We gaan vandaag een korte rit doen met minder hoogtemeters. De benen doen pijn van 2 zware dagen.
Frank gaat ook weer mee en maakt een scherpe indruk.
We fietsen vanuit ons huisje naar "Mount Juktas", ook wel Giouchtas genoemd, een kapel op 811 meter hoogte.
Vanaf de zuidkust is de berg al te zien met daarop de kapel en een aantal zendmasten.

Om de berg te bereiken moet je om de berg heen, omdat de opgang van het zuiden is.
We draaien de weg in en deze blijkt onverhard. Dit was niet goed te zien op Google Earth.
We besluiten gewoon omhoog te rijden en 4 kilometer steen, gruis en grind is niet eenvoudig te doen.
Het is steeds zoeken naar het juiste spoor, maar met onze skills is dat geen probleem ;)

Boven staat een fraaie witte kapel en ik besluit ook binnen even te kijken.
Veel fresco's en iconen vullen de kleine ruimte.
Het uitzicht boven is overigens prachtig.

Nu volgt nog een lastige afdaling, maar ook die loopt prima.
Beneden nuttigen we een pasta in het dorp en fietsen weer terug.

Vandaag 55 kilometer en 1075 hoogtemeters.

Frank begint furieus.	Blik terug	Henk op het grind.

Kapel op top.	In de kapel.	Nagenieten.

De klim naar Kalikratis vanuit de kustplaats Kapsodasos vind ik nog steeds één van de moosite beklmmingen die ik tot nog toe gefietst heb.
Vandaag staat deze best pittige klim op het programma.
Naast deze klim heb ik een nieuw juweeltje gevonden en wel de weg van Chóra Skafion naar Anapolis, een weg met 21 haarspeldbochten.

We rijden met de auto naar Kalikratis. We zijn met 3, want Frank neemt een rustdag.
Eenmaal geparkeerd stappen we op voor de laatste 10 kilometer naar de top van de Imbros-pas vanwaar we afdalen naar Chóra Skafion.
We zien de prachtige weg al meteen tegen de wand aan liggen en beginnen aan de 10 kilometer van gemiddeld 6%.
De weg is breed en voorzien van voortreffelijk asfalt.
Opmerkelijk is dat we vrijwel niemand zien en slechts 3 auto's hebben gespot op de klim en terug.
Boven het dorp Anapolis dat zo klein is dat ik me afvraag waarom er zo'n mooie weg is aangelegd?
Mij hoor je niet klagen want het fototoestel blijft klikken.

Boven draaien we om en dalen weer af (heerlijke afdaling) naar Chóra Skafion en rijden we door naar de voet van de klim naar Kalikratis.
We scoren wat water en bananen en draaien de klim op.
Ik krijg een deja vu naar 5 jaar geleden en herinner me de eerste paar vreselijk steile kilometers.
Op de stukken van 15-16% laveren we naar boven en maken af en toe foto's om stiekem uit te rusten.
Ik spreek een Engels stel op een scooter en ze zijn diep onder de indruk dat wij hier omhoog fietsen.
"You must be very fit" roept de vrouw, maar ik weet wel beter. Zo fit ben ik niet en ik moet enorm afzien om boven te komen.
Onderweg maken we uiteraard zeer fraaie foto's van de weg beneden ons.
Het is fijn dat het vandaag iets bewolkt is, waardoor de foto's beter worden.

Boven is het nog een paar kilometer naar de auto.
Op de terugweg is het nagenieten van de schitterende rit en voelen we allemaal aan dat we mogen iets korter moeten fietsen.

Bij het diner worden we getrakteerd op Moussaka en een heus Grieks orkestje met dans. Hoe Grieks wil je het hebben.

Vandaag 75 kilometer en 2190 hoogtemeters.

De klim doemt op.	Blik op bochten.	Blik op bochten.

Kapsodasos, voet van klim.	Vergeelde borden.	Steile bocht.

Blik terug.	Henk laveert naar boven.	Blik op bochten.

