De Passo Manghen is een berg in Italië met een top die ligt op 2042 meter.

Beoordeling :
Prachtige klim, zeer zwaar aan einde.

Land :
Regio : Trentino-Zuid-Tirol
Provincie : Trente
Wegnummer : SP31

De Manghenpas (Italiaans: Passo Manghen) is een 2042 meter hoge bergpas die Cavalese in het Val di Fiemme met Borgo Valsugana in het Valsugana verbindt.
De weg, met een totale lengte van 37 kilometer, loopt dwars door het ongerepte gebergte van de Lagorai.
Vanuit het noorden voert de weg door het Val Cadino, vanuit het zuiden door het Val di Calamento.
Beide bergdalen zijn praktisch onbewoond.

Op de pashoogte, die ingebed ligt tussen de Monte Croce (2490 m) en Monte Ziolera (2368 m), bevindt zich een klein bergmeer.
Vanaf de top lopen enkele gemarkeerde bergpaden verder het gebergte in.
De pas wordt nauwelijks door doorgaand verkeer gebruikt.

Vanuit Borgo Valsugana:

Top : 2042 m
Lengte : 22.9 km
Hoogteverschil : 1656 m
Gemiddeld stijgingspercentage : 7.2 %
Maximale stijging : 12 %
Haarspeldbochten : 14
Bijzonderheden : Bordjes per kilometer.


Vanuit Molina di Fiemme:

Top : 2042 m
Lengte : 15.9 km
Hoogteverschil : 1206 m
Gemiddeld stijgingspercentage : 7.6 %
Maximale stijging : 13 %
Haarspeldbochten : 14
Bijzonderheden : Bordjes per kilometer.


Wielerhistorie

Deze bergpas werd voor het eerst beklommen in de 20ste etappe van de Giro d'Italia in 1996.
De Italiaanse wielrenner Mariano Piccoli (El Pistolero) kwam als eerste boven.
De laatste keer was in 2019 en de Italiaan Fausto Masnada kwam als eerste door.

Foto's


Kaart


Verhaal

25 juni 2025

Sjoerd heeft gelijk gekregen.
Hij heeft ooit de Passo Manghen gefietst en vertelde mij dat het een loeder is.
Tjonge wat heb ik afgezien vandaag en dit kwam mede door de verzengende hitte.

We zetten de auto aan de voet van de klim in het dorpje Castelnuovo.
We zijn met drie, want Bert voelt zich niet fit voor deze opgave.
De klim is 23 kilometer lang en heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 7.3%.
Op zich zijn deze getallen wel goed, maar het venijn zit op deze klim in de laatste 7 kilometer, waar ik nog nauwelijks percentages zag onder de 10%.
In het begin loopt het lekker, maar we merken wel dat het vreselijk warm is (34 graden).

Gestaag fietsen we omhoog en rijden we tussen de koeien door, die weinig moeite doen om van de weg te gaan.
Pas als de laatste 6 kilometer aanbreken is het afzien en harken.
Ik tel de kilometers af en kan gelukkig nog wel genieten van de omgeving en de blik naar beneden.
Een banaan is niet voldoende voor deze klim en ik krijg het heel erg lastig en wordt als ik boven kom zelfs even duizelig.
Een liter cola, een koffie en een stuk cheesecake helpen me er weer bovenop.

Het pasbord boven is onleesbaar door alle stickers die onverlaten maar op de borden plakken.
Meestal die f*cking motorrijders die dit helaas leuk vinden.

Wat een klim, wat een loeder en deze nooit meer (zeg ik nu).