We zijn in 2 dagen van Nijkerk naar Cagnes-sur-Mer gereden voor een paar dagen fietsen rond Nice.
Als tussenstop kozen we voor het plaatsje Chalon-sur-Saone tussen Dijon en Lyon.
We zijn met zes en hebben daar 3 kamers geboekt.
Ik slaap dit keer bij Bert en dat is reuze gezellig.
We moesten natuurlijk iets eten en kwamen in de plaatselijk döner tent terecht.
Heel overmoedig bestellen we het grote broodje döner en dat blijkt een enorme uitdaging te gaan worden.
Er komen joekels van broodjes op ons bord en alleen Daniël en Arend weten de klus te klagen.
Petje af voor deze prestaties.

De volgende dag rijden we naar ons huis in Cagnes-sur-Mer. Wat een prachtig huis hebben we geboekt!
Uitzicht op de Middelandse Zee, een zwembad en een heerlijk terras.
Morgen zijn de weersberichten niet zo gunstig, maar we gaan het zien.

Onze Avis bus.	Te grote broodjes.	Uitzicht op de Midddelandse Zee.

Vandaag is de eerste rit en we staan allemaal te popelen om te gaan fietsen.
We dalen af naar de kust en fietsen langs de Midellandse Zee over het fietspad richting Nice.
Het is al redelijk druk met hardlopers en wandelaars en ook hier zijn de stepjes helaas ook populair geworden.
Na zo'n 12 kilometer duiken we het binnenland in en rijden richting de klim naar Mont Chauve.
Deze had ik gezien op een site van een wielerclub in Nice en werd bestempeld als "must do".
Als we aan de klim van een dikke 13 kilometer gaan beginnen begint het te miezeren en later echt te regenen.
Uiteraard stampen we gewoon door en het wordt weer droog.
De weg is pittig te noemen en het uitzicht is prachtig.
Steeds zie je Nice beneden liggen met de blauwe zee op de achtergrond.
Het is een klim voor liefhebbers van haarspeldbochten. Ik heb er 15 getelt.

Met nog zo'n 2 kilometer te gaan staan we voor een slagboom, maar er staan geen borden voor fietsers.
Dus eronder door en de laatste 8 haarspeldbochten naar boven over matig wegdek.
Boven staan radiotorens en masten en een oud verlaten fort.
Even genieten van het uitzicht en dan voorzichtig naar benenden.
Onderaan besluiten Bert en Frank terug te gaan en ik ga met Daniël, Arend en Theodoor nog naar de Col d'Eze.
Deze klim is een bekende uit de finale van Parijs-Nice en staat al een tijdje op mijn verlanglijstje.
Op elke kilometer staat een groot bord met informatie over de klim en het is duidelijk dat de klim belangrijk is voor o.a. de Tour de France.
De top is op 500 meter hoogte, hoewel de borden het er niet over eens zijn.

We dalen de 9 kilometer af via zelfde weg en rijden dwars door Nice naar de kust.
Daniël heeft nog wel 2 lekke banden, maar dat mag de pret van deze dag niet drukken.
We rijden weer terug over het fietspad langs de kust en moeten nu nog omhoog naar ons huis.
Dit is nog wel een dingetje, een kilometer 10%.

Vandaag 80 kilometer en 1485 hoogtemeters.

Het gaat beginnen.	Mont Chauve in zicht.	Haarspeldbochten genoeg.

Schitterende blik terug.	Masten en antennes op Mont Chauve.	Fort op Mont Chauve.

Bord Col d'Eze.	Km bordje Col d'Eze.	Top col d'Eze.

Het miezert bij ons huisje en we besluiten de gok te wagen en naar San Remo te rijden in Italië.
Ik zit in de bus bij Bert en bij de grens worden wij eruit gepikt door de douane.
Gelukkig blijft het bij een vriendelijk gesprek en een blik achterin de bus.
Het idee is om vandaag de finale van Milaan - San Remo te fietsen. Dus over de Cipressa en de Poggio.

