Vanochtend de koffers en fietskoffers ingepakt en naar de luchthaven in Larnaca gereden.
Alvorens we daar arriveren brengen we eerst een bezoek aan de hoofdstad Nicosia.
Hier zien we de bewaakte grensposten in de stad tussen Cyprus en Noord Cyprus dat door Turkije sinds 1974 is bezet.
Best wel bizar dat deze situatie vandaag de dag nog zo is.

In Nicosia staat ook het vrijheidsmonument dat in 1973 is opgericht.
Het herdenkt de anti-Britse EOKA-strijders die vochten voor de onfhankelijkheid tussen 1955 en 1959.

Tevens bezoeken we de zoutvlakte nabij Larnaca. Geen flamingo's als door Bert beloofd, maar wel heel veel zout. Mooi gezicht.
Laat in de avond arriveren we op Schiphol waar broer Henk ons op staat te wachten.

Het was een mooie week fietsen in een mooi land met fijne klimgeiten. Dank mannen voor veel afzien, genieten en lachen!

Fietskoffers ingepakt.	Niemandsland in Nicosia.	Verlaten grenspost in Nicosia.

Vrijheidsmonument.	Tekst bij monument.	Zoutmeer bij Larnaca.

Vandaag de laatste dag en we kiezen niet voor een makkelijke route.
We gaan de rit doen naar de Kionia Peak, een radarstation gelegen op 1400 meter hoogte.
Daniël, Bert en ik stappen op. Frank heeft een rustdag.

De eerste serieuze klim is dezelfde klim van gisteren, de Sinoaspas, maar nu van de andere kant.
Ik heb geen geweldige benen en vraag me af of ik wel tot die Kionia Peak ga komen.
Boven heeft Daniël nog de energie om de "Gazebo Hell" nogmaals op te rammen.
Hij heeft daar de derde tijd van de wereld genoteerd op Strava.

De volgende klim is echter veel lastiger en met name de eerste kilometers doen pijn door de hitte en de heftige percentages.
We passeren een dorp waar de straatjes zo steil zijn dat het lopen wordt. Echt waar!
Het is 14 kilometer met een gemiddelde van 5%, maar zoals we hier gewend zijn is het heel wisselvallig.

Zo'n 6 kilometer onder de top zie je de bol van de radar al liggen. Het lijkt dichtbij, maar is toch zo ver weg.
Het laatste hupje is nog naar de radar, waar een hek het einde markeert.
Even uitblazen er weer terug naar beneden.
Gekookt en vermoeid komen we terug bij de villa en kunnen we nagenieten van wederom een mooie rit.
Applaus voor Bert die vandaag geweldig heeft gereden en het toch maar heeft gered.

Vandaag 80 kilometer en 2060 hoogtemeters.

Bord naar Kionia.	Radarbol komt in zicht.	Laatste hupje naar de radarbol.

Steile hairpin richting radarbol.	Het hek voor de radarbol.	Selfie.

Ik stap op met Daniël en Frank voor een ronde over de Sinoaspas. Bert neemt een verdiende rustdag.
We komen al snel aan de voet van de klim en een bord met 13% zet meteen de toon.
Het is gelukkig maar een klein stukje en voor de rest is het gewoon een fikse klim van zo'n 10 kilometer.
We fietsen langs een enorme steengroeve en we passeren een klooster, Zoodochou Pigis Monastry, waar we even een kijkje nemen.
Aan de buitenkant heeft dit klooster een aantal hele mooie fresco's.

Op de pashoogte is er een klimmetje naar een uitzichtspunt.
In de volksmond wordt dit weggetje van 550 meter met een stijging van 11,7% ook wel "Gazebo Hell" genoemd.
Een hel is het zeker, want het is echt harken over betonstroken tot 18%.

In het dorp Asgata stoppen we voor een cola en een koffie.
We willen een normale koffie en vragen om een Americano.
De vrouw zegt dwingend dat we echte Cyprus koffie moeten nemen en dat doen we dan maar braaf.
Dit is koffie met onderin prut, dus voorzichtig drinken.

Na de koffie rijden we naar de "Kalavasos" stuwdam waar je overheen kunt fietsen.
Het uitzicht is prachtig, want er staat aardig wat water in het meer.

Het is nu op en af terug en genieten van de bijzondere omgeving.
Het valt me op hoe rustig het overal is en hoe goed de wegen zijn.

Vandaag 60 kilometer en 1360 hoogtemeters.

Steengroeve.	Afslag naar de Sinoaspas.	Zoodochou Pigis Monastry.

18% over betonstroken.	Daniël test zijn remmen.	Stuwmeer.

