Om 04:30 staat broer Henk voor de deur om Frank, Henkapie, Daniël en mij naar Schiphol te brengen.
Wij gaan een week fietsen op Kreta.
Achterin 4 normale koffers en 4 fietskoffers.
Op Schiphol loopt alles vlotjes, behalve de vragen van nieuwsgierige mensen die willen weten wat er in die koffers zit.
Na een vlucht van 3 uur landen we op Heraklion Airport.
Het is wachten op de fietskoffers die ergens vandaan getoverd moeten worden.
Alle fietskoffers zijn overigens wel beschadigd aan de handvatten. Heel vreemd.
Nu de huurauto's nog en dat werd wederom een heel gedoe.
Uiteindelijk gelukt en op naar onze bungalows in Gazi bij hotel Civitel Creta Beach.
De naam doet het al vermoeden, heerlijk aan een zonovergoten strand.

Fietskoffers wachten op huurauto.	Civitel Creta Beach.	Wij zijn er klaar voor!.

5 jaar geleden wilde ik fietsen naar het Skinakas Observatorium, maar moest vanwege de sneeuw mijn poging staken.
Nu is het 23 graden als we om 10:00 opstappen voor een pittige rit van 44 kilometer naar dit observatorium, gelegen op 1734 meter hoogte.
We fietsen de drukte uit naar het binnenland en rijden tussen de olijfbomen door dorpjes als Tylissos en Gonia.
In Gonia drinken we ijskoffie (we kregen het simpelweg niet uitgelegd dat we gewone koffie wilde hebben) in een taveerne.

Nu komt het lastigere deel van de klim en blijft het steeds 5% stijgen met uiteraard uitschieters van boven de 10%.
Het is warm en eigenlijk prima fietsweer.
De uitzichten zijn prachtig en we zien nauwelijks mensen.
Wel talloze geiten en schapen op de weg met daarbij hun uitwerpselen.

Na de afslag volgt het meest lastige, maar ook meest mooie deel van de klim.
De weg is smal en steil en brengt ons bij het observatorium.
Hier is het uitzicht schitterend. Je kunt over het hele eiland kijken.

Er volgt nog een heerlijke afdaling, ondanks dat Henk 2 keer zijn ketting eraf heeft liggen.
Wat een heerlijke eerste fietsdag en ja ik heb revanche genomen op 5 jaar geleden.

Vandaag 100 kilometer en 2110 hoogtemeters.

Nog "slechts" 21 kilometer.	Kappelletje.	Blik terug.

Wat een uitzicht.	Nog 2 taaie kilometers.	Blik terug.

Blik terug.	Skinakas Observatorium.	Blij op de top.

De klim naar Kalikratis vanuit de kustplaats Kapsodasos vind ik nog steeds één van de moosite beklmmingen die ik tot nog toe gefietst heb.
Vandaag staat deze best pittige klim op het programma.
Naast deze klim heb ik een nieuw juweeltje gevonden en wel de weg van Chóra Skafion naar Anapolis, een weg met 21 haarspeldbochten.

We rijden met de auto naar Kalikratis. We zijn met 3, want Frank neemt een rustdag.
Eenmaal geparkeerd stappen we op voor de laatste 10 kilometer naar de top van de Imbros-pas vanwaar we afdalen naar Chóra Skafion.
We zien de prachtige weg al meteen tegen de wand aan liggen en beginnen aan de 10 kilometer van gemiddeld 6%.
De weg is breed en voorzien van voortreffelijk asfalt.
Opmerkelijk is dat we vrijwel niemand zien en slechts 3 auto's hebben gespot op de klim en terug.
Boven het dorp Anapolis dat zo klein is dat ik me afvraag waarom er zo'n mooie weg is aangelegd?
Mij hoor je niet klagen want het fototoestel blijft klikken.

Boven draaien we om en dalen weer af (heerlijke afdaling) naar Chóra Skafion en rijden we door naar de voet van de klim naar Kalikratis.
We scoren wat water en bananen en draaien de klim op.
Ik krijg een deja vu naar 5 jaar geleden en herinner me de eerste paar vreselijk steile kilometers.
Op de stukken van 15-16% laveren we naar boven en maken af en toe foto's om stiekem uit te rusten.
Ik spreek een Engels stel op een scooter en ze zijn diep onder de indruk dat wij hier omhoog fietsen.
"You must be very fit" roept de vrouw, maar ik weet wel beter. Zo fit ben ik niet en ik moet enorm afzien om boven te komen.
Onderweg maken we uiteraard zeer fraaie foto's van de weg beneden ons.
Het is fijn dat het vandaag iets bewolkt is, waardoor de foto's beter worden.

