Vandaag zijn we naar Sion vertrokken.
Sion ligt in het kanton Wallis in Zwitserland en ligt op ongeveer 960 km van Nijkerk.
Als we na een voorspoedige reis Sion binnen rijden vallen mij meteen de grote burcht en basiliek op die hoog boven de stad uitsteken.
Ons hotel "Castel" blijkt precies onder deze twee bouwwerken te liggen en als Ridder voel ik me uiteraard meteen thuis.
Het hotel is prima en we hebben een kamer met uitzicht op de basiliek, die s'avonds overigens prachtig verlicht is.
We gooien de spullen op de kamer en pakken een pizza in de oude binnenstad.
Morgen kijken wat het weer doet en dan beslissen wat we gaan fietsen.

Hotel Castel.	Uitzicht op de basiliek.	De oude binnenstad van Sion.

Als ik de gordijnen open trek zie ik veel bewolking. Het heeft vanacht geregend.
Een blik op de weersverwachting leert ons dat het vandaag niet gaat regenen.

We stappen op de fiets en rijden over de Rhone richting het zuiden.
Op het programma staat de klim naar de stuwdam Grande Dixence, een rit van bijna 30 kilometer.
De stuwdam is met 285 meter hoogte de hoogste van Europa. We zijn benieuwd.

De eerste kilometers klimmen we lekker weg en hebben voortdurend een prachtig uitzicht over Sion.
Er hangen wolken tegen de bergen en dat geeft een bijzonder beeld.
Het miezert een beetje, omdat we onder een wolk fietsen.
In het dorp Hermenance schrik ik even van een bord waar staat dat we nog 16 kilometer moeten tot de stuwdam.
Gelukkig is een groot stuk maar een paar procent, wat uiteraard aan het einde wordt afgestraft.
Op zo'n 4 kilometer voor de top doemt de stuwdam op. Tjonge wat een gevaarte!

Er volgt een serie van 13 haarspeldbochten. Het is hier bijzonder steil (10-12%).
Het uitzicht is prachtig, hoewel ik graag wat minder bomen had willen zien voor een nog mooier uitzicht.
Ik rijdt tot helemaal onder de dam en kijk omhoog. Indrukwekkend!
Ik zie boven op de dam vlaggen en mensen lopen.
We mogen met de fiets niet verder. Je kunt alleen met een lift naar boven. Misschien later deze week.

Na een frisse afdaling duiken we onder de douche en gaan een andere klim met de auto verkennen.
De weg naar de Col de Sanetsch is ongeveer 27 kilometer en zelfs met de auto een behoorlijke inspanning.
De weg is smal en bochtig. De uitzichten zijn fraai.
Frank stuurt ons behendig door een lastige tunnel en wordt beloond met een schitterend uitzicht op de top.
De wolken duiken als het ware over de top heen.
Het landschap doet me soms denken aan Noorwegen.
Nog iets bijzonders is het feit dat er een bushalte is hier op de top in dit uitgestorven landschap op dik 2100 meter.

Op de terugweg doen we nog behoorlijk wat moeite om een foto te maken van de bucht en basiliek.

Vandaag 60 km en 1655 hoogtemeters.

Blik op Sion.	Stuwdam in zicht.	Bochtenwerk 1.

Bochtenwerk 2.	Indrukwekkend!.	Waar moet je met de fiets heen?

Wolken duiken over de top.	Bushalte op top.	De foto.

Op het programma staat vandaag de Grand-Saint-Bernard, een pas die al 25 jaar op mijn verlanglijstje staat.
Waarom?
Deze pas heeft alles. De pas is hoog (2473 meter), heeft historie (dateert uit Romeinse tijd), en is prachtig.

We rijden met de auto naar Martigny waar we de weg over de pas nemen.
Het eerste deel heeft tunnels en lange lawinegalerijen en daar kun je beter niet fietsen tussen de bussen, vrachtwagens en ander verkeer.
Vlak voor de grote tunnel gaan we richting de "oude" pas en parkeren meteen bij een gesloten restauarant.
Hier stappen we op voor slechts 6 km klimmen naar de top.
Het is een fantastische rit met fraaie vergezichten, een prima wegdek en opvallend weinig verkeer.
Er is 1 maar, het is 6 km steeds 10% omhoog, zonder vlakkere stukken.
De beloning volgt boven waar je over een schitterend meer kijkt, een pasbord zonder stickers hebt, en er is een standbeeld van de heilige Bernard.

