Vanochtend erg vroeg op en naar Dusseldorf voor een onze vlucht naar Gran Canaria.
Hier ga ik samen met broer Henk en Frank een paar dagen fietsen in de zon.
Grappig is dat de koffer van Frank het zwaarst weegt bij het inchecken. Zijn dat ampullen of toch iets anders?

Na een voorspoedige vlucht staat de taxi al klaar. Het blijkt een stretsched limo te zijn.
Als een stel beroemdheden worden we naar ons hotel Sandy Beach gereden.
Na het inrichten van de kamer op naar de fietshuur, waar voor mij een prachtige Cannondale staat te wachten, met schijfremmen.
De fietsen worden op hoogte gezet en we besluiten een kort testritje te maken.

Na wat verkeerd rijden beginnen we aan de klim naar het dorp Ayagaurus, een schitterende weg tussen de woeste rotsen door.
Het is 25 graden (15 warmer dan gisteren in de Flevopolder) en het is heerlijk fietsen.
Het binnenland is erg mooi en vlak voor het dorp en het stuwmeer komen een paar prachtige haarspeldbochten.
Uiteraard de nodige foto's en gauw verder.
De heenweg ging via de GC-504, terug volgen we de GC-503.
De eerste 45 kilometer en 500 hoogtemeters staan op de teller.

Cannondale met schijfremmen.	Op weg naar Ayagaurus.	Prachtig uitzicht.

Vandaag de eerste serieuze rit, een tocht van 90 km naar de top van de Passo de Tauro.
Al vrij snel hebben we de juiste route te pakken. De GC-505 begint geleidelijk met lage percentages.
We houden een strak tempo tot we na 15 km het dorp la Sabarilli bereiken. Hier beginnen de haarspeldbochten en loopt de weg ineens fors omhoog.
De blik terug in het dal is schitterend. De weg loopt als een slang door het vulkanisch landschap.
Het is dan weer bewolkt en dan weer zonnig. Eigenlijk best lekker als je aan het klimmen bent.
In het dorp Bareanquillo Andres is de top op 650 meter hoogte en is er een pasbord en een splitsing. Een weggetje links zou de juiste route moeten zijn, maar ziet er vervaarlijk steil uit.
Een blik op de kaart leert dat dit de route is naar de Passo de Tauro.

We doen een stukje steile wandrace op een matig wegdek (geitenpad) en een paar venijnige haarspeldbochten.
Als we boven komen is er geen bord te vinden. Jammer hoor!

We dalen een stukje aan de andere kant af richting Mogan. Ik wil een foto maken van een mooi uitzicht van de andere kant.
Het is helaas op het moment van de foto een beetje bewolkt, maar ja je kunt niet alles hebben.
We gaan terug via het geitenpad en nemen een pauze in Soria.
Vervolgens een lekkere afdaling terug naar het hotel.
Henk heeft een vlaggetje bij zijn naam en dendert de top 10 binnen van het klimgeiten klassement.

Vandaag 90 km en 1550 hoogtemeters. Een heerlijke dag.

Fraaie slang.	Henk op het geitenpad.	Fotomomentje.

Vandaag een forse rit naar het hoogste punt van het eiland, de Pico de las Nieves op een dikke 1900 meter hoogte.
De gehele klim zal een dikke 45 km in beslag nemen. Klinkt als vorig jaar de klim naar de Teide op Tenerife.
Het is heerlijk zonnig als we vertrekken uit Maspalomas. We volgen de borden Fataga en beginnen meteen met een paar forse kilometers.
Er zijn veel andere fietsers uit o.a. Noorwegen en Zwitserland. Ik maak wat grappen over het hooggebergte van Nederland.
Ze moeten hier heel hard om lachen.

