Vanochtend om 06:00 stappen Daniël, Bert, Henkapie en Kees in de Toyota bus en ik samen met Frank in mijn auto.
We gaan een weekje fietsen in Zwitserland. Eerst een paar dagen in Sion en daarna een paar dagen in Andermatt.
Beide plaatsen zijn bekend bij mij, maar er liggen nog een paar klimmen te wachten die ik graag wil fietsen.

Het is zo'n 950 km van Nijkerk naar Sion.
De Duitse snelweg, de 61, is nog steeds gesloten vanwege de overstromingen een paar weken terug.
Bert heeft een andere route uitgestippeld en we volgen zijn advies.
De nodige grappen worden onderweg gemaakt als er een pitsstop gemaakt moet worden vanwege een toiletbezoek.
De uitdukking "Even een fax naar Darmstadt sturen" is een gevleugelde uitdrukking geworden en hoe grappig is het dan als je er ook nog eens pal langs rijdt?

We hebben naast de "Henk Eggenkamp tas" nu ook de "Bert van Hoven doos".
Ongelofelijk wat er uit deze bol.com doos tevoorschijn komt.
De ene soort koek na de andere komt eruit en er lijkt geen bodem in zicht te komen.

We arriveren na een voorspoedige reis in Sion. Het is zo'n 25 graden, een heerlijke temperatuur.
Het hotel ligt pal naast een oud kasteel en de naam van het hotel "Castel" lijkt derhalve erg logisch.
Onder het genot van een heerlijke pizza maken we plannen voor de dag van morgen.
We gaan naar Lac de Moiry, een stuwmeer op een dikke 2200 meter hoogte.
Op tijd naar bed en op naar morgen.

Bert van de Hoven doos.	Darmstadt.	Het kasteel.

Als we vanochtend opstappen merkt Daniël op dat ik maar 1 glas in mijn zonnebril heb.
Ik ga op zoek en kan het nergens vinden. Met een bril van Frank dan toch op pad.
Eerst 20 km over een prachtig fietspad naar her dorpje Chippis van waaruit de klim naar Lac de Moiry gaat beginnen.
Na een dikke kilometer stuiten we op een prachtige serie haarspeldbochten.
Foto's maken en door naar boven.

Het is een heerlijke loper met percentages tussen de 6 en 8%.
In het dorp Vissoie hebben we na 14 km pauze. Kees leest het als visolie. Zit in de buurt.
Het tweede deel van 14 km gaat beginnen en het begin loopt lekker.
We zijn op dat moment nog onwetend van wat er komen gaat.
De laatste 8 kilometer moeten ons brengen bij de Barrage de Moiry, de stuwdam op 2200 meter hoogte.
Het is meteen raak met 13% en dat gaat eigenlijk het hele stuk door.
Soms 11% en dan weer 12%. Verschrikkelijk lastig.

Af en toe zie ik een glimp van de stuwdam en langzaam komt deze dichterbij.
Bert belt mij dat hij stopt. Het gaat simpelweg vandaag niet.
Bij de stuwdam is er nog een hupje door een tunnel met 15% naar de top van de stuwdam.
Hier doe ik nog een "Mallorcatje" en lig ik op het asfalt.
Ik weet het Henk, gebrekkige techniek!
Boven heb je prachtig uitzicht over het meer en het dal waar we zojuist vandaan komen.
Wat een klim, wat een mooi weer en wat een uitzichten.

We trekken warme kleren aan, het is tenslotte maar 8 graden boven, en ik doe even de helm af.
Heb ik ineens het missende glas van mijn zonnebril in de hand.
Heeft hele rit in mijn helm gezeten. Bizar!
Het was een mooie dag en er kan weer een klim van het verlanglijstje worden gestreept.

PS:
De wielen van Zipp liepen prima in zowel de klim als de afdaling.
Zowiezo is het heerlijk dalen met schijfremmen.

Vandaag 100 km en 1965 hm.

Fraaie bochten.	Henkapie en Kees werken samen.	Vreselijk laatse 8 km.

Stuwdam en laatse bocht in 1 shot.	Pasbord boven.	Uitzicht naar het dal.

Na kort beraad wordt besloten dat we de klim naar Thyon 2000 gaan doen.
Dit kan vanuit het hotel en het is niet zo'n lange rit.
Het is echter geen makkelijke rit. Een klim van 21 km met wederwom het venijn in de staart.

