Gisteravond was de Algemene Ledenvergadering van onze club VOEK, traditioneel het startschot van het seizoen.
In het bestuur behoorlijk wat wijzigingen, omdat aantal stoppen en een paar nieuwe gaan toetreden.
Blij om te zien dat er 2 jonge mannen in het bestuur zijn gekomen. We zijn echter nog wel op zoek naar een voorzitter.
De opkomst was wederom behoorlijk en dat is fijn om te zien.

Afgelopen maandag de derde race in de "Tour of Watopia" gereden.
Dik 1400 deelnemers aan de start voor een pittige rit over o.a. de Volcano KOM, 3.8 kilometer van gemiddeld 3.2%.
Zat steeds rond plek 500 in een mooi groepje.
Bijzonder hoeveel mensen er mee doen en hoe men elkaar aanmoedigd. Kreeg 34 "Ride ons".

Met het slechte weer buiten (regen, sneeuw, wind) heb ik veel op de Zwift gepeddeld.
Doe nu mee met de "Tour of Watopia", een rittenkoers van 5 etappes.
Vorige week was de eerste etappe en vandaag de tweede.
Dit is net als de Schotland races een groepsrit met in mijn sessie ongeveer 700 anderen.
Ook deze keer weer allemaal in dezelfde speciale outfit.
Het is een groepsrit, maar zoals eerder gezegd is het eigenlijk een wedstrijd. Het gaat vanaf de start meteen los.

De ritten zijn bekende routes in Watopia en dat is wel fijn, omdat je weet wat je kunt verwachten.
Kunst is om snel na de start een groepje te vinden die jouw snelheid rijden.
Dan is het net als op de weg een beetje kop over kop rijden en af en toe een tussensprint.
De 27.7 kilometer werden in 44 min en 32 sec afgeraffeld. Dan te bedenken dat er nog zeker 200 voor mij zijn gefinished.

Race 1.	Groepje gevonden in race 2.	Gefinished!.

De derde race in Schotland stond op het programma.
Dit keer het meest zware rondje "The Muckle Yin", een ronde van 24 kilometer met daarin alle 5 de beklimmingen.
"Breakaway Brae Reverse", "Sgurr Summit South", "Breakaway Brae", "Sgurr Summit North" en als laatste de "The Clyde Kicker" resulteren in 280 hoogtemeters.
Dus als je alles in Schotland wil klimmen, dan is dit het rondje.

Ik wilde rustig aan doen vandaag, maar dat ging weer niet gebeuren.
Kwam in een fijn groepje terecht en na ongeveer 42 minuten rolden we over de finish.
Volgende week is de vierde en laatste Schotland race.

Er stond nog 1 beklimming op mijn lijstje die ik nog niet had gefietst in Zwift.
Het gaat om "Keith Hill" een klim van 4.3 kilometer en gemiddeld 5%.
Het lastige is dat deze in de wereld van Londen zit en dus beperkt beschikbaar komt en alleen is te rijden in de route "Surrey Hills".
Dat betekent dat je achtereenvolgens de beklimmingen van Fox Hill (2.4 km, 4.9%), Leith Hill (1.9 km, 6.8%) en Box Hill (3.0 km, 4.3%) voor je kiezen krijgt alvorens je Keith Hill bereikt.
Dan heb je al bijna 600 hoogtemeters te pakken.

Keith Hill is de andere kant van Leith Hill, maar is een stuk langer en lastiger.
Je denkt gemiddeld 5%, dat zal wel een loper zijn.
Maar net als bij de andere 3 genoemde beklimmingen zitten ook hier weer vieze steile stukken tussen (11%).
Het is erg rustig op de klim en dat zal wel te maken hebben dat je eerst die 3 andere gedaan moet hebben.
Als je boven bent heb je dik 800 hoogtemeters gefietst. De afdaling hierna was best lekker.

Een mens houd van uitdagingen en ik heb nu alle 31 beklimmingen binnen Zwift minimaal 1 keer gereden.
Er zijn nog 5 nieuwe Schotland beklimmingen, maar die zijn nog allemaal beschikbaar.

Een aantal weken geleden reed ik de rit naar de Epic KOM en de radiotoren.
Dat vond en vind ik nog steeds de mooiste klim binnen Zwift.
Vandaag ben ik weer tegenop gereden en heb ik veel screenshots gemaakt om jullie een idee te geven hoe dit er uit ziet.

