slechter het asfalt.
Eerst is het ruw, daarna komen er hier en daar gaten en vervolgens moet je een stukje klunen.
Asfalt wordt onverhard en soms zo slecht dat je beter kunt gaan lopen.
We hadden een vooruitziende blik en de MTB pedalen gemonteerd.
Dit komt goed van pas want de laatste kilometer is het wandelen.

Boven is de euforie groot. Het hoogste punt in 25 jaar is bereikt.
We moeten nu nog een 100 meter lopen naar het echte hoogste punt.
Hier maken een paar aardige Spaanse wandelaars een foto van ons.

Vandaag 95 km en 2775 hoogtemeters.

Wat een uitzicht.	Sandeman?.	Blik op Sierra Nevada.

Heerlijk!.	Bewijsstuk 1.	Nog meer moois.

Geitenpad.	Geitenpad in kwadraat.	Bewijsstuk 2.

Vandaag doen we de "opwarmingsrit" van gisteren.
Met de racefietspedalen weer gemonteerd fietsen we dwars door Granada richting Monachil.
We voelen dat de rit van gisteren er behoorlijk ingehakt heeft.
Het loopt lekker tot Monachil, waarna de poorten van de hel open gaan.
Meteen staat er 13% op de teller en het houdt niet op.
Ik merk dat het verzet op mijn huurfiets echt niet voldoende is en het is "dubbelgevouwen" naar boven fietsen.
Soms vlakt het iets af, maar dan weer staan er getallen van 16% en uitschieters van 17% op de Garmin.
Ik moet soms laveren om nog vooruit te komen.
Hoe zouden die renners in de Vuelta dit verteren?

Bijzondere is dat het wel een hele mooie klim is. Prachtige vergezichten en er is geen verkeer te bekennen.
Boven is er helaas geen pasbord en niets te beleven.
We peddelen verder en klimmen een stuk over de A395 dat we gisteren ook gedaan hebben.
Tijdens de koffiestop noemt Daniël de percentages van de kilometers die we zojuist gereden hebben: 11,5%, 11%, 9%, 8% en 12,5%, waarna Frank zegt "Oh, daarom moest ik mijn vingers uit mijn neus halen".

Na de koffie duiken we bij de afslag Güéjar Sierra naar beneden.
Onderin dalen we door de haarspeldbochten van de Alto de Haza Llanas, een klim van 5 km van 12% gemiddeld met maximum percentages van 22%.
Deze kan ik met mijn huidige verzet echt niet oprijden. Gelukkig dalen we af.

We rijden nu terug naar ons hotel waar nog een vervelend hupje van 17% op ons ligt te wachten.
Noem het maar een "opwarmingsrit". Pfffff.

In de middag willen we het beroemde Alhambra bezoeken, maar het blijkt volledig uitverkocht.
Dan maar een ijsje eten in de binnenstad.

Vandaag 50 km en 1295 hoogtemeters.

Frank op 13%.	Prachtig panorama.	Blik op stuwmeer

Vanochtend vroeg in de auto gestapt richting La Calahorra, waar de klim begint naar de Puerto de La Ragua.
Deze pas loopt dwars door de Sierra Nevada van noord naar zuid.
We parkeren de auto in La Calahorra en hebben meteen uitzicht op een kasteel uit de Renaissance-tijd.
Het ziet er indrukwekkend uit bovenop een heuvel.

We starten de klim en deze loopt met heerlijke percentages, 6 tot 7%, slingerend naar boven.
Steeds heb je uitzicht op de hoogvlakte waar naast het kasteel en La Calahorra ook tientallen windmolens en zonnepanelen te zien zijn.
Als ik de pashoogte bereik zien een pasbord (hoera!) met daarop 2000 meter hoogte.
Vreemd, want mijn Garmin geeft 2026 m en cyclingcols geeft 2041 m.
Tja, wie of wat moet je geloven in dit geval?

We dalen zo'n 16 kilometer af en nemen een klein weggetje naar het dorpje Bayarcal.
Dit is ook weer zo'n weggetje waar de percentages de 13% raken. Het lijkt hier wel mode.
In Bayarcal is helemaal niets of niemand te zien. Toch weet Daniël een koffietent te vinden.
De dame spreekt geen Engels en met handen en voeten regelen we cola en een kleine lunch.

Nu rest ons nog een klim terug naar de top van de Puerto de La Ragua.
Tot mijn grote verbazing tref ik blauwe borden (om de kilometer) aan met afstand en percentages.
Echter de percentages kloppen voor geen meter, of ik begrijp ze niet.