Het begin van de klim is prima te doen en we hebben de hele tijd zicht op Sion.
De stad wordt steeds kleiner tot we na zo'n 15 km de afslag krijgen naar Thyon 2000.
Nu volgen 6 zeer lastige kilometers van zo'n 10% gemiddeld.
Om een hoek sta ik oog in oog met een ree. Het dier kijkt mij aan en ik hoor het denken "wat een rare geit is dat?".
Als er een auto aankomt duikt het snel in de struiken. Prachtig gezicht!
Het asfalt is veelal voortreffelijk en het is een brede weg naar een skioord.
Boven is dus nu ook helemaal niets te doen. Er staat alleen een foeilelijk hotel.

Als iedereen boven is besluiten Frank, Kees en Bert terug te gaan naar Sion en ik ga met Daniël en Henkapie nog een tweede klim doen.
Het is afdalen (heel vervelend steil) naar de grote weg en dan rechtsom richting Dixence.
Het is 16 km klimmen naar de stuwdam Barrage de Dixence.
Hier was ik 2 jaar geleden ook al maar toen in de mist.
We tanken water in een dorp en klimmen steeds hoger richting de dam.
De dam komt spoedig in zicht en ik weet wat er gaat komen, 6 vreselijke steile kilometers me stukken van 13%.
Een bordje in het dorp Pralong geeft dit nog een eens netjes aan.
Het laastste stuk is het mooiste stuk. Veel haarspeldbochten en soms wat fraaie uitzichten naar beneden.
Bijna boven staat een man met een bladblazer van alles weg te blazen. Lijkt mij vrij zinloos, maar ach het zal wel nodig zijn.
Boven op 2169 meter is het fris en het zicht op de enorme dam is indrukwekkend.
Een aardige Nederlandse vrouw maakt nog een foto van ons drie voor de stuwdam en wenst ons een goede afdaling.
De afdaling is heerlijk en zelfs ik kan hier van genieten.
Beneden is het lekker warm en we ploffen voldaan bij de anderen op het terras bij het hotel.
Wat een heerlijke dag!

Vandaag 80 km en 2500 hm.

Linksom naar Thyon 2000.	Foeilelijk gebouw.	Stuwdam in zicht.

Statistieken laatste 6 km.	Bijzondere hairpin.	Daniël duwt de stuwdam.

Onze laatste dag in Sion willen we gebruiken om de klim naar de stuwdam Mattmark te fietsen.
Dit is volgens de verhalen een prachtige rit naar een reusachtig meer, de Mattmarksee.
Deze dam werd begin jaren zestig gebouwd en ligt vlak naast een gletscher.
We rijden met de auto's naar Visp waar we parkeren bij de sportvelden.
Met name Kees wil deze rit graag rijden en begint vol goede moed aan deze uitdaging van dik 27 km naar een hoogte van 2204 m.
De eerste kilometers tikken lekker weg en we komen door dorpen als Stalden, Eisten en heel veel namen met Saas ervoor.
Soms even wachten voor een Baustelle en dan krijgen we weer een wat steilere passage.

Ook vandaag zit het venijn in de staart.
Op het moment dat je de stuwdam op ziet doemen is het met de rust gedaan.
Het wordt steiler en steiler en de laatste 3 kilometer kom je niet onder de 10%.
Mijn accu's van het draadloos schakelen zijn beiden helemaal leeg en ik moet de laatste kilometer van 11% op toch wat te zware versnelling omhoog trappen.
Door wat zigzaggen kom ik boven en Daniël zit al lekker midden op de stuwdam.
Het uitzicht is fenomenaal en als ik naar beneden kijk zie ik Henkapie, Frank, Bert en Kees verschijnen.
Ook zij komen voldaan boven en ploffen neer op een bankje op de dam.

Intussen ben ik in gesprek geraakt met een gepensioneerd echtpaar uit Nederland die al 45 jaar komen in de gebied.
Geanimeerd vertelt de man over de dam en wat hier allemaal heeft plaats gevonden met overstromingen en de steeds kleiner wordende gletscher.
We maken wat groepsfoto's in klimgeiten outfit en dalen af richting Visp.
Bert, Henkapie, Daniël en ik pakken nog even het hupje naar Saas-Fee mee.
Hier heb je prachtig uitzicht over de gletscher en we kunnen een heerlijk ijsje niet weerstaan.
Daniël pakt hier zijn 175ste punt en heeft de status Opaal bereikt.
Vanavond wordt hij hiervoor gehuldigd en mag hij een rondje geven.

We dalen af en rijden tevreden terug naar Sion.
Morgen reizen we door naar Andermatt.
Nog even een woordje van dank aan Henkapie voor het lenen van een accu voor de klim naar Saas-Fee.

Vandaag 65 km en 1675 hm.

Klaar maken voor de start.	Stuwdam in zicht.	Uitzicht vanaf de dam.

Groepsfoto op de dam.	Bert klampt aan bij Henkapie.	Uitzicht op gletscher in Saas-Fee.