De afgelopen weken was de Flevopolder mijn grootste vriend.
Lekker weinig mensen op de weg en prachtige tulpenvelden.

Het nieuwe fietspad tussen de Schollevaarweg en de Ibisweg is echt een aanrader.
Een fraai slingerend fietspad is veel leuker dan die lange rechte wegen.

Ook op de dijk tussen Nijkerk en Spakenburg fiets ik vaak.
Je moet de zwermen muggen dan wel voor lief nemen.

Gelukkig mogen we weer met 4 fietsen. Morgen meteen maar eens uitproberen.

Bollenvelden	Nieuw fietspad	Stoomgemaal

Was februari de slechtste maand ooit wat kilometers betreft, dan was de maand april (1580 km) de beste ooit.
Wat een prachtig weer hebben we gehad en dat juist is in deze periode van de corona-crisis.

Het is opvallend hoe goed wij als wielrenners we ons gedragen in deze tijd.
Ik zie echt veel mensen alleen fietsen of maximaal met twee. Keurig!
Het is nu een kwestie van nog een tijdje volhouden.

Onze reis in juni naar Annecy wordt steeds zorgwekkender.
We hebben nog geen idee of het door kan gaan en zijn afhankelijk van de Nederlandse en Franse overheid.
Daar moeten we maar geduldig op wachten.

De nieuwe sokken zijn binnen.
Samen me Henkapie hebben we een ontwerp gemaakt en de sokken laten maken.
Er is nu gekozen voor een witte sok met het logo en uiteraard de drie kleuren (tricolore).

Dit keer hebben we als goed doel "Villa Pardoes" gekozen.
Kijk zelf maar eens op website (https://www.villapardoes.nl) en je weet meteen waarom dit belangrijk is.
De sokken kosten €7,50 en zijn er in 2 maten (40-42, 43-46).

Nu onze reis naar Calpe niet door is gegaan ben ik in mijn vrije week maar wat langere ritten aan het rijden.
Eergisteren een dikke 100 km via Schalkwijk en Houten.
Gisteren een route langs de bollenvelden door de Flevopolder en vandaag een heel nieuw gebied waar ik tot mijn verbazing nog nooit eerder heb gefietst, de Oostvaardersplassen.

De route is een dikke 100 km.
Eerst over de sluis naar de Adelaarsweg, waar je schuin de Schollevaarweg over kunt steken naar een fonkelnieuw fietspad. Deze slingert naar de Vogelweg en ook hier kun je weer oversteken naar een ander fraai fietspad dat eindigt op de Ibisweg.
Klein stukje naar rechts en dan de borden "Oostvaardersplassen" volgen.
Dit is echt een mooi stuk fietsen dwars door het gebied waar je aan de rechterhand talloze wilde paarden ziet lopen en links water met veel vogels.
Uiteindelijk op het meest noordelijke punt draai je links langs het water richting Almere.
We groeten Lars van de Haar die ook lekker aan het trainen is en rijden kilometers langs het IJsselmeer.

Aan het einde van het fietspad staan we aan de voet van de "Hollandse Brug".
Hier de keuze, links door de polder terug of rechts via Naarden terug.
Gezien de stand van de wind valt de keuze op de laatste optie.

Na bijna 105 km sta ik weer thuis. Wat een heerlijke en prachtige rit.
Deze ga ik binnenkort nog een keer rijden.

Met dit mooie weer pak ik de nodige ritjes mee.
Veelal alleen en soms met broer Henk of Frank.
Het is minder leuk dan echt koersen en sprinten langs de Arkervaart, maar we mogen blij zijn dat we nog naar buiten mogen.
In andere landen met een voleldige lock-down kun je alleen maar op een hometrainer of op een rollenbank in de achtertuin fietsen.

Vanochtend het meetlint gepakt en gemeten hoever wij als wielrenners nu daadwerkelijk van elkaar rijden.
Als je achter elkaar gaat rijden met 15 cm verschil tussen achterwiel en voorwiel, dan is de afstand van stuur tot stuur 185 cm.
Dit had ik niet verwacht, want het lijkt dichterbij.
Dit is overigens geen oproep om in groepen te gaan rijden, want ook ik rijdt veelal alleen.
Ik ga niet met meer dan 2 andere fietsers op pad.

Vanmiddag reed ik door Lage Vuursche.
De weg door dit dorpje is aan beide kanten dicht voor auto's.
Men is blijkbaar bang dat er toch teveel mensen daar de bossen in gaan.

