Gistermiddag nog een bezoek gebracht aan de hoofdstad van Andorra.
Ik was vooral geinterresseerd in een glazen kerk die ik op de heenweg zag, maar later las ik dat het om een kuuroord gaat.
Een heel bijzonder gebouw met 18 verdiepingen en is het 80 meter hoog.
In de stad veel winkels (juwelen, horloges, parfum, mode) en alles is schoon en netjes.

Vanochtend Andorra verlaten en vertrokken naar Loudenvielle in de oostenlijke Pyreneeën.
Hier hebben we echt een heel mooi huis waar we ons wel zullen vermaken de komende dagen.

Na aankomst ben ik met Daniël, Arend en Theodoor nog even de Col d'Azet opgefietst om een punt binnen te harken.
Mooie rustige weg en wederom bij elke kilometer een duidelijk bord met informatie over stijging en afstand.
Daarnaast lekker veel haarspeldbochten en mooie uitzichten naar beneden.
Echter zo'n 2.5 kilometer onder de top begint het te druppen en al snel regent het ruim.
Ik trek regenjack en overschoenen aan en fiets door. Omdraaien staat niet in het woordenboek van de klimgeiten.

Boven snel een foto en snel samen naar beneden.
Inmiddels draait de wasmachine en zitten de kranten in de schoenen.
De voorspellingen voor komende dagen zijn overigens prima.

Vandaag 20 kilometer en 575 hoogtemeters.

Geen kerk dus.	Bijzondere kunstwerken in de stad.	Ons nieuwe verblijf.

1 van de vele haarspeldbochten.	Bord met informatie.	Het is nat op de top.

De Col de Peyresourde is een klassieker in de geschiedenis van de Tour de France.
Sinds 1910 is deze bijna elk jaar onderdeel van een etappe en vandaag gaan wij deze col ook ervaren.
We stappen met 6 man op (Theodoor en Frank zijn niet lekker en gaan vandaag niet mee) en beginnen meteen aan de klim.
Het is een brede weg met nauwelijks bochten en na zo'n 10 kilometer staan we op de top.
Hiet is het een warboel aan pasborden, waarvan de klassieke zuil toch wel de mooiste is.

We dalen af aan de andere kant en deze is veel mooier.
Meteen al fraaie haarspeldbochten en een prachtig uitzicht.
Bij de afslag naar de Port de Balés splitsen we in 2 groepen.
Henk, Anton en Kees klimmen terug de Peyresourde op en ga met Arend en Daniël beginnen aan de Port de Balés.
Na 2 kilometer boven de 10% is het genoeg voor mij en ik keer om.
Het is nu 10 kilometer gemiddeld 8% terug naar Col de Peyresourde.
Dit is een serieuze opgave en ik focus me op de kilometerborden.
De laatste 2 kilometers zijn het mooist vanwege de haarspeldbochten.

Opeens hoor ik Anton roepen en hij komt me tegemoet fietsen.
Een mooi gebaar en ik heb wat support wel nodig.
Boven drink ik een heerlijke cola en rijdt met de mannen naar beneden.

Echter doen we eerst nog even Peyragudes aan, een wintersportplaats die al 3 keer als aankomst fungeerde voor een etappe in de Tour.
In het dorp staat ook een bord met de 3 winnaars van deze etappes.
Er is ook een beroemde landingsbaan waar vliegtuigjes landen en opstijgen.
Die landingsbaan heeft een helling van 16% en daar vochten vorig jaar Pogacar en Vingegaard om de etappezege.
Ook werd hier een scene opgenomen voor de James Bond film "Tomorrow never dies".

Vandaag 50 kilometer en 1625 hoogtemeters.

Mooie naam voor een weg.	Kilometerbord onderweg.	Pasbord.

Henk en Kees bij klassiek zuil.	Fietsmonumenten.	Bochten in zicht.

De foto van de dag.	De namen van winnaars.	16% landingsbaan.

Vandaag staat weer zo'n klassieker op het programma, de Col d'Aspin.
Het is eerst 15 kilometer fietsen tot het dorp Arreau, waar de klim gaat beginnen.
Het begin is makkelijk, maar al snel komen we in de 8 tot 9%.
Als we boven de boomgrens komen wordt het uitzicht mooier en kun je ver terug kijken.
Ik denk dat ik weer een foto heb gemaakt voor een canvas.