De klim is 9.5 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 4.0%.
Dat is overigens zonder de dikke kilometer van 13% naar de radiotoren, die er mijn inziens wel echt bij hoort.

De klim begint met een fraaie hangbrug, waarna je al vrij snel in een dorpje komt.
De weg loopt gestaag omhoog en wij noemen dit een loper. Steeds zo'n 5 tot 7%.
Als je door de poort uit het tweede dorp fietst kom je in een sneeuwlandschap terecht. Bijzonder fraai.
Nu gaat de weg even omlaag om vervolgens door te stijgen naar de top op 373 meter.
Een geit staat me, hoe leuk is dat, op te wachten.

Na de top slaat de weg linksaf voor het toetje naar de radiotoren.
Een kilometer van gemiddeld 13% met uitschieters naar 17%.
Dit is echt zwoegen en harken. De beloning is een rondje rond de toren en weer zelfde weg terug.

Hangbrug.	Bord met afstand tot de pas en dorp.	Ik ben op 200 meter hoogte.

Prachtig uitzicht.	Geit wacht op de top.	Ik ben op 373 meter hoogte.

Linksaf naar de radiotoren.	Het gaat beginnen.	Radiotoren in zicht.

Omdat ik een paar dagen terug de eerste race in Schotland had gereden, mag ik nu in het Schotland tenue fietsen.
Weer eens wat anders dan die standaard Zwift outfits.

Ik merk dat ik het rijden van een wedstrijd online best leuk vind om te doen.
Vandaag stond de tweede race uit het Schotland programma op de planning, rondje "Glasgow Crit Circuit".
Dat is een rondje van 3 kilometer dat 5 keer gefietst moest worden.
Onderweg steeds een echte kuitenbijter, The Clyde Kicker (300 meter, 3.6%).

Ik merk in eerste rondje al meteen dat dit klimmetje me wel ligt. Het is vol op de macht naar boven rammen.
Al gauw zit in een tweede groep waar we samen een goed tempo onderhouden.
De 4de keer fiets ik volle bak het klimmetje op en sta ik op plek 6.
De 5e keer kom ik zelfs op de eerste plek en ik maak gauw een screenshot. Die pakken ze niet meer af.
Als je me wil passeren moet je onder de 32.85 seconden :)

Volgende week komt de derde race. Kan haast niet wachten.

Het Schotland tenue.	The Clyde Kicker in zicht.	Ik sta op 1!.

Het was mooi weer en dus gisteren de racefiets afgestoft en de weg op.
Henkapie had zijn zoon Jordy meegenomen en die jongeman kan een behoorlijk stukje fietsen.
Hij nam meteen de kop en heeft deze nauwelijks nog afgestaan.
Met zijn vorm zit het wel goed.

Vroeger, hoor mij nou, was het voldoende om in maart op de racefiets te springen en mee te kunnen in groep 1.
Dat is niet meer genoeg, want de jonge generaties rijden in januari al 200 km op een zaterdag.
Niet dat ik dat van plan ben, maar heel vroeg veel kilometers maken is wel noodzakelijk.

Vandaag op de MTB met broer Henk en een mooie ronde over de Veluwe gemaakt.
De bossen tussen Voorthuizen, Ermelo en Nieuw Milligen blijven altijd leuk om te rijden.
Ik hoop dat het mooie weer door gaat zetten en dat de racefiets vaker gepakt kan worden. Dat doe ik toch het liefste.

Gisteren kwam de tweede route van Schotland beschikbaar in Zwift.
Via een groepsrit kon de route "City and the Sgurr" worden gefietst.
Deze route gaat heen en weer over de "Sgurr Summit", zodat je zowel de noord als de zuidkant fietst.
Er stonden nu bijna 800 renners aan de start van allerlei pluimage en ook weer allemaal in een speciale outfit.

Ik ben vroeg aan de start en roep een groet in de chat.
Als de groep in beweging komt kan er officeel 30 minuten gefietst worden over dit parcours.
In die 30 minuten lukt het mij om 14.4 kilometer te fietsen en de beklimmingen bijna 2 keer te fietsen van beide kanten.
Het zijn best taaie beklimmingen. De noordkant is 1.6 km aan 3.8% en zuidkant is 1 km aan 3.3%.