5 jaar geleden wilde ik fietsen naar het Skinakas Observatorium, maar moest vanwege de sneeuw mijn poging staken.
Nu is het 23 graden als we om 10:00 opstappen voor een pittige rit van 44 kilometer naar dit observatorium, gelegen op 1734 meter hoogte.
We fietsen de drukte uit naar het binnenland en rijden tussen de olijfbomen door dorpjes als Tylissos en Gonia.
In Gonia drinken we ijskoffie (we kregen het simpelweg niet uitgelegd dat we gewone koffie wilde hebben) in een taveerne.

Nu komt het lastigere deel van de klim en blijft het steeds 5% stijgen met uiteraard uitschieters van boven de 10%.
Het is warm en eigenlijk prima fietsweer.
De uitzichten zijn prachtig en we zien nauwelijks mensen.
Wel talloze geiten en schapen op de weg met daarbij hun uitwerpselen.

Na de afslag volgt het meest lastige, maar ook meest mooie deel van de klim.
De weg is smal en steil en brengt ons bij het observatorium.
Hier is het uitzicht schitterend. Je kunt over het hele eiland kijken.

Er volgt nog een heerlijke afdaling, ondanks dat Henk 2 keer zijn ketting eraf heeft liggen.
Wat een heerlijke eerste fietsdag en ja ik heb revanche genomen op 5 jaar geleden.

Vandaag 100 kilometer en 2110 hoogtemeters.

Nog "slechts" 21 kilometer.	Kappelletje.	Blik terug.

Wat een uitzicht.	Nog 2 taaie kilometers.	Blik terug.

Blik terug.	Skinakas Observatorium.	Blij op de top.

Om 04:30 staat broer Henk voor de deur om Frank, Henkapie, Daniël en mij naar Schiphol te brengen.
Wij gaan een week fietsen op Kreta.
Achterin 4 normale koffers en 4 fietskoffers.
Op Schiphol loopt alles vlotjes, behalve de vragen van nieuwsgierige mensen die willen weten wat er in die koffers zit.
Na een vlucht van 3 uur landen we op Heraklion Airport.
Het is wachten op de fietskoffers die ergens vandaan getoverd moeten worden.
Alle fietskoffers zijn overigens wel beschadigd aan de handvatten. Heel vreemd.
Nu de huurauto's nog en dat werd wederom een heel gedoe.
Uiteindelijk gelukt en op naar onze bungalows in Gazi bij hotel Civitel Creta Beach.
De naam doet het al vermoeden, heerlijk aan een zonovergoten strand.

Fietskoffers wachten op huurauto.	Civitel Creta Beach.	Wij zijn er klaar voor!.

Ik heb vanavond wederom de Cipressa gefietst op Zwift.
Snode plan was om nog weer harder te rijden dan de vorige keer.
Ik wist in welke secties er nog tijdwinst te boeken was en dat heb ik ook steevast gedaan.
Nieuw PR van 17 min 48 sec. Dat was 19 min en 1 sec.
Probleem is dat ik nu voor een volgend PR gaan moet bedenken waar nog iets te winnen valt. :)

Al sinds 1993 wil ik de befaamde Puy de Dôme een keer bedwingen.
De klim heeft een rijke wielerhistorie. Zo won Fausto Coppi in de Tour van 1952 op deze klim.
Later wonnen hier grote namen als Joop Zoetemelk (twee keer), Luis Ocaña (twee keer) en Lucien van Impe.
Vorig jaar was na een afwezigheid van 35 jaar de Puy de Dôme weer opgenomen in de route en won Michael Woods de etappe.

Als wielertoerist mag je de klim helaas niet op. Slechts 1 keer per jaar mag het voor een beperkt aantal fietsers.
Nu is de Puy de Dôme beschikbaar op Zwift en dat was mijn kans.
Vanavond op de fiets geklommen en de 13 kilometer van gemiddeld 7% gefietst.
Dat was zeker geen makkie, daar de laatste 4 kilometer ontzettend steil zijn (gemiddeld 10%).
Het is aan te raden om vooral rustig te beginnen en zo wat over te houden voor de slotkilometers.
Een mooie klim waar ik toch wel 1 uur en 15 minuten zoet mee was.

