10 juni 2006
05:00
De telefoon van Henk gaat af. Hij geeft me een beuk en ik vlieg mijn bed uit.
Snel wassen en naar beneden met de tas en fiets. Beneden staan de anderen al zenuwachtig te paraderen.
Iedereen heeft er zin en, maar hebben een soort van angst over zich. Zou het vandaag allemaal lukken?
Alles in en op de auto's en snel richting de start in Champagney.
06:10
We zoeken een plekje om te parkeren en dat is opmerkelijk genoeg geen enkel probleem.
Omkleden en alles gereed maken voor vertrek.
Het is bij de start in het centrum al aardig druk.
Ik moet verschrikkelijk poepen (komt van die thermoskan koffie) en zoek een toilet. Ik moet aansluiten in de rij en de lucht die daar hangt is niet te harden. Na dit kleinood duik ik bij de anderen in het startvak. Ik praat wat met anderen en geniet van het spektakel. Overal fietsers, maar niet zo veel als tijdens de Marmotte.
07:30
Het startschot klinkt en de meute komt in beweging. Het is uitkijken voor de putdeksels en rustig duik ik in een groepje. Links scheuren en heel veel mensen langs me heen alsof ze de slag hebben gemist. Raar, het is nog een dikke 200 killometer.
De eerste serieuze berg doemt op. De Ballon de Servance is heel gemeen. Je ziet nergens een top en toch blijf je maar klimmen. Uiteindelijk is er een soort van hoogste punt (onduidelijk) en kun je beginnen aan de gevaarlijke afdaling.
Inderdaad is hier niets te veel mee gezegd. Wat een hobbelige weg met hier en daar grind in de bochten. Op sommige plekken ligt het bezaaid met bidons, repen en zadeltasjes.
Ternauwernood kan ik mijn tasje nog redden. Deze blijft de rest van de dag in mijn shirt (erg lastig).
09:25
Vanaf de voet van de Ballon de Servance ben ik in een groepje gekropen en daarmee slecht ik de Col du Menil en de Col d'Oderon. Op de top snel water pakken en door. Ik wil geen tijd verlummelen.
Op naar de Col de Bramont, die ik eerder in de week al twee keer heb beklommen. Deze loopt lekker en na een kleine afdaling gaat de mooie klim beginnen naar Le Markstein. Prachtige rustige weg door het bos in een gelijkmatig stijgingspercentage. Vanaf Le Markstein is het nog 8 kilometer naar de top van de Grand Ballon.
11:45
Op de top van de mooiste col van de Vogezen, le Grand Ballon, is het een drukte van belang. Iedereen eet en drinkt wat. Ik werk wat bananen naar binnen. De droge ontbijtkoek is niet weg te krijgen. Ik geef het aan een andere onwetende renner, die me nog bedankt ook.
Ik zit nu ongeveer op de helft en bereken dat goud mogelijk moet zijn. Dan moet ik gewoon doorgaan op deze weg en geen inzinking krijgen.
De afdaling van le Grand Ballon is snel en mooi. Meteen onderaan gaat de volgende klim al weer beginnen. De Col de Hundsruck is relatief kort, maar is wel 5 kilometer 7 tot 8% gemiddeld. Velen bijten zich hierop stuk.
13:15
Vervolgens is daar de Ballon D'Alsace. Deze klim is werkelijk prachtig en ik voel me goed.
Ik kan een mooi vlak tempo rijden en geniet van het schitterende uitzicht.
16:05
Na 8 uur fietsen bereik ik de voet van de slotklim (Planche Des Belles Filles) die percentages aangeeft van 11,5%, 10,5%, 10,7%, 10,5% en 7.5%. Ik ga tergend langzaam naar boven en rijd een tijd van 8 uur en 35 minuten. Daar had ik vandaag niet op gerekend. Eindelijk een keer goud.
Boven grijp ik een lekker koud biertje die prima smaakt. De jongen naast me heeft wat meer moeite en gooit alles eruit. Ik begin al aan smerige luchten te wennen. Snel zoek ik een ander plekje.
Vlak achter me komt Eibert boven. Hij rijdt goed en is nog maar 22. Ook Leo komt boven en rijdt naar goud. Petje af.
We wachten op Henk en Fons. Fons rijdt berekend naar zilver. Henk is er nog steeds niet en belt vanaf de Ballon D'Alsace.
Hij heeft een afslag gemist (Henk Henk doet het niet) en heeft al 260 km op de teller.
We besluiten hem op te pikken op de terugweg. Binnenkort wordt hij 50 en dus lijkt mij een Tom Tom een mooi kado. |
