Ik pik rond 06:00 Frank op en we rijden naar Nauders in Oostenrijk voor de VOEK-reis 2025.
We gaan een dag eerder dan de deelnemers om nog een en ander te verkennen en te bekijken rond het hotel en wegen.

Het is zo'n 900 kilometer naar Nauders en we zullen uiteindelijk met 55 deelnemers zijn.
Vanwege wat valpartijen hebben een aantal mensen dusdanige blessures opgelopen dat men onmogelijk mee kan doen.
Na een rit vol obstakels arriveren we in Hotel Post in Nauders.
We worden hartelijk ontvangen en krijgen een hele mooie kamer toegewezen.
Jan en Eveline zijn er ook en we genieten van een heerlijk diner.

Na een prima nacht en ontbijt ga ik met Frank richting de Silvretta Hochalpenstrasse om de route te verkennen.
Het blijkt dat we alleen tot de top kunnen komen vanaf Galtür en de andere fraaie kant is gesloten.
We besluiten dan vanaf Galtür te fietsen.
Hoewel ik deze eerder heb gedaan zie ik nu pas hoe mooi het hier is met prachige meren en een zeer fraaie weg.
De bochten 34 t/m 31 liggen aan deze kant van de pas en die moeten uiteraard op de foto.
Boven is het pasbord verdwenen en zijn er uitzichtpunten gemaakt met fraaie uitzicht op de stuwdam.
Ik voel druppels en we dalen snel af achtervolgt door de regen.
Hier moeten we het vandaag mee doen.

In de middag regent het behoorlijk in Nauders en druppelen alle deelnemers van de reis binnen.
Het gaat beginnen.

Vandaag 15 kilometer en 330 hoogtemeters.

Silvretta ist geslossen.	Fraaie bochten.	Stuwdam en meer.

De hele groep is gespannen en al voor 10:00 klinkt het startschot.
Vandaag de eerste fietsdag en we gaan allemaal (55) richting Italie via de Reschenpas.
Het is mooi weer en de meesten kiezen om de klim naar Schöneben Hütte te fietsen.
Dat is een fraaie asfaltweg van 8 kilometer en 8% gemiddeld.

De klim is veel fraaier dan ik dacht en het is genieten om hier naar boven te fietsen.
De afdaling aan de andere kant is niet als ik verwachtte.
Slecht asfalt wordt grof gravel en erger.
We moeten ook nog even onder een hek door kruipen.
Gelukkig komen we allemaal heel beneden.
De gastheer vind deze afdaling een Jein, ik een Nein!

Beneden verzamelen we in een greopje en fietsen we de kleine 10 km omhoog.
Boven begint het te druppelen en dalen we snel af naar de Reschensee, waar het droog is.
Uiteraard moet ik even de toeristenfoto maken van de kerktoren in het water.
Na een dikke 60 kilometer komen we terug in het hotel.
Fraaie eerste dag en lekker gefietst vandaag.

Vandaag 65 kilometer en 1395 hoogtemeters.

Gespannen koppies.	Heerlijke hairpin!.	En nog 1.

Onder de slagboom door.	Kerktoren in meer.	Blik op Nauders.

Vandaag rijden we naar het noorden waar 2 loodzware beklimmingen liggen te wachten.
We starten wederom om 10:00 en we fietsen via de afdaling van de Norbertshöhe naar Zwitserland.
Na een aantal kilometer is er een omleidigng via een gravelpad en daar hebben mensen verschillende skills.
Sommigen rijden soepel door het gravel en anderen slingeren heen en weer.
Het laatste stukje loopt nog pittig omhoog, maar iedereen komt heelhuids boven.

We toeren door het dal via dorpjes en prachtige fietspaden.
Na het dorp Tösens buigen we rechtsaf en begint de klim naar Gfrans.
Ik heb deze op climbfinder gevonden en was met name benieuwd naar de uitzichten en haarspeldbochten.
Het begint allemaal eenvoudig, maar de laatste 3 kilometer is het echt pittig en blijf ik dubbele cijfers zien als percentage.
Onderweg is er een mooie blik op de bochten beneden.
Opvallend veel VOEKers komen hier boven en aan de grimassen te zien was het niet makkelijk.