De grote dag is aangebroken. We gaan naar het hoogste asfalt van Cyprus fietsen, de Mount Olympus.
De Olympus is de hoogste berg van Cyprus (1951 meter), gelegen in het Troodosgebergte.

We rijden met de auto's naar Trimiklini en stappen op voor 20 kilometer klimmen, gemiddeld 7%.
De dorpsgrens is nog niet gepasseerd als we al meteen tegen een bord 11% kijken. Het is begonnen.
Het is een brede weg met prima asfalt. Nadeel is dat je niet ziet hoe steil het eigenlijk is.
De weg kronkelt langs dorpen als Moniates en Platres.

Onderweg stuurt Daniël een appje dat er boven aan de klim ook een oude weg is die parallel loopt en maar liefst 10 haarspelbochten telt.
Keus is voor mij niet moeilijk en ik draai de Old Road op.
Een smalle weg met nauwelijks verkeer en ik ben hier helemaal in mijn element. Heerlijk!
Na een paar kilometer komt de oude weg weer op de nieuwe en rijdt ik door via het dorp Troodos naar de afslag richting Olympus.
Het laatste steile hupje brengt me op het hoogste punt waar een Britse radar is geplaatst.
Als we allemaal boven zijn maken een paar Engelse motorrijders een foto en dalen we af naar het dorpje Troodos voor een lunch in het zonnetje.

Na de lunch dalen (heerlijke afdaling) we weer af naar Trimiklini.
Ik maak nog wel een tussenstop om een foto te maken vanaf de nieuwe weg op de Old Road.

Het was weer een bijzonder dag en het hoogste punt van Cyprus is nu ook afgevinkt.

Vandaag 40 kilometer en 1320 hoogtemeters.

Het is begonnen.	Pas op voor fietsers!.	Brede en prima asfaltweg.

Afslag naar Old Road.	Smalle haarspeldbocht.	Bochten strak boven elkaar.

Smalle haarspeldbocht.	Bochten strak boven elkaar..	Afslag naar Olympus.

Britse radar.	Tevreden op de top.	Blik van nieuw op oude weg.

Het is wederom prachtig weer en we stappen op voor de rit naar het Stavrovouni klooster.
Dit Grieks-Orthodox klooster staat boven op een berg die de naam Stavrovouni draagt (verrassend).
Om daar te komen fietsen we naar het noord-oosten via binnenweggetjes en helaas soms over de doorgaande weg B1.
Na 20 kilometer op en neer is het voor Frank genoeg en hij besluit terug te gaan. Hij zet zijn pijlen op morgen als we naar Mount Olympus willen gaan.

Een paar kilometer later zien we het klooster al liggen op de bergtop. Een indrukwekkend bouwwerk.
Bij Kornos draaien we rechtaf voor de 7 kilometer naar het klooster.
Het asfalt is niet geweldig, maar de fraaie uitzichten en haarspeldbochten maken veel goed.
Waren ze op de klim van maandag nogal vaag over de exacte percentages (8 tot 10%), hier is het exact 9.1% op de borden.
We worden op de klim door 2 dames ingehaald (echt waar) en boven na de ingang van het klooster maken we een praatje.
Het zijn een Zwitserse moeder en dochter. Hier zien we overigens meer fietsers dan de voorgaande dagen bij elkaar.
Het klooster is helaas dicht maar het uitzicht is geweldig.

Daniël heeft van een paar Duitsers gehoord dat we een betere terugweg kunnen nemen en we volgen de tip op.
We dalen af door Orange Valley, waar inderdaad veel sinaasappelbomen staan die in deze tijd zo goed als rijp zijn voor de oogst.
Het is een prachtige weg die ons bij de kust brengt tussen Larnaca en Limassol.
De wind staat schuin tegen en Daniël staat zijn mannetje met een lange kopbeurt langs de kust.
Het laatste stuk terug geeft verder weinig problemen en trots komen we terug bij de villa, waar we wat om moeten rijden om de 100 km vol te krijgen. Best raar eigenlijk.

Bert heeft zijn vijftigste klim voltooid en gaat naar "Goud".

Vandaag 100 kilometer en 1510 hoogtemeters.

Klooster op de bergtop.	We gaan eraan beginnen.	Exact 9.1%.

Fraaie haarspeldbocht.	Stavrovouni klooster.	Kijk ze staan!.

