Gisterenavond in het Duitse Fuchshofen aangekomen en zeer benieuwd wat de nieuw eigenaren met het hotel hebben gedaan.
Op het oog is er weinig veranderd en daar ben ik blij mee. De authentieke stijl is behouden en het voelt als thuis komen.
Het is 20 jaar geleden dat sommigen van ons (Henk en Mots) als pioniers zijn begonnen in dit pension in niemandsland.

Voor vandaag heb ik een mooie tocht uitgezet van 92 km met zo'n 1660 hoogtemeters.
Grote vraag voor mij is hoe de knie het gaat houden en kan ik nog wel zo'n afstand verteren.
Vaak ben he te bang en dapper stappen we om 10:00 op de fiets.
Het is zonnig en de meesten laten (terecht) de arm- en beenstukken achter.

We beginnen met de klassieke klim naar Reifferscheid (564 m), een dikke 5 km met 8 haarspeldbochten.
Vervolgens de Hohe Acht (747 m), het hoogste punt van de Eifel.
Dan steken we door naar Kreuzberg waar ik een nieuwe klim heb gevonden via Google Maps, de klim naar Unterkrälingen (429 m), met 6 prachtige haarspeldbochten.
Een mooie ontdekking en voor herhaling vatbaar.
De Effelsberg (421 m) blijkt lastiger te zijn dan ik dacht en nu op zoek naar weer een nieuwe klim, de klim naar Lind (475 m) vanuit Obliers.
Voordat we het in de gaten hebben dalen we de 6 haarspeldbochten al af en dat terwijl we deze omhoog zouden fietsen.
Dus onderaan omdraaien en naar boven. Heerlijk en ook deze klim is een blijvertje.

Koffie in Ahrbruck en door naar Insul om de klim naar Sierscheid (415 m) te bedwingen.
Daarna is het koers naar Fuchshofen waar inmiddels Janine al in de tuin van de zon zit te genieten.
Dat hebben wij ook nog volop gedaan en wat al niet meer :)

Reifferscheid.	Arend in de Ahr.	Koffie bij Heino.

Na een gezellige avond met de nodige humor moest er vandaag weer gefietst worden.
Niemand was overigens zo vroeg op als gisteren en ik weet wel wat daar de oorzaak van was ;)

Vandaag is de traditionele "Heino dag"', dwz de koffiestop in het restaurant van volkszanger Heino in Badmunster-Eiffel.
Om daar te komen liggen er nog een behoorlijk aantal hindernissen op de weg.
Bij Heino was het razend gezellig op het zonnige terras. Een aantal muziekkorpsen vermaakten het publiek en wij trokken partij voor de Nederlandse delegatie.
Met name Arend was erg enthousiast en blijkt een redelijke dirigent te zijn.
Intussen gooit Janine de koffie om, nadat ze voor ons allemaal "Kuchen" heeft uitgezocht.

Via een omweg weer terug naar het hotel waar we met een aantal besluiten nog even de vervelende Aremberg te doen.
Hier vind ik mijn Waterloo en kom niet meer vooruit. Aremberg is een mooi dorp, maar net iets te ver weg.
De afdaling maakt veel goed en voldaan ploffen we in de tuin van het hotel.
Het zo warm dat een aantal tot de enkels het water in lopen en er is er zelfs iemand (ja, weer die Arend) die gestrekt gaat in het koude water.
Na het warme eten vertrekken we naar huis, nadat we geboekt hebben voor 2012.

Dank aan Arend, Anton, Frank, Janine, Fons, Henk, Mots, Theodoor, Richard, Wijnand, Robert, Henk-Jan en Bertus.
Het was een heerlijk weekend.

Grap van het weekend:
Komt man in de winkel en die zegt: Ik denk dat het tijd wordt voor een nieuwe bril.
Dat denk ik ook zegt de vrouw, want u bent in een patatzaak.

Klaar voor vertrek.	Ons heerlijke pension.	Wijsheid op tafel.