We dalen af en rijden terug naar Tösens waar aan aantal zich nog wagen aan de tweede klim, de weg naar Langhaus.
Ik had deze niet goed in het geheugen, maar als we beginnen geeft de Garmin heel veel rood en donkerrood.
We gaan er toch maar aan beginnen en het is een vreselijk lastig ding. Zeg maar een loeder.
Je moet hier je verstand op nul zetten en naar boven harken.
Toch wel opgelucht kom ik boven en is de missie geslaagd.
Terug naar beneden en op zoek naar koffie.
Deze vinden we in een bike-café in Pfunds, waar de koffie en cola heerlijk naar binnen gaat.

Als we weer richting Nauders fietsen voel ik kramp in bovenbeen.
Uiteraard weer te weinig gedronken en vul dit snel aan door halve bidon naar binnen te gieten.
We rijden nog langs een heel opmerkelijk bord met een advertentie voor hout.
Net op tijd is de kramp weg als we nog over de Norbertshöhe klimmen.
Deze loopt redenlijk en na bijna 85 km rollen we parkeerplaats van het hotel op.
Het was een heerlijke dag.

Vandaag 85 kilometer en 1905 hoogtemeters.

Fraai zicht op bochten.	Fraaie bocht.	Opmerkelijke advertentie.

De koninginnenrit is vandaag en dat is de rit naar de iconische Passo dello Stelvio.
Dit is een klim van 24 kilometer naar een hoogte van 2758 meter.
Iedereen gaat op eigen wijze en ik besluit met een paar anderen om met de auto naar Mals te gaan en vanuit daar over de Stelvio te fietsen en afdalen via Umbrail pas.

Als we aan de klim beginnen valt me op dat voor de eerste kilometers een nieuw fietspad is aangelegd.
Dat is wel zo veilig met al dat andere verkeer en met name motoren.
Als het fietspad eindigt is het nog een stukje tot een lawinetunnel, waarna de bochten 48 en 47 zich aandienen.
Bocht 47 heeft nu wel een bord en deze miste ik nog in mijn collectie foto's van bochten.

Na het dorp Trafoi komen de bochten 46 en 45, waarna het een tijdje duurt tot de volgende bochten.
Het is warm en enorm druk met motoren en dure sportwagens.
In het bos dat volgt is het wat koeler en hier tik ik veel bochten af.
Ik rijdt samen op met een groepje uit Kroatië, waarmee ik aan de praat raak.
Zij zullen de hele klim in de buurt van mij blijven fietsen.

Op zo'n 7 kilometer voor de top zie ik de top van de Stelvio verschijnen met alle bochten die ik nog te doen heb.
Het is een magistraal gezicht en ik klik de ene na de andere foto.
Ik wordt door enkele VOEKers gepasseerd en iedereen is bezig op zijn of haar manier om hier boven te komen.
Eerlijk gezegd rij ik als een krant en ben meer bezig de toerist uit te hangen.
Bord 9 is ook een bord dat ik mis, maar die blijkt er nog steeds niet te zijn. Jammer.

Boven wordt ik begroet door VOEKers en is Henk-Jan zo aardig een blikje cola in mijn handen te duwen. Heerlijk!
Ik duik even snel de souvernirwinkel in voor een T-shirt en een metalen pasbord voor mijn museum.

Als mijn groepje boven is dalen we af via de Umbrailpas en komen we terug bij de auto.
Daniël had nog wel korter weggetje gevonden van 12% wat niet erg werd gewaardeerd :).

Dank Daniël, Frank, Theodoor, Bert en Wouter voor deze fantastische dag!

Vandaag 70 kilometer en 2025 hoogtemeters.

De pas is open.	De misssende 47.	Fraaie bocht.

Top in zicht.	Prachtige bochten.	Blik terug.

Mooi bochtenwerk.	Blik terug.	Blik terug.

Om 05:00 schrik ik wakker van een aantal harde knallen en een muziekkorps.
Het blijkt Sacramentsdag te zijn, een feestdag in Oostenrijk.
Dit knallen en toeteren gaat de hele dag door en is traditie hier in het dorp.
Er hangt zelfs een grote Oostenrijkse vlag aan het fort.

Na het geweld van gisteren nemen velen een rustdag of doen een vlak ritje in de buurt.
Ik ga met een groep van zo'n 15 mannen op pad en we rijden naar het Zwitserse tax-free dorp Samnaun.
Al eerder reed ik hier omhoog en ik wist van veel donkere tunnels.
De meest gevaarlijke met een paar bochten is gelukkig vervangen door een nieuwe met verlichting.