De fiets van Frank is klaar en we kunnen deze ophalen.
We besluiten dan ook maar de route rond Paphos te gaan fietsen, want dan zijn we al een stuk die kant op.
Ik rij met Bert mee en mijn navigatie naar de beoogde startplek verloopt niet geheel volgens plan.
We hebben heel Paphos we gezien denk ik.
Uiteindelijk kunnen we ergens parkeren en stappen we op voor de fraaie klim naar Kathikas.
Dit is echt een hele mooie klim met het venijn in de staart.
Onderweg komen we door het dorp Akoursos waar een fraaie serie haarspelbochten door het dorp slingert.
Wat we niet wisten is dat deze extreem steil zijn en de 14% wordt aangetikt.
Het uitzicht wat volgt op de bochten beneden ons doet deze martelgang snel vergeten. Het is prachtig.

We drinken koffie bij een kleine bar in het dorp Kathikas.
De afdaling aan de andere kant loopt prima en na zo'n 35 kilometer zijn we terug bij de auto's.
Frank en Bert gaan terug. Ik ga met Daniël de tweede klim ook doen naar het dorpje Koili.
Deze klim is echt een loeder. Ik zie tot 16% verschijnen op de Garmin en het blijft maar steil en onregelmatig.
Het is soms harken en ik hoop op een mooie beloning boven.
Die is er niet en er is zelfs geen plaatsnaambord te vinden.
Ik moet wel zeggen dat de afdaling terug geweldig is.

Voor het eten belanden we nu in een lokaal visrestaurant, waar we heelijke verse vis naar binnen werken.
Mooie dag en prachtig weer.

Vandaag 60 kilometer en 1490 hoogtemeters.

Linksaf naar Kathikas.	Smerige haarspeldbocht 1.	Smerige haarspeldbocht 2.

Prachtig uitzicht.	We zijn er!.	Kerkje in Kathikas.

Gisteren vertrokken naar Cyprus voor een weekje fietsen met Bert, Daniël en Frank.
Deze trip stond al lang in de planning en wordt een soort van ontdekkingsreis, omdat er weinig informatie is over fietsen op Cyprus.
We kwamen gisteren in het donker aan en kregen niets van de omgeving mee tijdens onze autorit naar onze villa.
De volgende ochtend zien we meer en de villa blijkt zeer fraai.

Vanochtend boodschappen gedaan en de fietsen opgebouwd.
Bij controle blijken de remmen van Frank niet te werken en is een bezoek aan de fietsenmaker noodzakelijk.
Die heeft komende 2 dagen geen tijd en Frank besluit een fiets te huren.

Terug bij de villa kleden we om voor een eerste rit.
Het weer is prachtig en we komen al snel bij de klim naar het dorpje Dierona.
Dit is 10 kilometer klimmen met een gemiddelde van 6%. Dat kan alle kanten op hier.
Percentages tot 12% zijn zo maar mogelijk.
Zo geven de borden ook maar aan 6 tot 8%, omdat men het zelf ook niet wist.
De weg is gloednieuw en slingert naar boven. Een heerlijke weg om mee te beginnen.

Via de oude weg dalen we af en krijgen nog 2 vervelende hupjes van 2 tot 3 kilometer voor de kiezen.
Die worden niet echt gewaardeerd, maar ach we hebben het allemaal gered.

Voor het avondeten belanden we in een lokaal restaurant met Grieks muziek en slecht Engels sprekende bediening.
We krijgen (bijna gedwongen) een mixed grill en dat is prima te eten.
Als we vervolgens maar 70 Euro hoeven af te rekenen is het helemaal prima.

We moeten overigens wel wennen aan links rijden hier.
Zo stapt Bert aan verkeerde kant achter het stuur en moeten we steeds elkaar corrigeren als we de fout in gaan.

Vandaag 55 kilometer en 1350 hoogtemeters.

Vliegtuig staat al klaar.	Villa Eleni.	Daniël keurt de fietsen.

Bijzonder verkeersbord.	Stuwmeer met wel water.	Blik terug.

8 tot 10%.	Blik terug.	Weg slingert door landschap.

Vandaag was de aftrap van het seizoen met een gezellige openingsrit georganiseerd door VOEK.
Volgens mij heb ik wel 150 leden gezien en met dat mooie weer was dat ook wel te verwachten.
Na een mooie rit van 75 kilometer (erg veel wind trouwens) kwamen we terug bij Sparta Tennis en stond een heerlijke hamburger en andere versnaperingen op ons te wachten.
Geslaagde middag!

