Vanochtend om 04:00 vroeg uit de veren om met Daniël, Frank en Henkapie af te reizen naar het Italiaanse Bormio.
Het is zondagochtend en niet druk op de wegen.
Zonder grote problemen bereiken we Nauders, waar we even het hotel bezoeken waar we donderdag de 80 mensen van mijn werkgever zullen ontvangen.
Het ziet er prachtig uit en ik denk dat we hier ons prima zullen vermaken.
Wij gaan door naar Bormio over de Stelvio.
Daniel zit achter het stuur en heeft soms moeite met de krappe (totaal 48) bochten.
Het is en blijft een schitterende klim. Wat een uitzichten.
Boven maken we de nodige foto's en hierbij laat ik mijn hoesje van het fototoestel naar beneden vallen.
Het kost de nodige moeite om deze op te halen. Een hachelijk moment.
Hierna rijden we door naar Bormio.

We worden door Basil (Fawlty Towers) ontvangen en krijgen meteen een heerlijk 5-gangen diner voorgeschoteld.
Ik heb zucchini gegeten. Vraag van de dag, wat is dit? Om 10:00 gaat bij iedereen het licht uit.

Blik op bochten Stelvio.	John op zoek naar hoesje.	Blik op bochten richting Bormio.

In de ochtend staat het te regenen.
Basil zegt dat het vanmiddag droog gaat worden. Hij krijgt gelijk.
De lucht breekt open en de zon komt lekker door. De weg droogt snel op.
We pakken de MTB en klimmen naar Laghi di Cancano, een meer op 1900 meter hoogte.
Op een steile passage kraakt de ketting van Henkapie. Een schakel staat op knappen.
Met mijn tooltje en de "quick link" van Frank repareren we de ketting en kunnen we verder.

Ik was hier al in 2009, maar ik kan er nu veel meer van genieten. Het is geweldig!
De talloze bochten kronkelen omhoog met lekkere precentages van 6 tot 7%.
Boven bij de twee torens maken we mooiste foto's op de bochten.

De rest van de rit is onverhard en verschrikkelijk mooi.
We rijden om het stuwmeer en over de stuwdam.
Er volgt een lastig stuk waar we even te voet moeten. Ik denk dat broer Henk hier zelfs ook te voet had gemoeten.
Het is hierboven prachtig en er hier bijna niemand.
De afdaling naar Bormio loopt als een trein.
Het was een heerlijke dag.

Vandaag 55 km en 1100 hoogtemeters.

Noodlot slaat toe voor Henkapie.	Smerige handen van de ketting.	Blik op de torens.

Blik vanaf de toren.	Blik op de bochten.	Trots op de MTB.

Als we de gordijnen openen zien we een blauwe lucht.
Dat is mooi weer om de Passo dello Stelvio te fietsen.
We rijden Bormio uit en ik zie een bord "40" bij de eerste bocht.
Vreemd, want ik heb altijd gedacht dat deze kant 39 bochten had. Blijkbaar iets veranderd sinds 2009?
Ik ga vandaag alle 40 borden op de foto zetten wat nog een hele uitdaging blijkt te zijn.
Er zijn een aantal borden gewoon weg, foetsie, verschwunden.
Enfin, ik heb er 37 op kunnen zetten.

De klim is een hele fijne als er niet zoveel wind zou staan als vandaag.
Het is de hele weg wind vol tegen, maar met een heerlijk zonnetje hoor je mij niet klagen.
Het is vandaag druk met motoren en dure sportwagens. Er komt voor een vermogen langs ons heen of tegen ons in.
Boven op de pas is het druk. Veel fietsers en andere toeristen.
Henkapie regelt voor ons de "paaltjes" van de klim en ik mag die kilo beton meenemen in de afdaling.
De afdaling is verschrikkelijk koud. Dik ingepakt dalen we af naar Bormio waar de warme spullen meteen weer uit kunnen.
Het was weer een mooie dag!

Vandaag 45 km en 1550 hoogtemeters.

Bocht 40.	Fraai bochtenwerk.	Roze fiets onder het bord.

Vandaag staat de koninginnenrit op het programma, een rit over 2 cols.
Eerst de gevreesde Passo del Mortirolo en daarna de zware kant van de Passo di Gavia.
De Passo del Mortiriolo start in Mazzo di Valtelina en is gemiddeld 10.8% over 12 km.
Ik vrees deze klim want er zitten kilometers tussen van 13 en 14% gemiddeld.
In Mazzo volgen we de borden en beginnen aan de Passo di Foppa, zoals die ook genoemd wordt.
De eerste bocht is bocht met nummer 33. Raar, want ik dacht dat er 25 bochten waren.
Enfin, een nieuwe uitdaging is geboren. Alle borden van de 33 bochten op de foto.

De klim loopt prima hoewel af en toe mijn voorwiel omhoog komt op de passages van 16-17%.
Ik raak aan de praat met een aantal fietsers uit Israël.
De "God bless you" gaat mij zeker naar de top brengen.
Boven is het een drukte van belang.
Er is een organsiatie die een groep fietsers begeleidt en ik zie ineens een fietsshirt met "Dark Side of the Moon" van Pink Floyd.
Ik spreek de man aan en hij blijkt uit Australië te komen.
Ik mag een foto nemen waar hij trots voor gaat poseren.

We dalen af en rijden richting Ponte di Legno waar de voet is van de Passo di Gavia.
Dit is ook een zeer zware klim met zeer steile stukken.
Over 17 km klim je 1300 hoogtemeters, een klim van de buitencategorie.
De klim is fantastisch met bijzonder mooie uitzichten.
Het stuk met de smalle weg door het bos is het zwaarst.
Hier moeten een aantal fietsers wandelen en er staat een vrouw te huilen.
Gelukkig is er iemand bij, zodat ik door kan naar boven.
Na een korte stop op de top en een snelle foto dalen we af naar Bormio.
Mission completed!

Vandaag 115 km en 3230 hoogtemeters.

Monument Marco Pantani op Mortirolo.	Pink Floyd fietsshirt.	Henk op Gavia.