Afgelopen week nogmaals de Cipressa gereden op Zwift.
Dit keer 29 seconden sneller dan de vorige keer en in 19 minuut en 1 sec op de top.
Ik was maar even trots, want ik zag vanmiddag de profs er in 9 minuut en 30 sec tegenop rijden tijdens Milaan - SanRemo.
Ja dat is andere koek!

Het wordt gelukkig beter weer en de racefiets kan van de haak blijven.
Komende dagen proberen om wat langere ritten te rijden.

Vandaag kwam op het climb portal van Zwift de nieuwe klim van de maand beschikbaar.
Tot mijn grote vreugde is dit de Cipressa, de klim uit de finale van Milaan - SanRemo.
Het is een niet al te moeilijke klim van 6.4 km en 228 hoogtemeters.

Toevallig zijn we van plan om deze in juni echt te gaan fietsen.
Dit was een buitenkans om de klim alvast te verkennen.
Het is een lekkere loper die in zo'n 20 minuten gefietst kan worden.
Ga deze nog wel paar keer fietsen deze maand en dan in juni kijken of het allemaal klopt.

Door de boog gaat het beginnen.	Blik op wat komen gaat.	Statistieken na de finish.

Gisteren kwam de racefiets van de haak en staan de eerste 80 kilometers op te teller.
Heerlijk gevoel om weer te rijden op dunne banden.

Vandaag kwam het met bakken uit de lucht en was er geen enkele zicht op een droge periode.
Zwift bied uitkomst en vandaag staat de "Col du Platzerwasel" op het programma, een klim van bijna 8 km en bijna 600 hoogtemeters in de Franse Vogezen.
Deze klim zat zowel in 2022 als in 2023 in de Tour de France Femmes.
Als ik aan de klim begin voel ik dat het een gemene klim is.
Meteen in het begin wordt de 17% aangetikt en het begin blijkt ook het lastigste deel.
Na dik 45 minuten rij ik redelijk tevreden over de streep.
Hoe hard zou Thibaut Pinot, afkomstig uit de Vogezen, hier omhoog rijden tijdens een training?

Deze week kwamen weer 2 beklimmingen voorbij op het climb portal an Zwift die mij wel interessant leken.
Als eerste een klim uit Engeland met de naam "Cheddar Gorge".
Ik moest opzoeken en vond wel heel erg mooie plaatjes van een weg door een fraaie kloof. Gemist tijdens onze trip afgelopen jaar.
Als tweede de "Cote de Trebiac" die ik afgelopen jaar ook al een keer gefietst bleek te hebben.
Pas toen aan het einde van de klim het bericht kwam dat ik langzamer had gereden dan vorige keer werd dit pas duidelijk.
Blijft leuk dat klimmen.

Afgelopen week veel op Zwift geklommen.
Beklimmingen als de Schotse "Bealach na Bà" en de Franse "Col des Aravis" kwamen voorbij.
Ook is er een nieuwe maandklim toegevoegd "Old Willunga Hill", een klim in Australië en bekend uit de Tour Down Under.

Gisteren koude rit op de gravelbike met Henkapie en Frank.
Vanochtend was er helemaal geen animo en besloot ik mijn toevlucht te nemen tot Zwift.
De Coll d'Ordino in Andorra is beschikbaar en dit is juist de kant die ik afgelopen zomer niet heb gefietst.
In gedachten weet ik precies wat de uitzichten moeten zijn, maar in het climb portal is het alleen maar kleuren en percentages.
Ik besluit de 10 kilometer rustig aan te rijden (alsof dat mogelijk is) en ben na 43 minuten boven.

