Vanochtend Frank opgepikt en naar Fuchshofen gereden.
We rijden zo de regen in als we de Duitse grens passeren en het blijft zo tot we arriveren.
We nemen een bak koffie en praten met Vincent en Yvette even bij.
De anderen druppelen ook binnen en uiteindelijk zijn we met 13 man dit jaar.
Als het een beetje opklaart stappen we toch op de fiets maar wel met een aangepast programma.

We starten met de klim naar Reifferscheid en ik vraag me onderweg af hoe vaak ik deze inmiddels al gefietst moet hebben.
Dat ga ik deze winter een keer uitzoeken.
Als we boven zijn is het met een nat wegdek een lastige afdaling naar Antweiler.
Hier start de altijd lastige klim naar Aremberg.
De weg heeft een nieuwe laag asfalt en dat is wel een enorme verbetering.

We dalen af via Eichenbach en rijden terug naar Fuchshofen.
Een aantal van ons hebben nog energie en rijden nogmaals omhoog naar Reifferscheid.
Het is droog, maar dat veranderd als we afdalen via Winnerath naar Schuld.
Een enorme plensbui is onze beloning voor de extra klim en ik voel het water in mijn schoenen stromen.
Terug bij het pension is het snel een warme douche zoeken en de kranten in de schoenen stoppen.

s'Avonds eten we in een schnitzelrestaurant in Insul en daar is het heerlijk vertoeven.
Hopelijk is het weer morgen beter, maar we gaan het zien.

Vandaag 40 kilometer en 860 hoogtemeters.

De vlag hangt.	Onheilspellende wolken.	Theodoor trotseert de regen.

Het is vanochtend prima weer en ook de voorspellingen voor vandaag zijn prima.
Vandaag is een bijzondere dag in de geschiedenis van de klimgeiten, want er is namelijk een klimgeitenpunt te verdienen in de Eifel.
De tot nog toe onbekende beklimming naar "Gänsehals" staat op climbfinder.com als een tweede categorie klim en dat is een punt waard.
Hans, Kees en Anton hebben andere plannen en slaan deze koninginnenrit over.

Met 10 tot op het bot gemotiveerde mannen (er is tenslotte een punt te verdienen) stappen we op.
We starten met de klim naar Reifferscheid en fietsen vervolgens naar de top van de Hohe Acht.
Via Siebenbach, Acht en Langenfeld komen we in een deel van de Eifel waar we nooit eerder waren.
Bij Schloss Bürresheim moet ik even een foto maken. Wat een prachtig slot is dit.
Henk en Karel houden het hier voor gezien en rijden een verkorte route terug.

Met 7 kompanen fiets ik boven Mayen langs naar Thür waar de klim naar Gänsehals gaat beginnen.
De zendmast "Gänsehalsturm" is al van ver te zien. Je weet dus waar je nog heen moet.
De klim is 8 kilometer lang en is gemiddeld 5%.
De eerste 5 km tot het plaatsje Bell zijn lage percentages, maar daarna worden het dubbele cijfers.
Ik zie om mij heen de klimgeiten dubbelgevouwen naar boven harken en even wordt de 15% aangetikt op het smalle weggetje.
Boven staan allemaal tevreden klimgeiten die een klimgeitenpunt rijker zijn en dus ook een landenvlaggetje op de site.
Daniël staat helemaal te glunderen wat die heeft zijn 250ste klim voltooid en heeft de status "Topaas" bereikt.

Het is nu voornamelijk afdalen dachten we, maar we worden bij Kempenich nog even verrast met een stukje 14% op de Bergstrasse. Waarom zou deze weg eigenlijk zo heten?
Het is nu echt gedaan met het klimmen en via het dal rijden we terug naar Fuchshofen.
Wat een fraaie rit was dit!

Vandaag 105 kilometer en 1620 hoogtemeters.

Schloss Bürresheim.	Klimgeiten in actie.	Bert laveert op 15%.

Bord naar uitzichtpunt.	Zendmast in zicht.	Soort van pasbord.

Ook deze ochtend is het prima weer en er wordt besloten om de rit van vrijdag vandaag te doen.
Kees en Henk zijn gisteren naar huis vertrokken, Karel en Hans gaan samen op pad en ik ga met 8 klimgeiten op pad.
We trappen af met de klim naar Wershofen (wat een dramatisch asfalt is dit) en steken door naar Hümmel.
In deze omgeving komen we niet vaak en het is leuk om dit weer eens te fietsen.
Via Falkenberg komen we in Schönau waar we omhoog rijden via een smal bochtig weggetje (Mahlbergstrasse) naar Mahlberg.
Het laatste stuk van deze weg is belegd met een soort van kleine kinderkopjes.
Boven steken we de doorgaande weg over en klimmen het smalle weggetje naar de Michelsberg.
Dit best wel steile weggetje loopt rond en je komt op zelfde plek weer terug.

We rijden naar Effelsberg waar Daniël een koffietentje heeft gevonden.
Eerst moet nog wel even de enorme radiotelescoop worden bezocht die een stukje naar beneden staat.
Het ding heeft een diameter van 100 meter wordt beheerd door het Max-Planck-Institut für Radioastronomie in Bonn.
Ik fiets met Daniël en Theodoor naar de ingang van het instituut en wordt door een vriendelijke bewaker gesommeerd weg te gaan.
Hij zegt dat er borden staan dat je hier niet mag zijn, maar we hebben ze niet gezien en later ook niet gevonden. Best vreemd.
De koffie en taart bij de Imbis zijn overigens prima!

We dalen af en fietsen naar Burgsahr waar we de klim doen naar Winnen via een paar fraaie haarspeldbochten.
Mooiste van deze klim is dat je aan de andere kant een fraaie afdaling hebt vanuit Krälingen naar Brück.
Het is nu langs de Ahr over het fietspad terug naar Fuchshofen.
Ik kan het echter niet laten om een lusje bij te maken vanuit Schuld naar Winnerath en Reifferscheid.
Met mij overigens nog een paaar anderen die blijkbaar ook nog energie over hadden.

Het waren 3 mooie dagen met mooie ritten, veel humor en veel mooie (sterke) verhalen.

Vandaag 75 kilometer en 1465 hoogtemeters.

Anton is optimistisch.	Bert op de kinderkopjes.	Kinderkopjes.

Radiotelescoop Effelsberg.	Bochtje richting Winnen.	Winnen.