Vanavond weer op Zwift gaan fietsen.
Eerst 15 km in Schotland en toen kreeg ik het plan om de Cipressa nog eens op te fietsen.
Geinspireerd door Milaan - San Remo van afgelopen zaterdag rijdt ik de Cipressa volle bak omhoog.
Ik rij 18 min 52 sec naar boven en dat is behoorlijk sneller dan voorgaande keren toen ik boven de 20 minuten nodig had.
Als je dan de tijd van de mannen van zaterdag ziet, 8 min 45 sec, dan voel je je echt een prutser.
Schrale troost is dat op Zwift de klim 800 meter langer is.

Ik zie volgende maand de Poggio, Oude Kwaremont en Cauberg op het programma staan. Heerlijk!

Inmiddels al heel wat mooie ritten kunnen maken op de racefiets.
We hebben best geluk gehad afgelopen weken met de weersomstandigheden.

Deze week was de Algemene Ledenvergadering van de VOEK en dat is eigenlijk de start van het seizoen.
Iedereen staat strak en is er klaar voor.
Volgende week zaterdag de openingsrit en ik heb heel veel zin in het nieuwe seizoen.
Binnenkort fietsen op Cyprus, een land waar je niet snel aan denkt als je wil fietsen in de bergen.
Ik heb gezien dat er veel nieuws te ontdekken valt.
Alleen al het idee om te fietsen in de zon maakt me al vrolijk.

Was vandaag toch mooi weer en nadat ik met Karel, Henkapie en de weer teruggekeerde Frank een gravelrit had gedaan, kon ik het simpelweg niet laten om een rondje op de racefiets te doen.
Heerlijk om weer van stal te halen en de eerste kilometers staan op de teller van de racefiets.
Vrees wel dat komende dagen het wederom Zwift gaat worden gezien de weersvoorspellingen.

De afgelopen week nogmaals de Hardknott Pass opgefietst en dit keer toch weer sneller dan de vorige keer (18:25).
Ook de Montée du Chinaillon stond op het programma en ook deze ging harder dan vorige keer.
Het scheelt een stuk als je fit bent en geen last hebt van verkoudheid of naweeen van een griep.

Dit weekend 2 keer de koude wind getrotseerd en veel lekkere kilometers gefietst.
We doen een opbouwend schema richting het voorjaar en doen elk weekend wat meer kilometers.
De racefiets staat al klaar, maar de hoeveelheid zout op de weg doet mij nog even wachten.

De Hardknott Pass is de klim van de maand op Zwift.
Ik had gezien dat Bert er gisteren meteen al tegenop geknalt was en voor mij was vanavond de eer.
Zoals al eerder gezegd wilde ik deze klim 2 jaar geleden fietsen in Engeland, maar de regen dwong ons toen om te keren.
Hier baal ik nog steeds van, want het is een iconische klim.
Hoe mooi is het dan dat het op Zwift kan deze maand.

Na een korte aanloop ga je door de boog en wordt het al snel heftig.
Het is maar 2.7 kilometer, maar het is 11.5% gemiddeld.
De klim is opgedeeld in 10 sectoren van 270 meter met een steilste sector van 17.7%.
Het is soms harken geblazen, maar het ook wel weer leuk om jezelf te testen.
Ik zie even 27%, maar heb alle aandacht nodig om door te rammen.
Wat is het dan mooi als je de finishboog ziet en na 18:50 helemaal stuk over de streep mag rijden.
Een echte aanrader!

"La Super Planche des Belles Filles", gelegen in de Franse Vogezen, is al een paar keer aankomst geweest in de Tour de France.
Ik heb de versie zonder "Super" gefietst in 2006 aan het einde van de cyclo Les Trois Ballons.
Het was destijds al een hele opgave, maar er is nu nog een steil stuk onverharde weg toegevoegd.
Gelukkig merk je daar op Zwift weinig van, maar het blijft een helse klim.
Vanavond omhoog gefietst en het venijn zit het begin en einde van de klim.
Of ik deze in het echt ooit nog eens ga proberen weet ik nog niet.

Er kwam een nieuwe klim beschikbaar op Zwift en wel de Norton Summit, een klim van een dikke 8 kilometer in Australië.
Deze klim wordt in de Tour Down Under dit jaar omhoog gefietst in de derde etappe.
Volgens de organisator Stuart O'Grady de meest lastige klim in de geschiedenis van deze ronde.

Het is een klim die prima te doen is en wordt nergens echt lastig.
De eerste keer kon ik gisteren de klim in 28 min 44 sec omhoog fietsen.
Vandaag nog een keer gefietst en het kon blijkbaar nog sneller, 28 min 13 sec.
Best leuk om tegen jezelf te fietsen.

