De Timmelsjoch / Passo del Rombo is een bergpas in Oostenrijk met een top die ligt op 2509 meter. |
Beoordeling : | |
Mooi wegdek, genummerde haarspeldbochten, grensovergang Oostenrijk/Italië. |
De Timmelsjoch (Italiaans : Passo del Rombo) is een 2509 meter hoge bergpas op de grens tussen het Oostenrijkse Tirol en het Italiaanse Zuid-Tirol. De pas verbindt Sölden in het Ötztal met St. Leonhard in Passeier in het Passeiertal richting Meran. De Timmelsjoch scheidt de Ötztaler Alpen van de Stubaier Alpen en is gelegen tussen twee bergtoppen, de Jochköpfl (3141 meter) in het noordoosten en de Wurmkogl (3082 meter) in het zuidwesten. De pas is veel minder belangrijk voor het verkeer dan de Reschenpas (40 kilometer westelijker) of de Brennerpas (25 kilometer oostelijker). De Timmelsjoch is de hoogste grensovergang van Oostenrijk. |
De naam Timmels stamt vermoedelijk af van het Latijnse tumulus, wat heuvel betekent. Vanuit het zuiden trokken in de prehistorie vanuit het Passeiertal over de Timmelsjoch de eerste bewoners naar het Ötztal. Reeds in 1241 werd de pas als Thymels vermeld. Rond 1320 werd een steil bergpad voor pakezels aangelegd. Het vormde al vroeg een handelsroute voor de koopmansfamilies Fugger en Welser uit Augsburg. In 1897 besloot de Tiroler Landdag tot de aanleg van een weg over de Timmelsjoch, maar andere projecten kregen hierop voorrang. Door het Verdrag van Saint-Germain uit 1919 liep de grens tussen Oostenrijk en Italië over de pas. In de laatste weken van de Tweede Wereldoorlog in april en mei 1945 trokken grote aantallen soldaten van de Deutsche Wehrmacht terug naar het Ötztal. Vlak na de Tweede Wereldoorlog kwam het plan op tafel om een weg aan te leggen over de Timmelsjoch. |
Vanuit Sölden:
Klimgeiten Index: | 229 |
Top : | 2474 m |
Lengte : | 23.8 km |
Hoogteverschil : | 1322 m |
Gemiddeld stijgingspercentage : | 4.7 % |
Maximale stijging : | 14.6 % |
Haarspeldbochten : | 11 |
Bijzonderheden : | Tolweg. Bochten genummerd van 1 t/m 11. |
Vanuit Sankt Leonhard in Passeier:
Klimgeiten Index: | 325 |
Top : | 2474 m |
Lengte : | 29.3 km |
Hoogteverschil : | 1798 m |
Gemiddeld stijgingspercentage : | 6.1 % |
Maximale stijging : | 14 % |
Haarspeldbochten : | 10 |
Bijzonderheden : | - |
Wielerhistorie
Slecht 1 keer werd de Timmelsjoch beklommen in een grote ronde. In 1988 was het de Zwitser Daniel Gisiger die tijdens de Giro d'Italia als eerste boven kwam. |
Foto's
Klik op foto voor meer foto's. |
||
Vanuit Sölden - 2011. | Vanuit Sankt Leonhard - 2020. |
Kaart
Het verhaal
4 september 2011 Het is prachtig weer en we besluiten de Timmelsjoch (2509 m) te gaan fietsen. Henk heeft het moeilijk, maar ik weet hem door de moeilijke fase te trekken en plotseling krijgt hij weer zin en moed. Ik fotgrafeer me te pletter en schiet elke bocht. Hierdoor staat onze Henk wel heel vaak op de foto. De Timmelsjoch is een zeer onregelmatige klim, maar er steeds weer wat anders te zien. Als we de Mautstelle voorbij zijn gaat het een stukje naar beneden en om de punt van een rots draait de klim naar de andere kant van de berg. Hier waait het hard en zijn er plots veel wolken (witte en zwarte). Het laatste stuk met een aantal hairpins doen we in de mist en dan ben je ook zo maar boven op de top. In het restaurant boven nemen we wat te eten en worden we getrakteerd op een heus live optreden van een stel lokale blazers. We knijpen er snel tussenuit en rijden in de motregen naar beneden richting Sölden. Al snel wordt het droog en rijden we weer in de zon. |
8 september 2020 De weersites hebben gelijk, de zon schijnt vanochtend. We stappen op de fiets om de Passo del Rombo, beter bekend als de Timmelsjoch, te beklimmen. Dit is een hele uitdaging, want dit is een afstand van 29 km en een hoogteverschil van 1800 m. We rijden het dorp uit en rijden meteen al verkeerd. De spanning zal ik maar zeggen. Het begint rustig en het is heerlijk om in de zon te fietsen. Op deze route zitten maar liefst 18 tunnels (2 serieuze) en ze zijn ook nog eens genummerd. Deden ze dat ook maar de bochten net als aan de Oostenrijkse kant. Na zo'n 15 kilometer opent zicht het decor van waar we naar toe moeten. De bochten liggen in de verte tegen de berg geplakt. Doet me een beetje denken aan de Furkapas. Het is een fantastisch gezicht en ik krijg even een rilling over de rug. De percentages zijn pittig en het is best flink werken om naar boven te trappen. De Garmin geeft regelmatig 10 en 11%. Bochtje na bochtje klauter ik omhoog. Daniël is al lang uit zicht verdwenen. Na zo'n 2,5 uur ben ik boven en het ging best aardig. Daniël heeft sms gestuurd dat hij gaat afdalen aan de andere kant. Ik rust eerst even uit en daal ook stuk af. Het uitzicht is fenomenaal en heel in verte zie ik Daniël. Samen rijden we weer terug naar de top en de grijns is niet van onze gezichten te slaan. Wat een prachtige rit in een adembenemende omgeving! Een afdaling van 29 km is overigens ook best een opgave. |