| De Col du Parpaillon is een bergpas in de zuidelijke Franse Alpen met een hoogte van 2644 meter. |
| Beoordeling : |  |
| Deels onverhard, tunnel op pashoogte, overweldigende natuur. |
De Col du Parpaillon is een 2780 meter hoge bergpas in de Franse Alpen die de verbinding vormt tussen La Condamine-Châtelard en Crévoux.
De pashoogte vormt de grens tussen de departementen Hautes-Alpes en Alpes-de-Haute-Provence. De tunnel is in de 19de eeuw om militaire redenen aangelegd. Aan beide ingangen zijn poorten aangebracht die soms gesloten worden. |
 |
Vanuit La Condamine-Châtelard :
| Klimgeiten Index: | - |
| Top : | 2644 m |
| Lengte : | 17.5 km |
| Hoogteverschil : | 1363 m |
| Gemiddeld stijgingspercentage : | 7.8 % |
| Maximale stijging : | 15 % |
| Haarspeldbochten : | - |
| Bijzonderheden : | - |
 |
Wielerhistorie
| - |
Foto's
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Kaart
 |
Het verhaal
| 28 juni 2024 Het is tijd voor de gravelfiets, want we gaan de Col du Parpaillon fietsen. Deze klim is 12 kilometer onverhard, alleen weten we niet wat met onverhard wordt bedoeld. Daar zullen we snel achter gaan komen. We parkeren de auto net buiten Les Pras en starten aan de klim. Na 1 kilometer heeft Theodoor de ketting gebroken en die kunnen we snel repareren met de toolset en sukkellink van Frank. Zelf heeft Frank iets verderop een lekke band en dit blijkt wonder boven wonder het laatste malheur te zijn. Arend gaat de klim rennen en dat gaat zelfs sneller dan fietsen. Knap hoor! Het wegdek is erg slecht en er moeten zelfs stukken gelopen worden. Met slecht bedoel ik grote keien, grint, zand en als je geluk hebt gravel. Bert heeft te dunne banden en draait om. De rest ploetert door. Het is een loodzware opgave door de stijging van 10% en het vreselijke wegdek. We helpen elkaar door een waterstroom, maar dat voorkomt niet een nat voet. (op de terugweg de andere voet) Hoe hoger we komen hoe mooier het uitzicht en de omgeving. Er is hier niemand. Je hoort de marmotten, maar je ziet ze niet. Na een dikke 10 kilometer is de weg dichtgesneeuwd en besluiten we het laatste stuk niet te doen. Het risico is simpelweg te groot. Afdalen is trouwens ook een hele uitdaging onder deze omstandigheden. We komen gelukkig allemaal weer heelhuids terug bij de auto's. Ik besluit met Theodoor terug te fietsen naar het hotel. Onderweg nog even kijken bij een oud fort, Fort de Tournoux. Het is warm, heel weg warm. Vandaag een klim af kunnen vinken van mijn verlanglijstje. Wat een prachtig avontuur was dit! |