We verdelen de groep. Henk en Anton gaan zelfde weg terug. Kees en Theodoor (ja hij is weer beter) dalen af en pakken de Hourquette d'Ancizan omhoog.
Ik rij met Daniël en Arend helemaal naar beneden tot in Sainte-Marie-de-Campan.
Hier staat namelijk een standbeeld van de Franse wielrenner Eugène Christophe.
Tijdens een rit in de Pyreneeën tijdens de Tour van 1913 viel hij aan, maar dicht bij de top van de Tourmalet braken zowel zijn voor- als de achtervork van zijn fiets.
Helemaal geïsoleerd van de wereld wandelde hij 14 kilometer met zijn fiets naar het dorpje Sainte-Marie-de-Campan, waar hij een smid vond.
Volgens de reglementen was hulp door anderen verboden en daarom moest Christophe zelf de reparaties verrichten, terwijl de smid aanwijzingen gaf.
Hij deed er drie uur over en kreeg nog drie strafminuten omdat de smidsjongen de blaasbalg had bediend.
Nadat de delen van de vork aan elkaar waren gesmeed, kon Christophe in de vroege ochtend de etappe hervatten en verder rijden in de ronde.
Hiermee verloor hij wel al zijn kansen op winst.
Ter nagedachtenis aan dit avontuur is bij de kerk van Sainte-Marie-de-Campan een pleintje naar Christophe vernoemd.
Hier staat sinds 2014 ook een bronzen standbeeld van hem, waarbij hij een vork in de lucht steekt.

Wij vinden het standbeeld snel en Arend poseert even netjes naast Eugène, maar dan met een klimgeitenbidon in plaats van een voorvork.
We moeten nu 7 kilometer terug de Aspin op en gaan ook de Hourquette d'Ancizan op.
Dit is een smalle weg met zeer ruw asfalt. Niet mijn ding.
Het is wel een mooie omgeving en heel erg rustig.
Boven gaan Daniël en Arend via de Col d'Azet, terwijl Theodoor, Kees en ik de weg door het dal terug nemen.
Dit is nog een lastige 15 kilometer terug met venijnige stukken omhoog.

We ploffen neer in de tuin en vrij kort hierna begint het te regenen. Goeie timing!

Vandaag 85 kilometer en 1915 hoogtemeters.

Start Aspin.	Kilometerbord onderweg.	Fraaie blik terug.

Pasborden.	Arend en Eugène .	Start Hourquette d'Ancizan.

Kilometerbord onderweg.	Hairpin.	Pasbord op top.

De laatste fietsdag van deze week. Iedereen trekt zo zijn eigen plan.
Sommigen gaan niet fietsen en sommigen doen een klim die zie ze nog niet gedaan hebben.
Ik ga met Daniël en Arend met de bus naar het dorpje Saint-Lary_Soulan waar we een parkeerplaats vinden.
Hier stappen we op voor het fietsen van de Col de Portet.
Ik heb hier veel over gelezen en heb wel de nodige vrees voor deze reus.
Het schijnt een loodzware klim te zijn en ik kan dat inmiddels bevestigen.

Het begin is meteen al steil en ik zie op het eerste kilometerbord al meteen 11%.
In de eerste haarspeldbocht hangt een gedenkplaat voor Raymond Poulidor.
Hij won op 15 juli 1974 de etappe naar Pla d'Adet tijdens de Tour de France.

Het eerste deel van de klim loopt gelijk op met de Pla d'Adet en uiteindelijk zullen de wegen splitsen.
Dat is echter nog een dikke 6 kilometer verderop.
Het is een verschrikkelijk lastige klim waar de percentages nauwelijks onder de 10% komen.
Steeds zie je de wintersportplaats Pla d'Adet boven liggen.
Bij de splitsing staat Daniël te wachten en we buigen af naar de Col de Portet.
Dit een dikke 8 kilometer van bijna 9% gemiddeld.
Het wemelt er van de schapen en er ligt dan ook overal stront.

Al snel volgt er een fraaie serie haarspeldbochten en hier maak ik dan ook de foto van de dag. Schitterend!
Gestaag klim ik door en passeer ook nog de nodige koeien.
Ook spot ik nog marmotten die totaal niet onder de indruk zijn van wat er passeert.
Er volgt een klein tunneltje en dan nog een kilometer met veel wind tegen naar de top.
Hier een pasbord en heel veel geiten die gek zijn op zout en onze benen beginnen af te likken.

We dalen af naar de splising en klimmen ook nog even naar Pla d'Adet.
In dit geheel verlaten oord vinden we nog een fraaie afbeelding van Poulidor op een muur.
Wat een prachtige dag met de mooiste klim van deze week, de Col de Portet.

Vandaag 40 kilometer en 1465 hoogtemeters.

Start van de klim.	Gedenkplaat Raymond Poulidor.	Pla d'Adet.

Col de Portet gaat beginnen.	Schapen en stront .	Foto van de dag.

Fraaie blijk terug.	Pasbord.	Poulidor op muur.