Het stond al jaren op mijn verlanglijstje om een keer de dijk te fietsen tussen Enkhuizen en Lelystad.
Gisterenochtend stap ik met Henk en Henkapie op om het rondje rond het Markermeer te rijden.
Volgens mijn Garmin is het ongeveer 180 km en dat is een afstand die al lang niet meer gefietst heb op 1 dag.
Gezien de voorspelde windrichting NW rijden we de ronde met de klok mee.
We fietsen via Baarn, Eemnes en Naarden richting Muiden.
Het Muiderslot ken ik alleen van plaatjes, maar ziet er prachtig uit.

De route die ik heb uitgezet loopt veelal langs het water en dat geeft een prachtig uitzicht op het eiland Marken.
Via dorpen als Monnickendam, Edam en Oosthuizen komen we aan in Hoorn.
Hier vinden we een leuk terras met een te groot stuk appeltaart en koffie.

De wind stond steed een beetje schuin tegen en we verwachten een gunstigere wind als oostwaarts gaan richting Enkhuizen. Kijkend naar de windmolens vertrouw ik het niet zo.
Als we de Markerwaarddijk (ook bekend als Houtribdijk) opdraaien staat de wind inderdaad niet zo gunstig.
Gelukkig is het geen harde wind en kunnen we een lekker tempo hanteren.
De weg bestaat uit betonplaten die er goed bij liggen en is 26 km lang.
Af en toe heb je een blik over beide kanten van de dijk en dat is toch best indrukwekkend.

Al vrij snel op de dijk halen we een jongedame op een racefiets in en die pikt aan.
Ze stelt zich netjes voor en vraagt of ze in het wiel mee mag liften naar Lelystad.
Als we Lelystad bereiken is het wel een beetje rommelig om de Flevopolder in te komen.
Hier staat de wind wel gunstig en via Zeewolde trappen we naar huis.

De teller staat op 190 km en ik moet eerlijk zeggen dat het me mee is gevallen.
Een prachtige ervaring rijker en een heerlijke dag.
Bedankt Henk en Henkapie voor jullie gezelschap!

Sinds het NK wielrennen van vorig jaar, waar Mathieu van der Poel excelleerde, stond een bezoekje aan de VAM berg op mijn verlanglijstje.
Vandaag was het dan zover en samen met een paar andere klimgeiten (Henk, Henkapie, Frank en Daniël) parkeren we de camion op een P+R nabij Hoogeveen.
We stappen onder een heerlijk zonnetje op de fiets en rijden over prachtige weggetjes en opvallend veel fietspaden richting Wijster.

In de verte zien we de rookpluimen van de vuilverbrandingsovens en daarnaast ligt sinds 2018 een fietspark.
Het fietsparcours op de Col du VAM bestaat uit drie klimroutes en één afdaling.
De routes zijn in totaal 2100 m lang en hebben een gemiddeld stijgingspercentage van 10%.
Op de meest noordelijke route wacht aan het einde van het parcours ook nog eens een keienstrook van 150 meter met een stijgingspercentage van maar liefst 15%.

We draaien het park op en rijden 1 van de fraai geasfalteerde beklimmingen omhoog.
Boven staat een pasbord (ha ha ha) Col du VAM en een hoogte van 4800 cm.
Uiteraard moet een een groepfoto gemaakt worden en dat wordt door een behulpzame fietser gedaan.

Het is gezellig druk op de berg en iedereen is enthousiast over dit fraaie stukje Drenthe.
We dalen af en rijden de tweede klim omhoog met de venijnige steentjes. Pittig hoor!
Als we weer afdalen zie ik een bord met 13% en mis het fotomoment.
Ik besluit met Daniël en Henkapie dan de derde klim dan ook maar te doen.
Nu kan ik de foto wel maken en beneden rijden we samen het park af voor de rest van onze route.

We rijden door Westerbork en velen dorpen waar ik nog nooit van heb gehoord.
Volgens de gpx moeten we ergen op een smal paadje afslaan, maar dat kan helemaal niet op een racefiets.
Aangezien we de route nu kwijt zijn besluiten we eerst maar eens een koffiestop te zoeken.
Die vinden we in Exloo en zitten daar heerlijk in het zonnetje aan een koffie met appeltaart.
Tjonge dat is lang geleden dat dit kon.