We mogen van geluk spreken dat fietsen onze hobby is.
Alle sportaccomodaties zijn dicht en alle sportactiviteiten zijn afgelast.
Geen core-stability trainingen meer thuis, maar gewoon thuis op de vloer.

Ik fiets vaak alleen en heb het idee dat ik daar niemand kwaad mee kan doen.
Ik vraag we af of we met een groepje fietsen nog wel kunnen doen?
We doen het nog wel, maar spreken wel wat dingen af.
Als je verkouden bent ga je niet mee en je snuit niet je neus leeg in de groep maar achterin.
Dat laatste doen we overigens altijd al.

Onze trip naar Calpe over 2 weken is inmiddels gecanceled.
Ik vrees ook al een beetje voor onze reis naar Annecy in juni, hoewel dat nog wel 3 maanden weg is.
Niemand weet hoe lang dit gaat duren.

Gisteren was ik niet meer te houden en de racefiets moest van de haak.
Het was zonnig en dan moet het gebeuren.
Samen met Frank en Henkapie een rit over de Stichtse Brug. Lekker hoor!

Vandaag was het alleen maar heel veel wind. Storm Dennis raast door de polder.
Als het aan het begin van de middag iets rustiger wordt besluit ik toch een ritje te doen.
Tegen de wind in op de MTB kom ik met windkracht 7 niet verder dan 16 km/u.
Met de wind mee kan ik niet zo snel meetrappen als de 40 km/u wordt aangetikt.

Bij Amersfoort rijdt ik meestal via Laan 1914 omhoog naar de Stichtse Rotonde, maar ik neem dit keer een andere leuk klimmetje, de Genestetlaan. Hier een bord dat 4.8% gemiddeld geeft.
Dit zal wel zo zijn want even tikt de Garmin de 10% aan. Leuke klim!

De kleding is inmiddels binnen en ligt bij een aantal klimgeiten al te wachten op het voorjaar.

Ik ben de afgelopen weken een beetje grieperig geweest en dat was te merken aan de vorm.
Vorige week reed ik zo langzaam op Laan 1914 dat lopen sneller was geweest.
Ik kan me niet herinneren dat ik zulke zere bovenbenen ooit heb gehad.
Al vanaf de eerste kilometer doen ze zeer en het ging niet weg.

Afgelopen woensdagavond ging het ietwat beter en vandaag weer een stukje beter.
Nu nog beter weer en dan kan wat mij betreft de racefiets van stal gehaald worden.

Voor de liefhebbers van lekkere gitaarsolo's. Luister eens naar Lee Abraham en met name het nummer "Awake?".

De training "core-stability" komt in een volgende fase.
De oefeningen worden zwaarder en meer op snelheid.
Ik voel al wel degelijk het verschil en heb minder last van mijn rug tijden het mountainbiken.

Termen als planken, lunge, squat en battle rope klinken als bekend in de oren.
Ben geen fan van trainen in de sportschool, maar met een groepje enthousiaste lotgenoten is het prima vol te houden.

De eerste kilometers zitten in de pocket.
Gisteren was de traditionele nieuwjaarscross van onze fietsclub VOEK.
Ik werd gevraagd om als achterrijder te fungeren in de eerste groep.
In een fraai geel hesje moest ik iedereen bij elkaar zien te houden.
Met een groep van zo'n 25 fietsers begonnen we aan een rit over 50 km.
Bij de aanvang van het klompenpad kreeg de eerste uitdaging.
De eerste waren vlot door het nauwe hekje en toen ik als laatste er door kwam zag ik overal fietsers die gaten aan het dichtrijden waren.
Je moet een behoorlijke inspanning doen om er weer aan te sluiten.
Dit soort opstoppingen, het jojo effect, kwamen nog een aantal keer en dat gaat je uiteindelijk slopen.
Na zo'n 40 km hebben we een stop met snert en gluhwein.
Hier kon ik weer een beetje op adem komen voor de laatste kilometers wat ook weer 1 lange finale zou worden.

Dat het pijn heeft gedaan merkte ik vanochtend.
Ik besloot zelf een rondje los te fietsen en het duurde behoorlijk lang voordat er weer enig gevoel in de benen kwam.

We zijn begonnen!

Iedereen een heel gelukkig, gezond en sportief 2020 gewenst!