Na de afdaling zie ik dat Arjan ook aan het fietsen en besluit nog een stukje met hem op te rijden.
Leuk dat hij de draad weer aan het oppikken is.

Klim in vele kleuren.	Statistieken na de finish.	Tijden per sectie.

Afgelopen zaterdag was weer de jaarlijkse Nieuwjaarstocht met daarna de nieuwjaarsreceptie.
Mooie, maar koude, rit. Zeker als er lekke banden zijn in de groep, dan wordt het enorm koud.
Op de receptie werd door Sinterklaas Hans en zijn Piet Arend de nieuwe kleding onthuld.
Een in mijn ogen fraai shirt waar we prima mee voor de dag kunnen komen.
Gelukkig hoorde ik alleen maar positieve reacties.

De Zwift is ook deze dagen een prima alternatief voor buiten fietsen.
Ik kan me er wel mee vermaken.

Iedereen een gelukkig, sportief en vooral gezond 2024!

Vandaag de eerste kilometers weggetrapt van dit nieuwe jaar.
Met de gravelbike de enigzins droge paden opgezocht en kwam nog net voordat het hevig begon te regenen thuis.
De kop is eraf!

Op de laatste dag van het jaar is het traditioneel een beetje terugkijken op het afgelopen jaar.
Ik had niet gedacht dat het uiteiendelijk toch zo goed zou verlopen.
Ik kreeg te kampen met nachtelijke epileptische aanvallen, geheel uit het niets.
Met de juiste medicijnen is dat nu goed onder controle en kan ik alles weer doen als voorheen (autorijden, etc).

Met onze fietstrips was het wel aanpassen, want ik moest steeds kijken of er kans was om uit bed te vallen.
Kamers en kajuiten werden verbouwd en matrassen gelegd om risico's van een val uit bed te beperken.
Dank aan mijn fietsmaten die meedachten over mijn veiligheid.

In het voorjaar een dagje gefietst in Vlaanderen over de befaamde Oude Kwaremont, Bosberg en Koppenberg.
Uiteraard was er ook weer onze jaarlijkse gezellige trip naar Fuchshofen.

In juli gingen we met de boot naar Newcastle en vandaar naar Inverness in Schotland.
Hier hebben we 3 dagen gefietst over een paar prachtige beklimmingen.
Toen door naar Alston in Engeland, waar we ook 3 dagen gefietst hebben.
Daarna 4 dagen fietsen in Wales waar we ook nog even het dorp met de langste plaatsnaam "Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch" hebben bezocht.
Ook de kastelen waren de moeite waard van een bezoekje.
Op de terugweg pakten we nog even Stonehenge en de "Uffington White Horse" mee.
Wat een mooi avontuur was dit!

In september gingen we naar Andorra en kropen we in de voetsporen van Tom Dumoulin, die de etappe naar Arcalis won in de Tour de France van 2016.
Daarna een paar dagen naar het Franse Loudenvielle, waar we bekende Tourklassiekers als de Col de Peyresourde en de Col d'Aspin hebben gefietst.
Ik was enorme blij met bezoek aan het monument van de Franse wielrenner Eugène Christophe in Sainte-Marie-de-Campan.
Ook de klim van de Col de Portet zal ik niet snel vergeten. Schitterend!

Inmiddels zijn we al plannen aan het maken voor komend jaar en 2025 (VOEK reis?).
Hopelijk zie ik dan velen van jullie weer en doen we nog vele fietstochtjes samen.
Iedereen een goede jaarwisseling en een gezond 2024!

De teller staat dit jaar op 12.570 km en 72.775 hoogtemeters.

Hier wat hoogtepunten van afgelopen jaar.

Koppenberg in Vlaanderen.	Fuchshofen.	Bealach na Ba in Schotland.

25% in Engeland.	Hoe spreek je dit uit?.	Caerphilly Castle in Wales.

Stonehenge.	Uffington White Horse.	Arcalis in Andorra.

Col d'Aspin.	Eugène Christophe.	Col de Portet.