De Ötztaler Gletscherstraße is een berg in Oostenrijk die naar de gletsjers Rettenbachferner en Tiefenbachferner voert.
Het is de hoogste weg van Oostenrijk en de top ligt op 2829 meter.

Beoordeling :
Zeer steil, prachtig uitzicht, hoogste weg in Oostenrijk, op 1 na hoogste asfalt van Europa.

Land :
District : -
Deelstaat : Tirol

De Ötztaler Gletscherstraße is een Oostenrijkse weg in de deelstaat Tirol.
De weg begint in Sölden in het Ötztal, waar de weg zich afsplitst van de hoofdweg door dit dal, de Ötztalstraße (B 186).
De weg voert naar de Ötztaler gletsjers Rettenbachferner en Tiefenbachferner.

Het deel van de straat dat voert naar de Tiefenbachferner verloopt door de hoogstgelegen tunnel van Europa en de Alpen.
Aan het eind van deze tunnel bereikt de weg op een hoogte van 2829 meter het hoogstgelegen geasfalteerde punt van Oostenrijk.

De laatste 7 km kan alleen worden bereikt na het betalen van tol bij de Mautstelle.
Pas in de afdaling staan er voortdurend borden met waarschuwing voor 13% afdaling.

De Ötztaler Gletscherstraße werd in 1972 aangelegd.
De weg werd afgetakt van de bestaande weg naar Hochsölden.

Vanuit Sölden:

Klimgeiten Index: 497
Top : 2829 m
Lengte : 14.5 km
Hoogteverschil : 1455 m
Gemiddeld stijgingspercentage : 9.9 %
Maximale stijging : 17.5 %
Haarspeldbochten : 8
Bijzonderheden : Bochten zijn genummerd van 1 naar 8.
4 bochten voor de Mautstelle en 4 erna.



De bochten

De hele Ötztaler Gletscherstraße telt slechts 8 bochten die genummerd zijn van 1 tot 8.

Nummer: Hoogte: Tekst:
1 1460 m 0,5 km von 12 km
2 1490 m 0,7 km von 12 km
3 1690 m 2,4 km von 12 km
4 1875 m 3,9 km von 12 km
5 2335 m 8,5 km von 12 km
6 2390 m 9,0 km von 12 km
7 2455 m 9,6 km von 12 km
8 2480 m 9,9 km von 12 km

Wielerhistorie

Tijdens de Ronde van Zwitserland van 2015 was de pas aankomstplaats in de 5de etappe.
De Fransman Thibaut Pinot kwam hier als eerste boven en won de etappe.
De Nederlander Tom Dumoulin werd knap tiende.

Foto's

Klik op foto voor meer foto's.

Kaart


Het verhaal

4 september 2011

Foto met z'n vieren en bij de afslag naar de Ötztaler Gletscherstrasse stoppen we om een besluit te nemen.
Frank en ik willen omhoog, Daniël twijfelt en Henk gaat zeker niet.
We gaan met drie omhoog en na 1.5 km draait Daniel om. Hij heeft zere benen en ziet de hele klim van 12 km niet zitten.

Frank en ik klauteren, ploeteren, zwoegen en zweten ons door de eerste 6 km.
Overal staan borden van 13% (weer die 13) en andere borden bestaan er blijkbaar niet.
Bij de Mautstelle (17 Euro per auto) mogen wij gratis door en al vrij snel hierna zien de enorme gletschers liggen. Een imposant gezicht.
We bellen Henk en Daniël om ook naar boven te komen met de bus, vanwege mooie uitzicht en een komend gebrek aan water.
We wisten toen nog niet wat er nog meer zou gebeuren.

Het wordt nus steeds zwaarder en we rijden van km naar km.
Ik begin kramp in mijn linkerbovenbeen te krijgen. Vreemd genoeg heb ik geen last van de knie.
De teller tikt percentages aan van 13, 15 en 17%. Wat een zware klim is dit!
Het begint nu te regenen en net als ik een jasje aan trek komt de bus om de hoek.
Mijn helm en rugzak gaan de bus in en ik rijd de laatste 3 km achter Frank aan, die ik steeds zie fietsen.

De mannen in de bus roepen ons aanmoedingen toe en uiteindelijk bereken we de top van deze helse klim.
Nog meer jassen aan en de bus in.
We staan nu op 2700 meter en het uitzicht is nog steeds overweldigend.
Ik denk dat Frank en ik moeten worden beloond met 2 "klimgeiten" punten. Dit vergt wel een aanpassing aan de reglementen :)