Vanochtend vertrokken naar Fuchshofen voor ons jaarlijkse fietsweekend in de Duitse Eifel.
Ik ben met Frank vroeg vertrokken om kwartier te maken, want we gaan dit jaar met maar liefst 19 deelnemers.
Als we arriveren begroeten we Vincent en hang ik meteen de vlag aan het balkon van kamer 5.
We maken een snelle plattegrond met een kamerindeling. Wel zo handig als ze straks allemaal arriveren.
Binnen een uur zijn ze allemaal binnen op 1 na. Juist die met de snelste auto is wederom als laatste binnen.

Er zijn dit jaar 2 debutanten, Ton en Matthias, en een herintreder, Marcel.
Voor hem zal dit een herzien zijn met de Eifel na 10 jaar afwezigheid.

Na de koffie is het omkleden en om 13:00 zitten we op fiets.
Het is heerlijk zonnig en het is korte mouwen en korte broek. Heerlijk!

We fietsen dit keer eerst omhoog naar Wershofen en vervolgens via Hümmel naar de Falkenberg.
Hier volgt een nieuw stuk in de route, wat een beetje traditie is op de vrijdag.
De nieuwe klim naar Mahlberg is schitterend, met aan het einde zelfs een stuk kasseitjes.
Ik hoor gemopper, maar ook blijdschap van met name de MTBers onder ons.

Er volgt een afdaling over een geitenpad, waarna we via de klim naar Winnen afdalen naar Ahrbrück.
Hier ligt de klassieke en altijd lastige klim naar Lind.
Nu is het heerlijk afdalen naar Liers en langs de Ahr naar Dümpelfeld.
We pakken de klim door het bos naar Reifferscheid, wat voor de debutanten een echte sloper is.

Nu nog afdalen naar Fuchshofen, waar we nog een bakkie doen in de zon.

Vandaag 75 km en 1470 hoogtemeters.

De vlag hangt.	Bert is ook gearriveerd.	Steentjes van de Mahlberg.

Het is vanochtend iets frisser dan gisteren, maar het is droog en de zon schijnt.
Deze dag begint met de fraaie klim naar Reifferscheid.
Iedereen zoekt zijn ritme en start beduidend rustiger dan gisteren.

Via Adenau bereiken we de Hohe Acht. Je hoort de auto's scheuren op de Nürburgring als je lange weg omhoog fietst.
De klim is een "loper", maar volgens Kees is het een "naast je fiets loper".
We dalen af naar Kesseling en rijden naar het restaurant boven op de Steinerberg.
Onderweg naar boven fiets je over een smal steil weggetje door de gele bremstruiken. Prachtig!

Boven is het koffie met taart.
De stukken zijn eigenlijk veel te groot, maar er zijn altijd mensen die nog een stukje extra kunnen verwerken.

De volgende klim is naar het dorp Krälingen, een prachtige geasfalteerde weg met een paar leuke haarspeldbochten.
Via Obliers en Insul rijden we de klim naar Sierscheid.
Boven zijn we Frank kwijt. Hij had te maken met materiaalpech en heeft geluk dat broer Henk in de buurt was.

Als we aan het wachten zijn op deze mannen, daag ik Ton uit dat ik ga knallen op de laatse klim.
Het is pure bluf van mijn kant, maar hij pakt het serieus op.
Als we vanuit Schuld aan de klim naar Reifferscheid beginnen duikt hij meteen in mijn wiel.
Ik moet het hier van parcourskennis hebben en rijdt een gestaag tempo richting het dorp Winnerath.
Net voor het dorp springt hij hard uit het wiel. Ik blijf rustig en rijdt in het dorp het gaatje dicht.
Inmiddels is Peter ook aangesloten en die zou me nog goed van pas komen.
Net buiten Winnerath is een zeer steil stukje weg en hier plaats ik mijn demarrage.
Ik ben los, maar ik kan geen trap extra. We komen weer samen en Peter sleurt op kop.
Ook Marcel komt in het vizier en als het een stukje naar beneden loop plaats ik mijn ultieme jump.
Ik raas Marcel voorbij en ram het laatste stukje naar het bord Reifferscheid omhoog. Gewonnen!
Ton is sportief en we moeten allebei hard lachen om deze ongein. Ha ha ha.

Gelukkig hoeven we alleen nog naar beneden, waar de sterke verhalen kunnen beginnen.

Vandaag 100 km en 1955 hoogtemeters.

Groepsfoto.	Brem op Steinerberg.	Actie!

Als de gordijnen open gaan zie ik blauwe lucht. Wat een geluk hebben we dit jaar met het weer.

Bij het ontbijt hoor ik dat Henk en Marcel eerder weg moeten, omdat Marcel het vliegtuig moet halen.
We besluiten een kortere route te rijden, die zeker niet makkelijk is te noemen.
De klim van de Aremberg via Eschenbach is in het begin een lekkere loper, maar is na het dorp een 'killer" met stukken van 14%.
Als iederen bijgekomen is staat de gevreesde klim naar Rodder voor de deur.
Het is en blijft een loeder, waar ook de 16% aangetikt wordt. Het is niet voor niks dat ik deze niet te vaak in de routes heb zitten ;)

Nu dalen we af naar Schuld en fietsen omhoog naar Harscheid.
Het is nu op en af en via Wershofen komen we terug in Fuchshofen.

Ik besluit de klassieke klim naar Reifferscheid nog te doen.
Als ik weer terug kom bij het pension staat Henk de bus al in te laden.
Hij neemt mijn auto en ik "mag" met de bus terug.

Als we sleutels hebben uitgewisseld rijdt ik nog een keer naar Reifferscheid.
Ik wil exact weten hoe lang de klim is en hoeveel hoogtemeters het precies is.
Dit vanwege een idee van Frank dat "Everesting" heet.
Google maar en je gaat er genoeg over vinden.

Na het eten (heerlijke schnitzels) rijden we naar huis.
Peter slaapt op de achterbank en heeft een nieuwe bijnaam "Peter de Slaper".

Vandaag 75 km en 1690 hoogtemeters.

5,45 km en 275 hoogtemeters.