We rijden de grens met Italië over en dalen af tot de lawinetunnels.
Deze kant van de pas is nog mooier.
Weer terug omhoog klimmend geniet ik van het heerlijke weer, de prachtige bochten en imposante natuur.
Ik maak erg veel foto's en groet een man en vrouw in het Frans.
Waarom ik in het Frans groet aan de Italiaanse kant is mij ook een raadsel.
De man kijkt me hulpeloos aan en zegt dat hij Nederlander is. Ha ha ha.
Ik maak een praatje er rijdt naar de top waar Frank naast een nep Sint-Bernard hond is gaan zitten.
Ze hebben hier echt rekening met mij gehouden want er is ook een heus hondenmuseum (ahum).

We nemen onder een strak blauwe lucht en heerlijk zonnetje een cola en goede kop koffie.
Voldaan dalen we weer terug naar de auto, nadat ik eerst nog een foto heb geschoten van een ouderwets "stenen" pasbord.
Deze kan de boeken in als 1 van de mooiste en indrukwekkendste beklimmingen.

In de middag wandelen we naar de basiliek en naar het kasteel.
Dit was nog een hele uitdagging met mijn gammele enkel.
Het uitzicht boven maakt alles goed.

Vandaag 30 km en 1000 hoogtemeters.

Noordkant van de pas.	Pasbord.	Meer op de top.

Daar moeten we heen.	Zuidkant van de pas.	Uch uch!

Ouderwets stenen pasbord.	Het kasteel.	Kasteelheer Frank.

Vandaag nog zo'n oude beklimming die je ooit gedaan moet hebben, de Simplon Pass met een hoogte van 2005 meter en een lengte van 23 km.
De Simplonpas (Italiaans: Passo del Sempione) verbindt het Rhônedal in het Zwitserse kanton Wallis met het Val d'Ossola in de Italiaanse provincie Verbano-Cusio-Ossola.
De route werd voor het eerst veelvuldig gebruikt in de vroege middeleeuwen als handelsweg tussen Italië en Frankrijk.
Napoleon liet de weg helemaal vernieuwen, zodat hij er met zijn artillerie over kon.

We stappen op in Visp en fietsen naar Brig.
Hier volgen we de witte borden met zwarte letters "Simplon".
De weg heet hier de "Simplonstrasse", omdat we hier in het Duitse deel van Zwitserland zijn.
Dit is de oude weg, terwijl de nieuwe steeds links boven ons te zien is.
Op deze oude weg is totaal geen verkeer en ik weet nu ook waarom.
Het is smal en soms erg steil (10% of meer). Het is soms harken om naar boven te komen.
We rijden soms pal naast de nieuwe weg en zien de enorme fraaie Ganterbrug over het dal gaan.
Ik heb nog nooit zo'n immens grote brug gezien. Wat een indrukwekkend bouwwerk!
Deze brug heeft overigens de grootste spanwijdte van Zwitserland.

Na de brug komt de oude weg op de nieuwe. Het is nu nog 10 km tot de top.
Over de weg rijdt van alles van Zwitserland naar Italië, zoals grote trucks en bussen.
De laatse 3 kilometer is het voordturend tunnels en lawinegalerijen en is het goed opletten voor het verkeer.
Boven staat het oude Simplon Hospiz uit 1825 en een monument in de vorm van een grote stenen adelaar, gebouwd ter herinnering van de mobilisatie van het Zwitserse leger in de Tweede Wereldoorlog.

We dalen af via de nieuwe weg en dus ook over de Ganterbrug. Dit is wel gaaf hoor!
Onderweg eten we een heerlijke pasta en fietsen weer terug naar de auto.
Dit was weer een prachtige dag met heerlijke temperaturen en een strak blauwe lucht.
Met dit weer is Zwitserland echt prachtig!

Vandaag 65 km en 1500 hoogtemeters.

Naast de nieuwe weg.	Onder de Ganterbrug.	Blik op de Ganterbrug.

Pasbord.	Monument "Adelaar".	Simplon Hospiz