Donderdag 7 juni
Deze dag zou de geschiedenis ingaan als een memorabele dag. Een dag van afzien, dramatiek, kramp, emotie, prestatie en doorzettingsvermogen.
Om 09.30 worden er voor het vertrek groepsfoto's genomen en dat zorgt ervoor dat de stemming er meteen al inzit. Iedereen wil grappig zijn, maar volgens mij zijn het voornamelijk zenuwen die men door middel van een grap probeert te verbergen.
Na de foto's vertrekt iedereen in verschillende groepen. Ik sluit mij aan bij de "doktoren" die verrassend goed de weg weten in deze prachtige omgeving.
Via wat korte klimmetjes en schitterende wegen bereiken we het dorpje Sault, waar een korte pauze wordt ingelast. Hier splitst de groep in een groepje dat via een kloof "Gorges de Nesque" gaat en een groepje dat de beklimming van de Mont Ventoux gaat doen.
Ik kies voor de Ventoux en rijdt via een prachtige en niet al te steile klim naar de top. Onderweg passeer ik Rina en boven tref ik Tineke aan.
Als ook Rina boven is vertellen ze dat ze verkeerd zijn gereden en via Bedoin naar boven zijn geklommen. Ik geloof er geen barst van en denk dat ze me in de maling nemen. Na een aantal minuten hebben ze me overtuigd en ik spreek mijn bewondering uit over deze uitzonderlijke prestatie.
Intussen informeer ik wie er allemaal onderweg zijn en het blijkt dat er wel 25 op de berg aan het klimmen zijn.
De renners druppelen binnen en de verhalen worden steeds spannender. Er blijkt sprake te zijn van een enorme veldslag. Mensen zitten met kramp langs de weg, lopen, of zijn nog helemaal niet gezien. Wie zit er bij wie en waar zijn ze?
Ik besluit een stukje af te dalen en tref een aantal moegestreden renners die te voet zijn gesteld.
Ik praat er een aantal op de fiets, maar het beste is er echt vanaf.
Ik ga terug naar boven waar nog steeds druk overleg wordt gevoerd russen de mensen die boven zijn gekomen.
Na overleg met de anderen besluit ik met een aantal af te dalen naar Malaucene en naar het hotel terug te gaan om de pastamaaltijd wat uit te stellen.
Bij het hotel druppelen de groepjes binnen en de verhalen zijn niet van de lucht. Rond de klok van zes uur komt Fekko binnen.
Ik vang hem op en constateer dat hij compleet kapot zit. Overal kramp en met veel moeite verteld hij zijn belevenissen. Hij is inderdaad boven geweest en is totaal over zijn limiet gegaan. Het is niet verstandig, maar ik denk dat ik hetzelfde zou hebben gedaan. Inmiddels komen anderen ook informeren naar Fekko en hij wordt naar zijn kamer geholpen.
Nog steeds is niet iedereen binnen. Het groepje van Andries is nog niet gezien en net als ik mij zorgen begin te maken komen ze om 18:45 binnen.
Ze krijgen een terecht applaus van alle aanwezigen op het terras. Het diner wordt verschoven naar 19:30.
Bij het diner zie ik Fekko weer en hij ziet er uitgewoond uit.
Tot overmaat van ramp, maar zeker niet zo bedoeld, krijgt hij de dagprijs aangeboden door Bert. Fekko neemt de prijs in ontvangst en weet met een leuke opmerking de lachers op zijn hand te krijgen.
Het was een memorabele dag die door velen vroeg, met de olie van Ton (tegenwoordig Tonkov) op de benen, werd afgesloten.
|