 |
Foto boven: Alpe d'Huez (Frankrijk) |
|
|
| Na het afgelopen jaar hadden Leo en ik de smaak te pakken en we besloten dat jaar wederom de Franse Alpen op te zoeken. Nu niet in hotels, maar we hadden op twee plaatsen een tent van Eurocamp gehuurd. Als eerste gingen we naar camping " A la Rencontre du Soleil" aan de voet van de Alpe d'Huez, net buiten het dorpje Bourg d'Oisans. Vanuit de camping beklommen we uiteraard de Alpe d'Huez, Col de la Croix de Fer en de Col du Galibier. Die laatste deden we ditmaal vanaf de andere kant, vanaf Valloire. Deze kant is echter een stuk zwaarder, met name de laatste paar kilometers zijn verschrikkelijk steil (> 10%). Boven is het echter genieten van een prachtig uitzicht. |
| Het tweede deel van de week hadden we wederom een tent gehuurd, maar nu in het dorpje Serre Chevalier, een paar kilometer voor Briancon. Vanuit hier stonden een aantal nieuwe beklimmingen op het programma. Allereerst de beklimming van de Col d'Izoard, een zeer bekende col uit de geschiedenis van de Tour. We reden dwars door Briancon naar de voet van de klim en reden deze toch wel zeer fraaie klim op naar de top van 2360 m. Boven is het kaal en een grote zuil geeft aan waar het hoogste punt is van deze zware col. Vandaag 40 kilometer en 1140 hoogtemeters. |
 |
 |
| De volgende etappe was via de Col de Montgenèvre naar het Italiaanse Sestriere, daar waar Claudio Chiapucci furore maakte. De Col de Montgenèvre loopt lekker, hoewel het erg druk is met verkeer. Eenmaal boven reden we door naar de Italiaans grens. Ik wilde graag een stempel in mijn paspoort en besloot erom te vragen bij een douanier. Deze had blijkbaar een slechte dag en was minuten lang bezig met ik weet niet wat allemaal. Na veel geduld en enigzins aandringen kreeg ik de gewenste stempel in mijn paspoort. Nooit meer doen dus! De klim naar Sestriere loopt lekker gelijkmatig en is niet echt moeilijk. Even wat drinken op een terras. Gelukkig konden we betalen met Franse Francs. Vandaag 75 kilometer en 2140 hoogtemeters. |
 |
 |
| Het slotakkoord was dit jaar bestemd voor de hoogste col die je in Europa kan fietsen, de Col de la Bonette, die rijkt tot 2802 m. Men is erg trots op dit kunstmatige record, want onderweg staan regelmatig borden die dit benadrukken. De col is eigenlijk maar 2675 m en door middel van een extra lus kom je tot boven de 2800 m. We gingen eerst met de auto naar Jausiers, van waaruit we de klim zouden doen. De klim wordt, mede door de hitte, gekenmerkt door ontelbare vervelende vliegen. Die beesten blijven om je heen circelen tot boven de 2000 meter. Krijgen ze hier zere oortjes van de hoogte? Het laatste stuk van de col is fraai. Veel sneeuw en prachtige vergezichten. Ook de marmotten zijn regelmatig te zien. Bij het 2675 meter punt loopt inderdaad een eenrichtings weg naar de top, waar een menhir is geplaatst van een formaat waar Obelix trots op zou zijn. Vandaag 45 kilometer en 1580 hoogtemeters. |
 |
 |
 |