Op de top treffen we een Engelse wereldfietser, die slechts 11.000 km had gefietst vanaf mei dit jaar.
We voelen ons even heel nederig bij dit soort getallen.
Er volgt nog een heerlijke afdaling terug naar de auto, gevolgd door heerlijke koffie.
We proberen ook nog even naar het kasteel te fietsen, maar er loopt alleen een onverharde weg naar boven.
Het was weer een heerlijke dag met veel zon en veel klimwerk.

Vandaag 65 km en 1750 hoogtemeters.

Kasteel in La Calahorra.	Pasbord, hoera!.	13% is mode.

Blauwe borden.	Mooie weg naar boven.	Daniël in actie.

De koninginnerit dient zich aan; een rit van 100 km over 4 cols.
We moeten wel eerst een stuk met de auto naar Gergál.
We parkeren de auto bij een wegrestaurant, waar ik nog snel gebruik maak van het toilet. Ontbijt was niet goed gevallen.

De eerste klim is naar Alto de Castro de Filabres. Slechts 1270 meter hoog maar met ups and downs.
Als we deze lastige klim verteerd hebben dalen we af naar de voet van de Puerto de Velefique.
We moeten echter eerst nog de lekke band van Frank repareren.
De klim dient zich aan met een enorm bord met daarop een grafiek en percentages waar je u tegen zegt.
Veel te veel informatie om te onthouden, dus maar gewoon beginnen.
Deze klim heeft ontzettend veel bochten en het mooie is dat je steeds naar beneden kunt kijken. Schitterend!
Hoe hoger ik kom hoe fraaier het uitzicht.
Daniël roept naar beneden dat hij een mooi plekje heeft gevonden en inderdaad hier kan de ultieme foto gemaakt worden.
Wat een klim, wat een uitzicht, wat een top-10 klim is dit!
Meest opvallende is dat ik maar 1 auto en een groepje motoren heb gezien op de klim. Verder niets.

We dalen nu af (ook fraai) naar Bacares en drinken koffie en cola.
We zijn eigenlijk al best gesloopt, maar moeten de Venta Luisa (1970 m) nog op.
Dit is 13 km klimmen met erg vervelende kilometers in het begin (dubbelgevouwen op de fiets).
Er is hier ook niemand te zien of te horen. Beetje saaie klim na al dat geweld van straks.
Boven staat gelukkig een fraai pasbord en hangen er donkere wolken tegen de berg.
We willen echter nog het "hupje" naar de Calar Alto (2241 m) doen. Dit is slechts 3 km en een klimgeiten punt waard.
Dit hupje begint weer eens met 13% (waar heb ik dat eerder gezien) en eindigd bij een paar radioschotels.
De wolk blijft gelukkig hangen en we glippen er langs naar beneden.
Beneden is het 10 graden warmer. Nog even een colaatje en dan rijden we terug naar het hotel.

Dit waren vandaag "Daltoneske" taferelen. Afstand, hoogtemeters, warmte en vekeerde tandwielen.

Vandaag 100 km en 2815 hoogtemeters.

Bord met uitleg.	De eerste bochten.	Het wordt steeds mooier.

De ultieme foto.	Keurig pasbord.	Daniël richting Calar Alto.

Op onze laatste fietsdag gaan we de Sierra de La Pandera beklimmen, een soort van Mont Ventoux ten noordwesten van Granada.
We parkeren bij Castillo de Locubin en stappen op de fiets.
Meteen krijgen we de klim naar Puerto de Locubin voor de kiezen.
Dit is een loper die dwars door de olijfvelden slingert. Een prachtig gezicht.
Boven is weer eens helemaal niets en we dalen af naar Valdepenas de Jaén, waar we meteen 8-9% omhoog moeten om naar de voet van de Sierra de La Pandera te komen.

De Sierra de La Pandera is een priveweg, maar dat wordt blijkbaar door alle fietsers genegeerd.
De Vuelta was hier overigens in 2017 en de namen staan nog op de weg geschilderd.
We beginnen aan 9 km klim en ik schrik als ik een bord zie met 15% en 300 meter.
Het is weer trekken en duwen om deze passage te overleven.
Er volgen een paar fijne kilometers, maar dan een bord met 15% en 1,8 km. Brrrr!
We zitten nu met de neus op het stuur en rijden tergend langzaam omhoog.
Na een derde strook van 15% is het voorbij en volgt de beloning, een fantastisch uitzicht over de Sierra Nevada.
Net als de Mont Ventoux ligt er niet iets dichtbij en heb je 360 graden vrij zicht.
Boven staan radiotorens en zendmasten en een hekje voor de schapen.

We dalen voorzichtig af en maken het rondje af met veel afdalen en de nodige "hupjes".
Het was weer een mooie dag met schitterend weer en fraaie uitzichten.

Vandaag 75 km en 1905 hoogtemeters.

Olijfvelden.	15%.	De eerste zendmast.

We komen steeds dichterbij.	Top in zicht.	Daar staan ze dan.