Eerste punt waar we even stoppen is boven op "Degollada de Las Yeguas" op 480 meter hoogte.
Hier is een uitzichtpunt op een fraaie kloof die doet denken aan de Grand Canyon. Prachtig!
We klimmen door naar het dorp Fataga. Een paar lastige kilometers verderop ligt de top van de "Alto de Fataga" op 930 meter hoogte.
Probleem met deze klim is dat het soms weer een stuk naar beneden gaan, waardoor je waardevolle hoogtemeters verliest.
We gebruiken de uitdrukking "nutteloos geklim" als je weer voor niks een stuk afdaling goed moet maken.
Na de Alto de Fataga dalen we weer een stukje af en klimmen naar het dorp San Bartalome. Hier nemen we koffie en brood op een terras.
Helaas is de zon even verdwenen en hangen er grote wolken rond de berg voor ons.

Na de koffie klimmen we door richting "Rogue Nublo", de nationale rots van Gran Canaria.
Hier zitten we al aardig hoog op zo'n 1500 meter.
Henk zit er inmiddels helemaal doorheen en ik praat hem vooruit naar de top.
De laatste hup naar de top op 1930 meter ligt in de mist. Er is helaas ook hier geen pasbord.
Trots trekken we de jacks en windstoppers aan voor een lange afdaling
We zijn amper begonnen of we komen in een enorme wolk terecht. We zien geen hand voor ogen en dalen behoedzaam af.
In de wolken is het koud en miezert het een beetje.
Als we onder wolken zijn wordt het weer warmer en kunnen we lekker afdalen richting de kust.
Hier moeten we nog 25 kilometer terug naar Maspalomas en dat is met wind tegen.
Na een lange dag fietsen komen we vermoeid bij het hotel. Het was weer een "heroische dag" in de geschiedenis van de klimgeiten.

Vandaag bijna 120 km en 2600 hoogtemeters. Een zware dag.

Grand Canyon?.	Bochtenwerk	Eindelijk de top!.

Vanochtend heeft Frank ook een fiets gekregen met schijfremmen.
Henk neemt een dag verdiende rust na de inspanning van gisteren.
Rond 10 uur vertrekken Frank en ik voor de koninginnerit van deze week, de klim over de El Asserador.
Ik heb wat verhalen gelezen over deze klim en die variëren van prachtig tot een gruwelijk ding.
Dat laatste omdat het zo'n steile klim moet zijn.
Vreemd genoeg staat de klim niet op cyclingcols.com of op andere sites.
Dit kan betekenen dat men deze niet kent of dat deze gewoon te zwaar is?
We gaan zelf wel verkennen en een oordeel vellen.

We rijden langs de kust naar het westen. Dit is een prachtige weg maar geen meter vlak.
Bij het lelijke dorp Puerto de Mogan buigen we het binnenland in richting Mogan.
Net voorbij Mogan is er wederom een splitsing en pakken we de klim richting San Nicolas, de Alto de Aldea.
Iets over de helft doen we een lunchstop en drinken we een smoothie. De banaan krijgen we er gratis bij.:)
Na de top (wederom geen pasbord) dalen we af naar San Nicolas.
We pikken nu de GC-210 op naar het oosten. Al snel komen we een serie haarspeldbochten tegen die fraai tegen een stuwdam op lopen.
Het uitzicht is fenomenaal. Even later een tweede stuwdam en weer mooie bochtjes.
We klimmen door tot de afslag naar El Carnizal. Het ziet er "heavy" uit en dat zal blijken.

De eerste meters zijn verschrikkelijk steil. Mijn voorwiel komt omhoog bij elke aanzet. Het is hier 20% of meer.
Het wegdek is matig. De haarspeldbochten maken veel goed, hoewel het akelig steil blijft.
Het is nu crankje voor crankje en we moeten regelmatig stoppen om de rug te strekken.
Desondanks is het een bijzonder fraaie klim die tussen immense rotswanden loopt.
De top wordt bereikt zonder dat we er erg in hebben (geen pasbord) en zal zo rond de 1400 meter hoogte zijn geweest.
Nu is het alleen maar afdalen, hoewel er nog 3 vervelende hupjes in zitten.
Na een hele dag fietsen komen we terug bij het hotel. Wat was dit een zware klim.
"El Asserador" staat bij de 10 zwaarste cols en dat is volledig terecht. Wat een loeder!

