De Colle del Sommeiller is een bergpas in de Italiaanse regio Piemonte met een hoogte van 2993 meter.

Beoordeling :
Onverhard, ongerept, fenomenaal, prachtige omgeving.

Land :
Regio(s) : Piëmont
Provincie(s) : Turijn
Wegnummer : -

De Col du Sommeiller (Italiaans: Colle del Sommeiller) is een bergpas in de Cottische Alpen op de Frans - Italiaanse grens. Het is de hoogste, met de auto (uitsluitend 4x4 ) te bereiken, bergpas van de Alpen.
De Col du Sommeiller ligt ingebed tussen de Punta Sommeiller (3332 m) en Rognosa d'Etiache (3384 m).
De pas is vernoemd naar Germain Sommeiller, de ingenieur die in 1857 de bouw van de Fréjus treintunnel leidde.

De weg werd geopend in 1962. In de jaren daarop werden de ski-installaties op de pashoogte in gebruik genomen. Deze werden in 1980 weer gesloten door het terugtrekken van de Sommeillergletscher en de constante problemen met de berijbaarheid van de toegangsroute.

Vanuit Bardonecchia:

Klimgeiten Index: 431
Top : 2993 m
Lengte : 26.3 km
Hoogteverschil : 1711 m
Gemiddeld stijgingspercentage : 6.5 %
Maximale stijging : 12.5 %
Haarspeldbochten : 33
Bijzonderheden : Bijna geheel onverhard. Moet met MTB.


Wielerhistorie

 

Foto's

Klik op foto voor meer foto's.

Kaart


Het verhaal
22 juni 2015

Vandaag een MTB rit.
De Colle del Sommeiller staat op het menu en dat is een onverharde klim van 26 kilometer.
We hebben geen idee wat ons te wachten staat.
Nadat we met de bus naar Bardonecchia zijn gereden is het zoeken naar de start van de klim.
Deze hebben we vrij snel te pakken en we beginnen aan de eerste kilometers die gelukkig verhard zijn.
Noem het maar verhard, want er zitten enorme gaten in de weg.
Het is ook meteen steile wandrace door een paar smerige haarspeldbochten.

Na 6 km is het gaan met het asfalt en belanden we op bar slecht onverhard wegdek.
Keien en gaten. Ik vrees het ergste als dit zo door gaat.
Gelukkig wordt het later minder slecht.
Er volgt een prachtige serie haarspeldbochten. We rijden de bochten omhoog.
Als ik een foto maak van Anton zie ik een motorrijder omvallen. Het is hem te steil.
Anton helpt de man overeind en gaat verder.
We komen op een stuk wat volledig besneeuwd is. We zitten op 2400 meter.
We klunen er omheen en krijgen nog 2 van zulke stukken.
Op een bar slecht stuk lig ik plots op mijn rug. Gebrek aan techniek zou broer Henk zeggen.
Als het echt te slecht wordt besluiten we terug te gaan. Dit is gekkenwerk.
We zitten op 2680 meter hoogte.

We dalen af en moeten weer over de stukken sneeuw terug.
Ik loop met mijn fiets over de sneeuw en glij naar beneden.
Ik kan nog net blijven hangen en met hulp van Theodoor en Daniël kom ik terug op het pad.
Als we beneden zijn wordt er nog veel gepraat over dit avontuur. Prachtige col!