Mattmarksee is een stuwmeer in Zwitserland op een hoogte van 2204 meter. |
Beoordeling : | |
Prachtige klim, prima asfalt, zware slotkilometers, uitzicht vanaf de stuwdam. |
De Mattmarksee is een stuwmeer in de Saas-vallei in het kanton Wallis, Zwitserland. |
Ramp 1965 Op 30 augustus 1965 werden 88 bouwvakkers, van wie 56 de Italiaanse nationaliteit, bedolven onder 2.000.000 m³ ijs en puin toen de Allalin-gletsjer instortte. Tijdens de maanden van reddingswerk kon geen van de begraven mensen levend worden geborgen onder de puinlaag die op sommige plaatsen tot 50 meter dik was. Er werd geen rekening gehouden met het risico van de bouw van de accommodatiebarakken direct onder de uiteindelijk gebroken gletsjertong. Geen enkel ander stuwmeer in Zwitserland eiste zoveel slachtoffers toen het werd gebouwd. Bij de dam staat een gedenkplaat ter nagedachtenis aan de omgekomen arbeiders. |
Vanuit Visp:
Klimgeiten Index: | - |
Top : | 2204 m |
Lengte : | 33.9 km |
Hoogteverschil : | 1561 m |
Gemiddeld stijgingspercentage : | 4.6 % |
Maximale stijging : | 12 % |
Haarspeldbochten : | 8 |
Bijzonderheden : | De klim begint vanuit Visp met een redelijk vlakke aanloop. Het venijn van deze klim zit in de staart, waar de laatste 4 kilometer behoorlijk pittig zijn vanaf het dorp Saas-Almagell. |
Wielerhistorie
Hier is nooit een grote ronde geweest. |
Foto's
Klik op foto voor meer foto's. |
||
Sion 2021 |
Kaart
Het verhaal
1 september 2021 Onze laatste dag in Sion willen we gebruiken om de klim naar de stuwdam Mattmark te fietsen. Dit is volgens de verhalen een prachtige rit naar een reusachtig meer, de Mattmarksee. Deze dam werd begin jaren zestig gebouwd en ligt vlak naast een gletscher. We rijden met de auto's naar Visp waar we parkeren bij de sportvelden. Met name Kees wil deze rit graag rijden en begint vol goede moed aan deze uitdaging van dik 27 km naar een hoogte van 2204 m. De eerste kilometers tikken lekker weg en we komen door dorpen als Stalden, Eisten en heel veel namen met Saas ervoor. Soms even wachten voor een Baustelle en dan krijgen we weer een wat steilere passage. Ook vandaag zit het venijn in de staart. Op het moment dat je de stuwdam op ziet doemen is het met de rust gedaan. Het wordt steiler en steiler en de laatste 3 kilometer kom je niet onder de 10%. Mijn accu's van het draadloos schakelen zijn beiden helemaal leeg en ik moet de laatste kilometer van 11% op toch wat te zware versnelling omhoog trappen. Door wat zigzaggen kom ik boven en Daniël zit al lekker midden op de stuwdam. Het uitzicht is fenomenaal en als ik naar beneden kijk zie ik Henkapie, Frank, Bert en Kees verschijnen. Ook zij komen voldaan boven en ploffen neer op een bankje op de dam. Intussen ben ik in gesprek geraakt met een gepensioneerd echtpaar uit Nederland die al 45 jaar komen in de gebied. Geanimeerd vertelt de man over de dam en wat hier allemaal heeft plaats gevonden met overstromingen en de steeds kleiner wordende gletscher. We maken wat groepsfoto's in klimgeiten outfit en dalen af richting Visp. Bert, Henkapie, Daniël en ik pakken nog even het hupje naar Saas-Fee mee. Hier heb je prachtig uitzicht over de gletscher en we kunnen een heerlijk ijsje niet weerstaan. Daniël pakt hier zijn 175ste punt en heeft de status Opaal bereikt. Vanavond wordt hij hiervoor gehuldigd en mag hij een rondje geven. |