Vanavond me gewaagd op Zwift aan de klim van Mt. Fuji.
Dit is een klim van dik 25 kilometer en 1200 hoogtemeters.
Ik had al uitgerekend dat dit me 2 uur zou gaan kosten dus ik zou vanavond voor de helft gaan.
Echter op de helft voelde ik me best nog goed en besloot het dan maar helemaal te voltooien.
Uiteindelijk 1 uur en 46 minuten geklommen en toch wel uitgewoond onder de douche gestapt.

Twee dagen terug de eerste Zwift kilometers van dit jaar en vandaag was het tijd voor de gravelfiets.
De VOEK nieuwjaarsrit startte dit jaar op het Molenplein en er waren best veel leden aanwezig op deze gure middage.

Ik start met Daniël, Henkapie, Henk-Jan en Mots aan de 65 kilometer over de Veluwe.
Het is een prachtige route maar wel wat ver zo vroeg in het seizoen.
Ik was dermate stuk dat ik s'avonds geen energie meer had voor de receptie.
Het seizoen is begonnen!

Allemaal een heel gezond en sportief 2025 gewenst!
Dat we weer mooie fietsavonturen mogen beleven en leuke ritten gaan fietsen.

Op de laatste dag van het jaar is het traditioneel een beetje terugkijken op het afgelopen jaar.

In de eerste en laatste maanden van dit jaar was ik veel op Zwift te vinden.
Het "climb portal" is op Zwift is toegevoegd, waardoor er veel beklimmingen beschikbaar kwamen om te fietsen.
Denk aan Trolsstigen, Gotthard Pass, Col de la Madone, La Laguna Negra, Puy de Dôme, Cipressa en Bealach na Bà.

In april gingen we opnieuw naar Kreta en dit jaar hadden we een stuk beter weer dan 5 jaar geleden.
Deze reis heb ik de klim naar Skinikas kunnen voltooien, die ik destijds moest afbreken vanwege de sneeuw op de weg.
Een prachtige ervaring en tevens langste klim (45 km) die ik ooit gefietst heb.
Op herhaling de zeer fraaie beklimmingen naar Kalikratis en Asfendilia.
Nieuwe ontdekkingen zijn de klim (onverhard) naar het kerkje op Mount Juktas, de talrijke bochten van Chora Skafion naar Anapolis, en als klap op de vuurpijl de klim vanuit Tris Ekklisies.
Deze laatste kan ik wel aanmerken als de grootste verrassing en mooiste van deze week.

In mei had ik bedacht om vanuit huis een rondje te fietsen langs de standbeelden van onze enige twee Tourwinnaars.
Eerst naar Rijpwetering waar het standbeeld staat van een juichende Joop Zoetemelk.
Dan door naar Nootdorp waar het standbeeld staat van Jan Janssen.

In juni gingen we eerst 3 dagen fietsen rond Nice, waar me vooral de Mont Chauve en de finale van Milaan - San Remo (Cipresse en Poggio) me bij zijn gebleven.
Daarna naar Barcelonnette waar ik een prettig weerzien had met de Col de la Bonette en de Col de la Cayolle.
Meest opzienbare was de onverharde klim van de Col du Parpaillon. Wat een landschap en wat een natuurschoon.

In augustus met Frank een weekend naar het Belgische Ieper geweest waar we een aantal plaatsen hebben bezocht over de Eerste Wereldoorlog, zoals de "IJzertoren" in Diksmuide" en Menenpoort in Ieper.
Ook werdt er gefietst over de gevreesde Kemmelberg en konden we een paar rondjes fietsen op de befaamde wielerbaan "Vélodrome André Pétrieux", bekend als aankomst van de de klassieker Parijs - Roubaix.
Een droom om hier te mogen fietsen in de voetsporen van grote meneren als Tom Boonen, Fabio Cancellara en Mathieu van der Poel.

Tussendoor dit jaar wat bijzondere routes gefietst langs kastelen en de "Jan Raas route" in Zeeland.

En .... we hebben nieuwe kleding met een nieuwe sponsor Sportiva en blijvende sponsoren Rietbergen Osteopathie en Bike Totaal Ridder.
Fijn dat deze sponsoren de kimgeiten een warm hart toedragen.

De teller staat dit jaar op 11.765 km en 61.410 hoogtemeters.
Hiervan is 60% op de weg, 28% op gravel en 12% op Zwift.

Hier wat hoogtepunten van het afgelopen jaar.

Kalikratis.	Anopolis.	Tres Ekklisies.

Standbeeld Joop Zoetemelk.	Standbeeld Jan Janssen.	Col d'Eze.

Poggio.	Col de la Bonette.	Col du Parpaillon.

Velodrome Roubaix.	Kemmelberg.	Jan Raasroute.