Ik betrap mezelf erop dat ik toch de strijd aan wil gaan met de anderen en ik ging weer volle bak mee.
Na 30 minuten krijg je een felicitatie op je scherm, veranderd je outfit naar je eigen outfit en kun je gewoon door blijven fietsen.
Ik rij nog even een extra rondje om foto's te maken.
De benen zijn vol. Kijken wanneer de volgende rit in Schotland beschikbaar komt.

Wachten op het startschot.	Fietsen door Schotland.	Gefinished.

Vandaag kwam de wereld "Scotland" beschikbaar op Zwift en de eerste route kon gereden worden in een groepsrit in het evenement Tour de Zwift.
Nu had ik geen ervaring met een groepsrit en besloot om gisteren eens aan zo'n groepsrit mee te doen.
Ik kan je vertellen dat dit heel bijzonder is en ik had geheel andere verwachtingen.
Ik had mezelf ingeschreven voor de 2 ronden versie (A = 3 ronden, B = 2 ronden, C = 1 ronde).
Als je start sta je in een peloton met allemaal dezelfde kleding te wachten op het startschot.
Je kunt al fietsen, maar dat is warm rijden. Je hebt ook een soort Tacx waarop je zit. Heel leuk gedaan.

Na het startschot begint iedereen meteen volle bak te rijden. Ik had een rustige groepsrit verwacht, maar niets is minder waar.
Ik kom meteen achterin het pak terecht van bijna 700 deelnemers. Het lijkt wel een wedstrijd zo hard als er gekoerst wordt.
Aan de rechterkant zie je op welke positie je rijdt.
Ik moet echt flink aan de bak en rijdt door het peloton naar voren.
Het is overigens wel leuk met zo'n grote groep rijden.
Uiteindelijk finish ik na 23 kilometer op plek 263. Helemaal kapot gereden.
Ik heb bijna 37 km/u gemiddeld gefietst over glooiend en deels onverhard parcours.

Gisteren wat geleerd en vandaag aan de start voor 2 ronden over het gloednieuwe Scotland parcours.
Het WK op de weg is dit jaar in Schotland en dit alvast een voorproefje.
We rijden de route "Rolling Highlands" en ook hier is het meteen vol gas.
Ik nestel me rond plek 100 en kan in de groep ook nog kopwerk doen. Net echt.
Het is een prachtige route langs meren en kastelen, maar ik heb er te weinig oog voor.
Ook deze route is glooiend met een paar smerige stroken van 4-5%.
In de tweede ronde ga ik helemaal stuk en kan in een groepje later aanklampen.
Na 23 kilometer rol is als 149ste (van de 736) over de streep. Gemiddelde snelheid is 40,1 km/u.
Was weer een leuke ervaring.

Wachten op het startschot.	Handhaven in de groep.	Langs kastelen.

Afgelopen zondag voor het eerst in maanden weer buiten gefietst.
Samen met broer Henk een rit met de MTB over wegen die Henk nooit eerder heeft gereden. Bijzonder!
Het was heerlijk. Frisse lucht, wind en zand.

De Zwift is niet meer weg te denken en ik heb inmiddels 29 van de 31 beklimmingen gefietst.
Die laatste 2 gaan er binnenkoert ook aan geloven en dan kan ik meteen door naar de beklimmingen in de nieuwe wereld Scotland.
Vanaf 3 februari komt er een en ander beschikbaar alleen in events. Even kijken hoe ik mee kan doen aan een event.

Ik heb ook ontdekt hoe ik tijdens een rit een screenshot kan maken. Heel simpel op F10 drukken.

Vandaag ga ik een poging doen om de Ventoux te fietsen op Zwift.
Dit is de zwaartse klim die beschikbaar is. In een route van 20 kilometer overbug je dik 1500 meter hoogteverschil.
Bij het begin van de rit "Ven-Top" is het nog behoorlijk druk met andere fietsers.
Na een paar kilometer sla ik af en dan wordt het een stuk rustiger. Er zijn er niet veel die zich aan deze uitdaging wagen.
Zo rond de 5 kilometer begint het te stijgen en is het steeds 9 tot 10%. Soms korte stukjes wat steiler.