Boven is het nog een paar kilometer naar de auto.
Op de terugweg is het nagenieten van de schitterende rit en voelen we allemaal aan dat we mogen iets korter moeten fietsen.

Bij het diner worden we getrakteerd op Moussaka en een heus Grieks orkestje met dans. Hoe Grieks wil je het hebben.

Vandaag 75 kilometer en 2190 hoogtemeters.

De klim doemt op.	Blik op bochten.	Blik op bochten.

Kapsodasos, voet van klim.	Vergeelde borden.	Steile bocht.

Blik terug.	Henk laveert naar boven.	Blik op bochten.

We gaan vandaag een korte rit doen met minder hoogtemeters. De benen doen pijn van 2 zware dagen.
Frank gaat ook weer mee en maakt een scherpe indruk.
We fietsen vanuit ons huisje naar "Mount Juktas", ook wel Giouchtas genoemd, een kapel op 811 meter hoogte.
Vanaf de zuidkust is de berg al te zien met daarop de kapel en een aantal zendmasten.

Om de berg te bereiken moet je om de berg heen, omdat de opgang van het zuiden is.
We draaien de weg in en deze blijkt onverhard. Dit was niet goed te zien op Google Earth.
We besluiten gewoon omhoog te rijden en 4 kilometer steen, gruis en grind is niet eenvoudig te doen.
Het is steeds zoeken naar het juiste spoor, maar met onze skills is dat geen probleem ;)

Boven staat een fraaie witte kapel en ik besluit ook binnen even te kijken.
Veel fresco's en iconen vullen de kleine ruimte.
Het uitzicht boven is overigens prachtig.

Nu volgt nog een lastige afdaling, maar ook die loopt prima.
Beneden nuttigen we een pasta in het dorp en fietsen weer terug.

Vandaag 55 kilometer en 1075 hoogtemeters.

Frank begint furieus.	Blik terug	Henk op het grind.

Kapel op top.	In de kapel.	Nagenieten.

Vandaag starten we in het dorpje Martha waar we vrij snel afdalen tot helemaal bij de Libische Zee.
We rijden praktisch langs het water en vervolgens door de bananenplantages.
Blijkbaar groeien die goed op dit deel van het eiland.

Vanaf de kust rijden we omhoog naar Kato Symi en dan door naar de waterval boven.
Het is een paradijs voor de liefhebbers van haarspeldbochten.
Het doet me soms denken aan de Col de Soler op Mallorca, waar je ook veel bochten kort achter elkaar hebt.
Er is inderdaad een waterval, maar ach als je in Noorwegen bent geweest dan mag deze geen naam hebben.
Ook opvallend is de grote hoeveelheid aan bijenkasten die we zien.

Vandaag 55 kilometer en 1425 hoogtemeters.

Langs de zee.	Ja ze hebben hier bananen.	Fraaie haarspeldbocht.

Bijenkasten.	Blik terug.	Imposante waterval.

De rit van vandaag heb ik 5 jaar geleden ook al gedaan en ik was toen behoorlijk onder de indruk van met name de klim naar Asfendilia.
Frank heeft een rustdag en ik rijdt met de auto met Daniël en Henk naar het dorp Kalyvia.
We stappen op en rijden naar Mesochori waar de fraaie klim met heel veel haarspeldbochten gaat beginnen.
De eerste serie bochten komt al snel in zicht en het uitzicht is prachtig.
Er is werkelijk weer niemand op deze weg en ik geniet van de stilte.
Na de nodige foto's komt de tweede serie bochten in zicht.
Ook staat er en ineens een silo met een bijzonder kunstwerk. Oordeel zelf.
Het uitzicht wordt nog mooier en ik maak een foto op zelfde plek als 5 jaar geleden. Alleen nu met zon.
Na een dikke 12 kilometer volgt een afslag naar de antennes die op de top staan.
Het eerste deel is onverhard, maar al snel komen we op asfalt. Wel moeten we de schapen en hun "shit" ontwijken.
Boven op bijna 1000 meter hoogte is het genieten van het uitzicht.