Daniël maakt ter plekke een nieuwe route naar het beginpunt en na 93 km komen we voldaan terug bij het startpunt.
Heerlijke rit onder heerlijke omstandigheden.

Zwoegend boven.	Uiteraard een groepsfoto.	Daniël gaat 13%.

Onze fietsreis naar Annecy is verplaatst naar volgend jaar.
Ik ben blij dat het hotel bereid was om dit mogelijk te maken.
De situatie in Frankrijk is op dit moment onzeker en als je al mag reizen welke maatregelen moeten er dan genomen worden?.
Zeker voor een groep van 80 personen werd dit nog een heel gedoe.

De week vrij heb ik in mijn agenda staan en ik ga op zoek naar een andere plek om toch in de bergen te kunnen fietsen.
Ook hier ben ik afhankelijk van de maatregelen en dat is nu nog even afwachten.

Ik heb afgelopen dinsdag mijn eerste prik gehad tegen COVID-19. Een eerste stap richting fietsen over de grens.
Daarover gesproken, vanaf 2 juni kunnen we naar verwachting naar Fuchshofen :)

Intussen is het trainen en lekker genieten van onze eigen omgeving.

Gisteren kwam het nieuws naar buiten dat Tom Dumoulin weer gaat koersen.
Ik ben groot bewonderaar van Tom en ik hoop dat hij weer gaat genieten van het fietsen, zoals ik dat al jaren doe.
Kijken naar wielrennen op televisie is zoveel leuker als hij mee doet.

De mooiste periode in het voorjaar is als de bollenvelden vol staan met tulpen in de Flevopolder.
Het ziet er prachtig uit, zelfs voor een kleurenblinde als ik.
Als de wind over de velden komt dan ruikt het ook nog eens heerlijk.

Ik rij stug mijn kilometers om voorbereid te zijn op wat er ook gaat komen.
Niemand weet wat er in juni en later mogelijk zal zijn.
Ik weet wel dat ik naar hogere temperaturen verlang en fietsen in de bergen, al is het maar een paar dagen in Duitsland.

Zo zit je op de korte broek op de racefiets, dan weer op de MTB in een lange broek en vandaag dik ingepakt met mijn hybride MTB op de weg.
De omstandigheden wisselen voortdurend en daar moet je op inspelen.
De maand maart was wederom een recordmaand en inmiddels ben ik de 3000 km al gepasseerd voor dit jaar.

Intussen bezig met de plannen voor dit jaar en dat blijft lastig.
Frankrijk in een lockdown tot 15 mei en de situatie in Duitsland is ook niet erg rooskleurig.
Groot-Brittannië gaat wel goed en een reis in augustus zou moeten lukken.

Blijven hopen en blijven trainen!

We zijn weer even terug op de MTB fiets.
Afgelopen zaterdag 3 uur op de MTB over de weg geploeterd tegen de storm.
Ik heb lang niet meer zulke pijnlijke benen gehad de volgende dag.

Gisteren daarom met Henkapie een rustig ritje door de bossen gereden, die er overigens redelijk droog bij liggen.
Prachtig en ook wel weer leuk voor de afwisseling.

Ik wordt ook steeds optimistischer over onze reis in juni naar Frankrijk.
Het tempo van vaccineren zal cruciaal zijn en dat ziet er momenteel goed uit.

Het kan niet op momenteel.
Nog nooit reed ik zoveel kilometers in de maanden januari en februari.

Ik heb aantal halve dagen vrij genomen om al vroeg de nodige kilometers te kunnen fietsen en dat bevalt me uitstekend. Een prima manier om vrije dagen op te ruimen.

Ook deze maand is prima begonnen met vandaag de eerste rit van boven de 100 km.
Samen met Henk en Henkapie over de dijk naar Wijk bij Duurstede.
Het is doordeweeks op de dijk prima te doen. Vrijwel geen verkeer en dat is ook wel eens lekker.

Bij de molen is overigens een prima "koffie to go" plek, waar je even lekker op een muurtje in de zon kunt zitten.