De weg is met bochten en stijging exact hetzelfde als de klassieke klim vanaf Bedoin, echter de omgeving is geheel anders.
Je rijdt niet door een bos, maar het is open en er staan herten en toeschouwers (copy-paste) langs de weg.
Er rijdt zelfs een trein en die heb ik echt nooit gezien bij de Mont Ventoux.
Na 14 kilometer bereik ik Chalet-Reynard en dat is wel net echt.
Het is nu nog 6 kilometer naar de top en gelukkig zijn deze kilometers minder steil (7-8%).
Soms heb je een blik op de radiotoren op de top en die komt steeds dichterbij.
Ook het monument van Tommy Simpson staat waar die hoort te staan en de finishboog komt in zicht.
Net binnen de 2 uur rol ik over de finish. Het is gelukt!

In december reed ik de virtuele Alpe d'Huez, maar de rit van vandaag is toch wel een stukje zwaarder.
Wel mooi dat je zo deze beklimmingen al in de winter kunt trainen.

Het gaat beginnen!.	Radiotoren in zicht.	Over de streep.

Ik heb uitgezocht dat er 31 beklimmingen zijn te vinden in de verschillende werelden van Zwift.
Van deze 31 heb ik inmiddels 21 gefietst. Nog 10 te gaan waaronder de klim naar de Ventoux.
Deze maand al 785 kilometer gefietst met 7500 hoogtemeters.

Afgelopen week waren op Eurosport de Zwift Academy Finals te zien.
Mooi om te zien hoe de Zwift wordt ingezet om te testen hoe goed renners zijn.
Er werden uiteindelijk 2 profcontracten uitgedeeld aan een renner en renster.
Leuk programma en ook nog eens in de buurt van Calpe waar we vorg jaar zelf gefietst hebben.

Komende winter ga ik een klimgeiten dag organiseren op Zwift en dan zijn er ook klimgeiten punten te verdienen.
Een klim van de Alpe du Zwift of de Ven-Top zijn tenslotte serieuze beklimmingen die zeker een punt waard zijn.

Londen is vandaag aan de beurt en ik wil graag Box Hill fietsen.
Deze klim zat in de Olympische wegwedstrijd van 2012, waar de klim 9 keer beklommen moest worden.
Ik lees dat deze klim aan het einde van de route "Greater London 8" zit.
Na 15 kilometer kom je bij "Boxhill Road" en dan krijg je steeds zo'n 6 a 7% te verwerken.
Dat is vreemd want de klim is 3 kilometer lang met een gemiddelde stijging van 4.3%.
Het is wel een loper en er zitten ook nog 2 haarspeldbochten in.
Het venijn zit eigenlijk na de top waar je kort naar beneden rijdt en dan ineens een stukje 15% krijgt.
Hierna is het voornamelijk afdalen en genieten. Je komt zelfs nog over de Tower Bridge.

Ik ben alle beklimmingen in Zwift in kaart aan het brengen.
Vandaag de langste ronde gereden rond Yorkshire met de naam "Royal Pump Room 8", een rit van 27.8 kilometer.
Dit is de zwaarste rit die ik tot nu toe heb gereden op Zwift.
Het is een rit met "slechts" 490 hoogtemeters en er is werkelijk geen meter vlak.
De enige klim die genoemd wordt is de "Yorkshire KOM", een klim van 1.2 km en 5.4% gemiddelde stijging.
Valt wel mee denk je, maar dat is maar 60 hoogtemeters.
De rest van de hoogtemeters moet komen van al die andere heuvels.
Het is steeds op en af met soms uitschieters van 15%, waardoor je nooit echt in een ritme kunt komen.

Ik snap ook helemaal dat Mathieu van der Poel hier een hongerklop kreeg tijdens het WK van 2019.

Gisteren een rustdag en vandaag de "Mountain Route" gereden in Watopia.
In deze route zit de "Epic KOM", een klim van 9.5 km met gemiddelde stijgingspercentage van 4.0%.
Deze route is prachtig en voor mij tot nu de mooiste die ik gefietst heb op Zwift.

De klim begint met percentages die liggen tussen 3 en 6%.
Je fietst over een indrukwekkende hangbrug en al snel staat er een bordje met de afstand tot de pashoogte.
Ik schrik wel een beetje van 8.5 km, maar door de afwisselende route lijkt het uiteindelijk minder.
Onderweg staan borden op elke 100 meter hoogte.

