Vanochtend de laatste VOEKers uitgezwaaid, waarna wij zijn vertrokken naar Feltre in Italië.
Ik ben met Bert, Daniël en Frank en wij gaan komende dagen wat passen aftikken.
Na een reis van 4 uur, mede door een slechte chauffeur in een Renault Captur, arriveren we bij hotel Doriguzzi in Feltre.
Aan de buitenkant ziet het er wat ouderwets uit, maar van binnen is het prachtig.
Daniël heeft een eigen kamer en ik slaap met Bert en Frank in een penthouse.
Wat een mooie kamer is dit wederom en dit is echt vakantie!

Na het inchecken wandelen we door het oude centrum van Feltre en belanden we in een pizzeria.
Het is erg warm en vandaag doen we verder helemaal niks.

Hotel Doriguzzi.	Oud Feltre.	Oud Feltre.

Vandaag starten we met de klim van de Passo Rolle.
Deze staat al lang op mijn lijstje met name door de vele haarspeldbochten en het feit dat deze regelematig in de route van de Giro d'Italia zit.

We zetten de auto in Fiera di Primiero (wat een prachtige naam) aan de voet van de ongeveer 23 kilometer lange klim.
Al gauw zie ik het grote blauwe bocht met de mededeling dat de pas open is.
Ik had niet anders verwacht met dit mooie weer.

Op elke kilometer van de klim staan 2 borden, een grote blauwe met de afstand tot de top en een iets kleinere lichtblauwe met wat meer details.
Met name het stijgingspercentage van de komende kilometer is fijn om te weten.
Deze zal overigens op deze klim niet boven de 7% uit gaan komen.
Het eerste deel van de klim kronkelt met af en toe een haarspeldbocht naar boven en steeds heb je uitzicht op het indrukwekkende Dolomieten massief.
Na het dorp San Martino di Castrozza is het nog 10 kilometer te gaan en dit zijn ook de mooiste.
Veel series van bochten met als hoogtepunt een schitterend uitzicht op zo'n serie.
De laatste 2 kilometer kunnen op het buitenblad alvorens de top wordt bereikt na een dikke 22 kilometer op 1984 meter hoogte.

Op de top staat ook een monument ter ere van twee Italiaanse wielerhelden Gino Bartali en Felice Gimondi.
Ik raak bij het monument aan de praat met een aantal Italiaanse wielrenners die de nieuwe klimgeiten kleding erg mooi vinden.
Ze kunnen het helaas niet kopen want ze zijn geen lid :) :)

Vandaag 45 kilometer en 1225 hoogtemeters.

De pas is open.	Borden met afstand te gaan.	Bordjes met meer details.

Blik op massief.	Fraaie blik terug.	Voor de kenners, ha ha ha.

Foto van de dag.	Pasbord.	Monument Bartali en Gimondi.

Het is rond 09:30 als we bij het hotel opstappen voor een rit naar de Monte Grappa, weer zo'n iconische klim uit de Giro d'Italia.
Na wat hupjes arriveren we na 8 kilometer in het dorpje Caupo waar de klim gaat beginnen.
Het bord dat het 28 kilometer is naar de top van de Monte Grappa doet me wel een beetje angstig worden.
Zeker als de eerste kilometers steeds dubbele cijfers geven ga ik al gauw over tot lekker rijden en genieten van de klim.
Ik heb vandaag de beste benen van de laatste weken en trap lekker omhoog.
Een stuk met een bord van 17% geeft even wat problemen, maar voor de rest loopt het lekker.

Na zo'n 18 kilometer steek je als het ware over naar een andere berg en is het open en kun je ver om je heen kijken.
Het asfalt is overal prima in orde en dat zal mede te maken hebben met de Giro die hier een paar weken geleden naar beneden kwam.

Zo'n 3 kilometer onder de top staat Daniël met flesjes water en dat is wel heel prettig!.
Als Frank er ook is ga ik met hem verder en Daniël gaat Bert van water voorzien.
Het bord "Cima Grappa 2,4" is fijn wetende dat je er bijna bent.
Boven wachten we op Daniël en Bert en fietsen we door naar het immense monument ter nagedachtenis aan de gevallen soldaten uit de Eerste Wereldoorlog.
Er werd destijds hevig gevochten rond de Monte Grappa en vielen er duizenden slachtoffers.
Er liggen hier bijna 23.000 Italiaanse, Oostenrijkse en Hongaarse soldaten begraven.

We doen de fietsschoenen uit en de slippers aan voor een wandeling naar het monument.
Dat gaat via een hele lange trap met heel veel treden die ons bij het monument brengt.
Het is indrukwekkend en imposant.

Als we terug bij de fietsen zijn drinken we cola en koffie bij het restaurant en dalen we naar Feltre.
Dit is een andere weg dan de heenweg en we komen hier stukken tegen tot 21%.
Ik ben blij dat we deze variant niet opgefietst hebben.

Vandaag 70 kilometer en 1870 hoogtemeters.

De pas is open.	Bord met 17%.	Fraaie rustige passages.

Blik op massief.	Nog 2.4 kilometer.	Pasbord zegt 1750 meter.

Trap naar monument.	Monument.	Monument van zijkant gezien.

Sjoerd heeft gelijk gekregen.
Hij heeft ooit de Passo Manghen gefietst en vertelde mij dat het een loeder is.
Tjonge wat heb ik afgezien vandaag en dit kwam mede door de verzengende hitte.

We zetten de auto aan de voet van de klim in het dorpje Castelnuovo.
We zijn met drie, want Bert voelt zich niet fit voor deze opgave.
De klim is 23 kilometer lang en heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 7.3%.
Op zich zijn deze getallen wel goed, maar het venijn zit op deze klim in de laatste 7 kilometer, waar ik nog nauwelijks percentages zag onder de 10%.
In het begin loopt het lekker, maar we merken wel dat het vreselijk warm is (34 graden).

Gestaag fietsen we omhoog en rijden we tussen de koeien door, die weinig moeite doen om van de weg te gaan.
Pas als de laatste 6 kilometer aanbreken is het afzien en harken.
Ik tel de kilometers af en kan gelukkig nog wel genieten van de omgeving en de blik naar beneden.
Een banaan is niet voldoende voor deze klim en ik krijg het heel erg lastig en wordt als ik boven kom zelfs even duizelig.
Een liter cola, een koffie en een stuk cheesecake helpen me er weer bovenop.

Het pasbord boven is onleesbaar door alle stickers die onverlaten maar op de borden plakken.
Meestal die f*cking motorrijders die dit helaas leuk vinden.

Wat een klim, wat een loeder en deze nooit meer (zeg ik nu).

Vandaag 45 kilometer en 1670 hoogtemeters.

De pas is open.	Prachtig landschap.	Bordjes met informatie over komende km.

Fraaie haarspeldbocht.	Dit hebben we al gedaan.	Fraaie haarspeldbocht.

Pittige kilometer.	Fraaie terugblik.	Alternatief voor pasbord.