We parkeren zo'n 10 kilometer voor San Remo en rijden via een fraai fietspad langs de kust naar San Remo en door naar San Lorenzo. Het fietspad is op de oude spoorbaan gelegt en we passeren dus ook het oude station van San Remo.
Het is wel goed opletten, want het fietspad bevat veel zebrapaden en (goed verlichte) tunnels.
Overigens is het weer vandaag prima en de rest van de dag zou het een afwisseling van zon en wat druppels regen worden.

Na zo'n 30 kilometer draaien we bij San Lorenzo de Cipressa op.
De klim is niet al te moeilijk en bijna 6 kilometer lang.
Elke kilometer een bord met allerlei gegevens die ik later terug moet kijken. Ik zet ze wel allemaal op de foto.
Je rijdt tussen de verlaten kassen door en het uitzicht op de blauwe zee verveelt nooit.
Boven in het dorp Cipressa (plaatsnaambord = pasbord) dalen we af en komen weer terug aan de kust.
Ik zit steeds te denken hoe hard die profs hier naar beneden rijden.

We volgen het fietspad weer terug naar San Remo en na zo'n 10 kilometer draaien we rechts de Poggio op.
Ook hier borden met gegevens en van deze klim herken ik bijna alles van TV.
3 haarspeldbochten die de profs met hun snelheid niet kunnen houden en ik herken ook de plek waar Mathieu van der Poel aanviel in 2023.
Boven kom je in het dorp Poggio en is het weer afdalen naar de kustweg.

We rijden het fietspad nu verder door dan vanochtend en komen door een tunnel die is ingericht als een galerij.
Foto's en anekdotes over de klassieker Milaan - San Remo sieren de tunnel. Prachtig!
De tunnel heet "Capo Nero tunnel".

We arriveren bij de bus en rijden terug naar Cagne Sur Mer.
Als we langs Monaco rijden regent het pijpestelen. We hebben geluk gehad vandaag.
Ik weet eigenlijk nog steeds niet of het San Remo is of Sanremo. Ik heb allebei op de borden gezien.

Vandaag 70 kilometer, 665 hoogtemeters en 6 lekke banden.

San Remo of Sanremo?.	Door een tunnel.	Start Cipressa.

Statistieken op Cipressa.	1 van de weinige haarspeldbochten.	Cipressa.

Start van Poggio.	Statistieken op Poggio.	Verlaten kassen.

Tekst op de muur.	Poggio.	Capo Nero tunnel.

Met de dreigende buien in het vooruitzicht blijven we in de buurt en besluiten de Col de Vence te fietsen, een klim van bijna 10 kilometer tot een hoogte van 963 meter.
Deze is ons door de eigenaar van het huis aangeraden en ik had deze ook al als optie in de routes staan.
Het is meteen het hek uit en rechtsom omhoog met smerige steile passages.
Gelukkig is het droog en het ziet er verder prima uit.

We rijden naar het dorp Vence en vandaar omhoog.
Het is een loper die steeds tussen de 6 en 7% stijgt.
Toch is er iets waardoor deze klim niet lekker loopt. Ik krijg de vinger hier niet achter.
Het is drukkend warm en het regent inmiddels ook af en toe licht. Soms is het een beetje mistig.
Net als bij de Col d'Eze staat er elke kilometer een bord met informatie over de huidige hoogte, aantal kilometer tot de top en het percentage van de komende kilometer.
Boven uiteraard een pasbord en verder helemaal niets.

We draaien om een gaan zelfde weg terug en komen helaas in de regen terecht.
Mijn schoenen staan als ik dit schrijf te drogen met kranten erin.

Na een heerlijke douche rijden Daniël en ik met de bus naar de Mont Vial.
We kunnen deze berg vanuit ons huisje zien liggen en ik ben benieuwd of dit een klim is om in de toekomst te fietsen.
Het antwoord is volmondig ja!
Denk dat ik wel de gravelbike zou nemen voor het laatste en mooiste stuk van de klim, een fraaie serie haarspeldbochten kort op elkaar.
Boven antennes en masten. Waar heb ik dat eerder gezien?
Klim komt zeker op het verlanglijstje terecht.

Vandaag 50 kilometer, 1025 hoogtemeters en geen lekke banden.

We gaan eraan beginnen.	Nog 5 kilometer.	Blik terug.

Het wordt mistig.	Pasbord.	Mont Vial, een juweeltje.