Na een dorp met 2 poorten wordt het een sneeuwlandschap.
In de lucht hangen luchtballonnen, waaronder één met een bolletjestrui profiel.
Ook rij je door een heuse lawinetunnel. Bijzonder mooi gemaakt.
Op de pas ben je op 373 meter hoogte en is het tijd voor serieus klimmen.
De afslag naar de "Radio Tower", waarna het stijgingspercentage niet meer onder de 13% komt over een lengte van 1.1 km.
Het is harken geblazen en soms wordt de 17% aangetikt. Boven een bord met 500 meter hoogte.
Boven staat ook echt een radiomast en als je hierom heen bent gefietst is het in volle vaart hetzelfde stuk terug waar ik 88 km/u haal.
Nu is het vrijwel alleen maar afdalen en na 30 kilometer kun je terugkijken op een prachtige rit met 683 hoogtemeters.

Bijna boven op de pas.	Sneeuw en luchtballonnen.	Boven bij de radiomast.

Gisteren las ik dat het WK parcours van Glasgow in februari op Zwift beschikbaar komt.
Het is een rondje van 14.4 km met 193 hoogtemeters.
Wel leuk dat wij die dan al kunnen verkennen.

Vandaag op de Zwift een fraaie ronde door New York gemaakt.
Prachtig hoe men alles in beeld heeft gebracht.
Daarna nog rondje (om nieuwe schoenen te proberen) gemaakt op Wakuri Island.
Kwam op onverharde weg terecht en dan wordt het fietsen ook zwaarder. Knap staaltje software!.

Gisteren was de nieuwjaarsreceptie bij onze club.
Veel bijkletsen en gezellig vooruit kijken naar het nieuwe seizoen.

Voor mij persoonlijk was er deze week goed nieuws. Ik mag de medicatie waar ik zo duf van wordt gaan afbouwen.
Hopelijk ben ik dan van die vermoeidheid af.

Op de Zwift heb ik weer veel nieuwe ritten gereden.
Vanochtend reed ik langs de Franse kust en zag ik Mont Saint-Michel liggen in het water.
Mooi hoe ze dit gemaakt hebben.

Het nieuwe jaar is begonnen en ik heb zojuist de eerste kilometers weggetrapt op de Zwift.
Ik wens iedereen een heel gelukkig, gezond en sportief fietsjaar.

Het jaar zit er bijna op en ik kan terug kijken op een fraai fietsjaar.

In maart hebben we met ons "klusteam" ons pension in Fuchshofen weer geholpen met o.a. het leggen van nieuwe vloer en maken van een buffettafel.

In het voorjaar hebben we een week rond het Spaanse Calpe gefietst en ik snap nu wel waarom de profs hier regelmatig ana het trainen zijn.
Mooi weer, mooie wegen en heerlijke lopende beklimmingen maken dit gebied tot een prima gebied om het seizoen te starten.

Eind mei konden we dan ook weer een weekend genieten van ons pension in Fuchshofen.
Fraaie routes gereden en weer een nieuwe klim (een blijver denk ik) gevonden met de Rassberg.

In juni kon dan eindelijk de clubreis naar Annecy doorgang vinden.
Deze was 2 jaar uitgesteld en werd een heerlijke week met 65 deelnemers, mooie beklimmingen en zelfs heet weer.

In de zomer wat langere ritten gereden dan normaal met bezoekjes aan de Posbank, Marken en het Kopje van Bloemendaal.

Aan het eind van het seizoen in september hebben we nog wat beklimmingen af kunnen strepen vanuit het Oostenrijkse Villach.
De Nockalmstrasse is werkelijk een schitterende weg en ook het weerzien met de Vrsic pas in Slovenië was prachtig en vertrouwd.

In november kreeg ik met medische tegenslag te maken en mocht ik niet meer buiten de weg op.
Zwift bleek hier een overwachts leuk alternatief en inmiddels heb ik daar al honderden kilometers op gefietst.
Ik had eerlijk gezegd niet gedacht dat ik het indoor fietsen zo leuk zou vinden.
Dit blijf ik in de toekomst doen, zeker als het weer buiten slecht is.

De plannen voor het komend jaar liggen ook al klaar.
Ik kijk met name uit naar ons avontuur in Groot-Brittanië waar we 3 landen Schotland, Engeland en Wales aan zullen doen.

Ik heb net mijn laatste Zwift rit erop en de teller staat op 13.935 km dit jaar.
Wens iedereen een gezond en sportief 2023 en hopelijk komen we elkaar weer gauw tegen op de weg of in het bos.