Vanochtend vertrokken naar het Oostenrijkse Damtschach voor 5 dagen fietsen rond Villach.
We zijn met vijf en hebben een appartement gehuurd.
De reis verloopt redelijk, hoewel we wel een paar opstoppingen hebben.
We arriveren rond 18:00 en worden ontvangen door de eigenares.
Het is een bijzonder typetje. Ze wil stukje op fiets van Frank fietsen en dat gaat maar net goed.
Het huis ziet prima uit en we verdelen de kamers. Ik lig alleen en dat blijkt later wel een voordeel te zijn.

Er is in dit gebied een event met motorrijders. Het wemelt ervan.
Het vinden van een eettent wordt hierdoor best lastig. We belanden uiteindelijk in een pizzeria.
Daniël heeft een lekker slaapmutsje meegenomen en we vallen vroeg in slaap.

We besluiten vandaag maar meteen de Nockalmstrasse te gaan fietsen.
Het is een uurtje met de auto naar Ebene Reichenau, waar de panoramaweg gaat beginnen.
Het is een tolweg, maar wij kunnen gratis door.
De weg is prachtig. Via 52 genummerde bochten kun je over 35 kilometer naar de andere kant naar Innerkrems.
Het zijn eigenlijk 2 beklimmingen, de Schiestlscharte en de Eisenthalhöhe, beiden boven de 2000 meter.

De eerste klim naar de Schiestlscharte valt ons tegen. Het is gemeen steil en ik zie 15% voorbij komen.
Ik zet alle borden van de bochten op de foto en het start met bocht 52.
Ik was vanochtend al niet fit en voel lichte hoofdpijn en pijn in de onderrug, de symptomen voor een griepje.
In de afdaling begin ik te bibberen en voel dat het niet lekker gaat.
Onderdaan de tweede klim draaien Kees en Frank om en ik besluit ook om te draaien.
De 6.5 kilometer terug omhoog zijn best lastig maar ook heel mooi.
Daniël en Henk doen ook de Eisenthalhöhe nog en keren boven om.

Ik daal met Kees en Frank af terug naar de auto.
We zitten nog even lekker in de zon tot we terug gaan naar Damtschach.
Hopelijk ben ik morgen wat fitter.

We hebben vanavond overigens nog wel een beste Wiener Schnitzel naar binnen gewerkt.

Vandaag 42 km en 1365 hoogtemeters.

Tolpoort.	Frank en Henk aan het werk.	Fraaie bocht.

Bocht 39.	Nog een fraaie bocht.	Pasbord.

Ik ben nog niet helemaal fit, maar voel me wel iets beter dan gisteren.
Na overleg besluiten we de Villacher Alpenstrasse te gaan fietsen.
Dit is een panoramaweg van 16,6 kilometer en dik 1200 hoogtemeters.

We fietsen vanaf ons huisje via allerlei fraaie fietspaden dwars door Villach naar de voet, waar we beginnen aan de klim.
Het is zeker geen weggever, maar wel een klim met hier en daar wat rustpunten.
Er zijn 6 haarspeldbochten (Kehren) die genummerd zijn en ook de hoogte wordt gegeven.

Boven plof ik naast Daniël in een ligstoel en daar zou je bijna niet meer uit komen.
Ook de anderen komen boven en we genieten van het mooie weer, de koffie en de cola.
We rijden zelfde weg terug via een heerlijke afdaling en nog een gemeen hupje van 14% als slot.

Na het douchen ga ik met Daniël in het blauwe monster nog de Gerlitzen Alpenstrasse verkennen.
Via een dramatisch slecht weg dek rijden we omhoog en hebben paar keer een prachtig uitzicht over de meren.
Positief is dat de bochten genummerd zijn en dat er een bocht 13 bij zit.
Een rit met de auto over de Nockalmstrasse 23 Euro.
Hier moeten we 9 Euro aftikken, terwijl onderaan 8 Euro staat op het bord.
9 Euro is veel te veel voor dit wegdek.

Tijdens het diner horen we het regenen en balen van onze was aan de waslijn.
De eigenaresse heeft ingegrepen en de was binnen gehaald. Wat een service!

Vandaag 65 km en 1470 hoogtemeters.

Het gaat beginnen.	Bocht 1.	Start Gerlitzen Alpenstrasse.

Bocht 13.	Pittige bocht.	Schitterend uitzicht.