PS: Als je denkt stiekem te kunnen trainen is er altijd wel weer een VOEKer die je betrapt ;)

Vandaag de eerste kilometers op de racefiets gereden. Heerlijk!
Best bijzonder als je bedenkt dat ik zondag nog op de MTB door de sneeuw fietste.
Dit weekend ziet er goed uit en er zullen zeker nog meer kilometers bij gaan komen.
Het is begonnen!

Ik ben nooit een grote aanhanger geweest van fietsen op de MTB, maar sinds ik een "lease fiets" heb ben ik niet meer te houden. Het verschil tussen harken en lekker fietsen is nog nooit zo groot geweest als nu.
Ik heb zelf een 29" fiets en dat blijkt voor mij niet te werken.
Nu rijdt ik op een 27,5" en dat gaat wel veel vlotter wat sturen en behendigheid betreft.

Afgelopen zondag had ik dikke 85 km op de teller en dat was heerlijk!

Gisteren met Henkapie en Jordy gefietst.
Jordy wist een plek in het bos waar in de Tweede Wereldoorlog piloten en anderen ondergedoken waren in een hol onder grond.
Dit "Onderduikshol Drie" is nu te bezichtigen met een plaat met omschrijving hoe het eruit gezien moet hebben.
Het is niet makkelijk te vinden, maar als je keer met ons mee gaat fietsen dan rijden we er mett veel plezier even langs.

Door de lockdown van afgelopen jaar en begin van dit jaar zit ik wat vaker alleen op de fiets.
Als je alleen fietst kijk je toch wat meer om je heen en ontdek je dingen die eerder niet opvielen.
Hier een paar van deze ontdekkingen.

Staverden heeft slechts 30 inwoners en heeft in 1298 stadsrechten gekregen. Daarmee is het officieel de kleinste stand van Nederland en zelfs van de Benelux.	Langs de weg naar het buurtschap Nekkeveld staat het water hoog. In de verte het stoomgemaal.	Het rode zand (koper) tussen Elspeet en Staverden.

Fietspad "De Trap" in de Flevopolder.	Fietspad "De Trap" in de Flevopolder.	Bijzondere wolken.

Fietsen door de Oostvaardersplassen.	Bijzondere wolken.	Fraaie lucht.

De eerste kilometers staan inmiddels bijgeschreven voor dit jaar, voornamelijk in het bos.
Hopelijk gaan er nog veel volgen.
Ik had de eerste week van januari vrij (nog nooit eerder gebeurd) en heb deze week lekker kunnen trainen.
Lekker om het nieuwe jaar weer zo te kunnen beginnen.

Wat de komende tijd ons zal brengen moet blijken.
Op dit moment kunnen we wel plannen maken, maar nog niets concreet maken.

Dit jaar was een heel bijzonder en vreemd jaar.
COVID-19 gooide roet in het eten en alle mooie plannen gingen overboord.
De voorjaarstrip naar Calpe ging niet door en de reis naar Annecy werd met een jaar uitgesteld.

Tussen de 2 golven door kon er toch nog wat geklommen worden in Duitsland en Noord-Italië.
Fraaie beklimmingen als die van de Feldberg, Plöckenpas en Forcella di Lavardet konden worden bijgeschreven.
Ook de hernieuwde kennismaking met de Monte Zoncolan zal ik niet snel vergeten. Pffffffff!

Door het volledig thuiswerken was er ook meer tijd om te fietsen.
We hadden geluk dat fietsen wel nog mogelijk was, hoewel het maar met maximaal 2 was.
Ook over het weer hadden we dit voorjaar niks te klagen. Geluk bij een ongeluk zal ik maar zeggen.

In de maanden april, mei en ook november van dit jaar heb ik meeste kilometers ooit gefietst als ik dit vergelijk met de voorgaande 11 jaren.
Uiteindelijk is met vandaag als slotakkoord de stand 12.540 km.

Het was fijn dat we vanaf 1 juli even een paar weken op de maandag en woensdagavond konden fietsen met andere leden van de club. Moest wel weer wennen aan de snelheden die in de groep gereden werd.

Met een vaccin zie ik de toekomst weer wart zonniger in.
Hopelijk kunnen we snel weer samen fietsen en kan de reis naar Annecy wel doorgaan in juni.

Rest mij jullie allemaal een goede jaarwisseling te wensen en een heel gezond en sportief 2021.