Boven in het dorp met talloze pompstations, juweliers en drankwinkels ploffen we neer op een terras voor koffie en Apfelstrudel.
Het is wederom heerlijk weer en we genieten er volop van.
Terug rijden we de grote weg met een heerlijke afdaling en minder tunnels.
Na nogmaals de onvermijdelijke klim van de Norbertshöhe komen we terug in Nauders.
Het is een "rustdag", maar de benen vinden van niet.

Vandaag 60 kilometer en 1520 hoogtemeters.

Vlag aan het fort.	Samnaun Dorf.	1 van de 11 bochten van Norbertshöhe.

Het tweede hoogtepunt van de deze reis is de klim van de Kaunertaler Gletscherstrasse.
Die heb ik 14 jaar geleden al eens gefietst en ik heb daar mooie herhinneringen aan.

We parkeren net buiten Feichten en we zijn met een heel groepje samen.
Het is 26 kilometer fietsen vanaf de tolpoort en de klim heeft vele gezichten.
In het begin een paar lastige steile stukken tot je bij het stuwmeer komt.
Daarvoor liggen de bochten met nummer 29 t/m 26.
Die borden zij nieuw en ik besluit ze alle 29 op de foto te zetten. Ben er nu toch.
Na het vlakke stuk langs het stuwmeer gaat het echt beginnen, 12 kilometer gemiddeld 9%.
Het is prachtig helder weer en de lucht is strak blauw.
Ook de rust is opvallend in vergelijking met de Stelvio eergisteren.
Zou het door de tol van 28 euro komen?

Ik geniet van het uitzicht en fiets traag omhoog.
Bocht 11 heeft een naam op het bord en dat is een zekere Helmut Sterzinger.
Hij was de projectleider voor de aanleg van deze schitterende weg en heeft een eigen bocht gekregen.
Kan ik bocht 13 claimen?
Het loopt niet makkelijk en als ik bocht 1 zie is het gelukkig bijna gedaan.
Boven is het gezellig met de andere fietsers en drinken we grote hoeveelheden cola.

Na de groepsfoto volgt de afdaling.
We komen Rinko, Richard, Gerbrand en Cristiaan tegen die nog bezig zijn met de klim. Applaus voor deze mannen!
Als we arriveren bij de parkeerplaats komt net een ijscowagen langs en Daniël wenkt de man.
Wat is er lekkerder dan Italiaans ijs na zo'n tocht?

Vandaag 55 kilometer en 1605 hoogtemeters.

Blik op het stuwmeer.	Bocht 13.	Bocht 11.

Blik terug.	Blik terug.	Bocht 1.

Pasbord?	Groepsfoto.	De ijscoman.

Ik kan mijn bed nauwelijks uit door de spierpijn en sleep me naar het ontbijt.
Tijdens het ontbijt worden er allerlei plannen gemaakt voor ritten, maar ik heb weinig zin.
Ik besluit met een groepje een rondje Reschensee te doen om los te rijden.
Onderweg voel ik de energie enigzins terug komen en ik besluit met Theodoor en Bert nog een paar punten te sprokkelen.
Rond Nauders liggen een paar steile rakkers en we beginnen met de klim naar het Alpengasthof Parditschhof.
Dit is 2.9 km gemiddeld 11%.
Het is dubbelgevouwen naar boven, maar wel heel rustig en met een prachtig uitzicht over Nauders.
We hebben de smaak te pakken en gaan ook de klim naar Novelleshof doen.
Deze is nog steiler en heeft stukken van 17% met een lengte van 3 kilometer.
De klim eindigt bij een boerderij waar de boerin staat te klappen als we daar harkend en laverend boven komen.

Na deze klim houden we het voor gezien en gaan we douchen.
Ik ga met Bert nog even naar een oude grensovergang genaamd Altfinstermünz dat diep verscholen ligt langs de grote doorgaande weg.
Het is 30 minuten naar beneden lopen waar we de oude brug en bijgebouwen bewonderen.
We besluiten hier een lunch te nuttigen en lopen de 30 minuten weer omhoog.

Vandaag 40 kilometer en 910 hoogtemeters.

Langs de Reschensee.	Op weg naar Parditschhof.	Harkend naar boven.

Novelleshof.	Het is 30 minuten lopen.	Altfinstermünz.