De weersberichten in Slovenië zien er gunstig uit en we stappen in de auto naar het Sloveense Kransjka Gora.
We parkeren buiten het dorp en stappen op om de Vrsic pas te fietsen.
Dit is voor mij een oude bekende. Ik kwam hier al 8 jaar geleden.
De pas heeft 50 genummerde haarspeldbochten verdeeld over 2 kanten van de klim.

Deze kant van de klim heeft 24 bochten en die zijn allemaal met klinkers.
Reden heb ik vernomen is dat het water makkelijk weg kan.
Het is zeker geen makkelijke klim en ik eigenlijk is het gewoon een hele zware klim.
Percentages liggen regelmatig boven de 10% met uitschieters naar 13% tot 14%.
Onderweg overstekende koeien en schapen en helaas ook hier weer veel te veel motoren.
Boven is het pasbord bijna niet meer te lezen door de stickers die door toeristen opgeplakt worden.

Als we allemaal boven zijn maakt een aardige landgenoot een foto bij het pasbord.
Kees vindt het genoeg en keert terug. Wij dalen af naar de andere kant om die kant ook te fietsen.
Dat is eigenlijk een nog zwaardere klim en ik merk dat ik nog zeker niet de oude bent.
Het is zwoegen en ploeteren om boven te komen. Boven nog een toetje van 19%.

Daniël heeft zijn 200ste klim voltooid en heeft de status Robijn bereikt. Gefeliciteerd Daniël!

Vandaag 40 km en 1510 hoogtemeters.

Klinkers in de bocht.	Pasbord.	De helden.

Blik op de bochten.	Fraaie bocht.	Trotse Daniël.

Het gaat vandaag ernstig regenen, maar dat is om 10:00 nog niet het geval.
Ik ga met Henk en Daniël een rondje in de buurt fietsen en dat gaat ons over de Ossiacher Tauern sturen, een klim van 11.1 kilometer en 996 hoogte.
Het is wederom geen weggever en al meteen komen de percentages in de dubbele cijfers. Lekker begin!
De weg met de toepasselijke naam Ossiacher Tauern Strasse wordt na het einde toe steeds mooier wat asfalt betreft.
Eigenlijk bijzonder dat dit zo strak ligt op een plek in de middle of nowhere.

Henk heeft problemen met schakelen en ons vermoeden dat zijn batterij in de hendel leeg is wordt bevestigd als we een nieuwe monteren.
Dat zorgt voor 10 minuten vertraging en kost ons uiteindelijk nog net een nat pak.
We komen terug bij het huis en duiken meteen onder de douche.

We gaan in de middag met de auto de Goldeck Panoramastrasse verkennen.
Het blijkt wel een stukje vergane glorie te zijn.
Slecht wegdek, een onbewoond tolpoortje en een verlaten restaurant op de top.
Gelukkig zijn nog wel de 10 haarspeldbochten genummerd.

Na deze verkenning gaan we naar de oude binnenstad van Villach.
Is inderdaad een gezellige boel met leuke versieringen als paraplu's en lampekappen boven de straten.

Vandaag 25 km en 620 hoogtemeters.

Ossiacher Tauern Strasse.	Fraai asfalt.	Goldeck gaat beginnen.

Overzicht van de klim.	Bord in bocht.	Paraplu's in Villach.

Het regent pijpestelen en al gauw kunnen de fietsplannen overboord.

Daniël vertrekt naar huis en Kees ligt ziek op bed.
Frank, Henk en ik besluiten met de auto naar de Malta Hochalmstrasse te rijden.
We hopen dit keer wel de hoogste stuwdam van Oostenrijk te zien. In 2017 zagen we door de wolken en regen helemaal niks daarboven.

Het is droog als we de schitterende weg omhoog rijden en door de tunnels ineens de stuwdam in zicht krijgen.
Wat een prachtige stuwdam is dit. Indrukwekkend.
De Kölnbreinsperre is de naam van deze stuwdam en is 200 meter hoog.
Het stuwmeer ligt op 1933 meter hoogte en bevat 205 miljoen kubieke meter water.
Boven lopen we over de dam en bekijken het enorme gevaarte.
Op de borden lezen we dat er 1.6 miljoen kubieke meter beton in de dam is gebruikt.

De koffie en Apfelstrudel smaakt overigens prima in het nabijgelegen restaurant.

Blik op de stuwdam.	Bovenop de dam.	Blik vanaf de dam.