We dalen af en rijden door naar de kustplaats Tsoutsouros.
Al snel herinner ik me dat je dan eerst over een hupje moet van 2.5 kilometer met stukken van 15%. Wat een gehark.
Nu is het afdalen naat het dorpje, waar we Griekse koffie drinken (niet roeren Daniël) op een terras.
Er rest ons nu nog 6 kilometer klimmen met wat mildere percentages (ahum)".
Ook hier is even terugkijken bijzonder mooi.

Terug bij de auto is het inpakken en terug naar Gazi.
Wat een bijzonder mooie dag met mooi weer en prachtige wegen.

Vandaag 65 kilometer en 1710 hoogtemeters.

Eerste serie bochten.	Bijzonder kunstwerk.	De ultieme foto.

Antennes op de top.	Typisch straatje.	Tsoutsouros.

Ik heb afgelopen winter een nieuwe klim gevonden via Google Earth en dat is de klim vanuit het kustplaatsje Tris Ekklisies.
De klim is op geen enkele site te vinden en ik kan er vrijwel geen extra informatie over vinden.
Het is dus een kwestie van gewoon gaan kijken en doen.

We hebben een rondje bedacht met daarin deze klim die je wel heen en weer moet doen.
Plan is om te starten in Charakas in het zuiden van Kreta.
Als we daar met de auto arriveren staat het te regenen en we besluiten om gewoon naar beneden te rijden naar Tris Ekklisies.
Dat is een hoop gekrioel door dorpen en het volgen van de veel te kleine bordjes, totdat we ineens naar beneden duiken via zo'n 20 haarspeldbochten.
Het is om je vingers bij af te likken zo mooi als je deze bochten liggen.
Wederom de vraag waarom zo'n prachtige asfaltweg naar een dorp met helemaal niets?
In het dorp is het een oude bende en zowaar is er een kleine onverharde parkeerplaats waar we kunnen staan.
Het is zonnig, maar de buien dreigen tegen de bergwand.

Toch gaan we eraan beginnen en rijden onverwachts lekker in het zonnetje naar boven.
Het uitzicht blijft geweldig en de blik naar beneden is bijzonder fraai.
"Het is weer geen weggever" roept Frank boven op de top en inderdaad de laatste kilometer is 13% gemiddeld.

Na de talrijke foto's dalen we af en houden we het voor gezien voor deze week.
Straks de fietsen in de koffers stoppen en morgen naar huis.

Vandaag 12 kilometer en 450 hoogtemeters.

Dreigende wolken.	Frank is eraan begonnen.	Blik terug.

Beter weer.	Blik terug.	Blik vanaf helemaal boven.

Het tweede bezoek aan Kreta heeft bevestigd wat ik eigenlijk al wist.
Kreta is een paradijs voor fietsers.
Prima wegen, heerlijk weer, weinig verkeer, prachtige bergen en heel veel haarspeldbochten.

5 jaar geleden gingen we eind maart en dat is duidelijk te vroeg.
Beste periode is half april tot begin mei.
Het grote toerisme is nog niet begonnen, terwijl veel winkels, taveernes en restaurants al open zijn.

Deze reis heb ik de klim naar Skinikas kunnen voltooien, die ik destijds moest afbreken vanwege de sneeuw op de weg.
Een prachtige ervaring en tevens langste klim (45 km) die ik ooit gefietst heb.
Op herhaling de zeer fraaie beklimmingen naar Kalikratis en Asfendilia.
Nieuwe ontdekkingen zijn de klim (onverhard) naar het kerkje op Mount Juktas, de talrijke bochten van Chora Skafion naar Anapolis, en als klap op de vuurpijl de klim vanuit Tris Ekklisies.
Deze laatste kan ik wel aanmerken als de grootste verrassing en mooiste deze week.

Vandaag naar huis gevlogen.
Op de luchthaven van Heraklion moesten de fietskoffers door een scanner in een apart hokje.
Ik nam een foto van de scan, maar de scandame was daar niet zo happy mee.
De foto moest gewist worden, maar wat ze niet weet blijkbaar is dat ik de foto zo kan terughalen uit de "recent verwijderde" folder.
Ach er is ook weinig aan te zien eigenlijk :)
Bij deze wil ik mijn kompanen Frank, Daniël en Henk danken voor hun humor en gezelligheid deze week.
Het was weer een mooi avontuur.
Ook nog dank aan broer Henk die ons naar Schiphol heeft gebracht en heeft opgehaald.

Blije gezichten.	Hup de scanner in.	Terug op Schiphol.