Vandaag bijna 130 km en 3118 hoogtemeters. Een extreem zware dag.

Lekkere lunch.	Bochten dicht op elkaar.	Steile wandrace.

De day after!
Henk is fris na een rustdag, terwijl Frank en ik moeilijk de trap op komen.
We besluiten de rit via Temisas te doen. Een niet te zware ronde van zo'n 85 km.
We nemen de kustweg naar het oosten en slaan bij El Doctoral het binnenland in richting Santa Lucia.
Voor ons rijdt een forse renner. Het blijkt een Noor te zijn.
Even kort wat positiefs roepen over Noorwegen en dan verder met klimmen. Hij verdwijnt achter ons uit het zicht.

Na een 8 km klimmen nemen we een langere lus en rijden richting Agüimes. Dit is op en af maar nooit erg steil.
In Agüimes gaat de route richting Temisas iets forser omhoog. We rijden door een western decor.
De weg loopt langs de rotsen omhoog en we rijden door een fraaie kloof.
Er is hier vrijwel niemand op de weg te zien. Af en toe een verdwaalde toerist.
Na een fraaie afdaling komen we weer terug op de weg naar Santa Lucia.
Het is nu nog een paar kilometer klimmen naar San Bartalome.

We hebben nu nog de laatste hup te doen naar de Alto de Fataga. Dit zullen onze laatste klim meters worden van deze trip.
In de afdaling heeft Frank een "afloper". Nader onderzoek leert dat er een grote cactusdoorn door de band steekt. Hoe is het mogelijk op de laatste 5 kilometer van de hele vakantie. We hebben gisteren immers zulk slecht wegdek gehad dat een lekke band niet vreemd geweest zou zijn.
We komen terug bij de fietsverhuur en leveren onze Cannondales in. Prima fietsen waren dit.

Vandaag bijna 85 km en 1700 hoogtemeters. Een lekkere relaxte dag.

Frank is er klaar voor.		Westernachtige taferelen.

Dit is alweer de laatste dag. De dagen zij voorbij gevlogen.
We hebben weer mooie avonturen beleefd op de fiets.
Naast dat we bijna alle passen hebben gereden, hebben we ook veel kunnen zien van het imposante vulkaanlandschap.
Gran Canaria heeft mij verrast en is een prima eiland om lekker te fietsen.
De bergen zijn afwisselend en zeker niet te onderschatten. Percentages van boven de 10% komen regelmatig voor en er zijn uitschieters tot 18-20%.
Er zijn vanuit het gebied Maspalomas prima rondjes te fietsen.

In totaal hebben we 470 km gereden met daarin 9500 hoogtemeters.
Meest opvallende beklimmingen waren de gruwelijke El Asserdaor, de fraaie Paso de Tauro en de hoge Pico de las Nieves.

Henk blijkt gisteren naar de "gouden" klimgeiten status te zijn gereden. Hij heeft de barriere van 50 ook geslecht.

Ik heb nu op drie Spaanse eilanden gefietst; Mallorca, Tenerife en Gran Canaria.
Ik denk dat Gran Canaria de mooiste routes en rondjes heeft te bieden.
De fietshuur hier bij Free Motion was prima in orde, evenals bij Fred Rompelberg op Mallorca.
De fietsen op Tenerife lieten te wensen over.
Het weer is op Tenerife en Gran Canaria in maart/april beter dan op Mallorca. Logisch gezien de ligging van de eilanden.
Ik zou iedereen aanraden eens een keer op Gran Canaria te gaan fietsen. Ik kom hier zeker nog eens terug!

De komende dagen ben ik nog lekker druk met het bijwerken van de site.
Kan ik nog een keer genieten van deze heerlijke reis.