Vandaag met Frank naar West-Vlaanderen met de auto gereden om een weekend te fietsen en een bezoek te brengen aan de plaatsen en musea over de Eerste Wereldoorlog.
We bezoeken als eerste de "IJzertoren" in Diksmuide", een vredesmonument met daarin een museum.
De 84 meter hoge toren telt 22 verdiepingen en vanaf de bovenste verdieping wordt vanaf 1914 tot 1918 naar beneden het hele verloop van de Eerste Wereldoorlog getoond.
Bovenop de toren heb je een prachtig uitzicht over de omgeving.
Het is een aanrader om deze toren en dit indrukwekkende museum te bezoeken.

Na dit bezoek rijden we door naar ons B&B in Ieper.
We blijken pal naast de oude binnestad te verblijven en nemen een kijkje bij o.a. de Menenpoort.
De stadspoort op de weg naar Menen werd in 1927 door de Britten gebouwd aan de oostzijde van de stad als herinnering aan de Britse soldaten die in de Eerste Wereldoorlog sneuvelden en niet meer geïdentificeerd of teruggevonden werden.
Meer dan 54.000 namen van vermisten zijn aangebracht op de binnenzijde.
Je kunt je wel voorstellen dit je wel even stil doet worden.

De IJzertoren.	Paxpoort of Poort van vrede.	Paxpoort of Poort van vrede.

Uitzicht vanaf de toren.	Bouw van de toren.	Tot aan de IJzer.

Vandaag stappen we op de fiets naar de Franse stad Roubaix.
Doel is om een bezoek te brengen aan de befaamde wielerbaan "Vélodrome André Pétrieux", bekend als aankomst van de de klassieker Parijs - Roubaix.
Als we arriveren blijkt de poort open en rijden we heel stoer een paar rondjes over de wielerbaan.
De betonnen baan is oud en wordt volgens mij maar 1 keer per jaar netjes gemaakt voor de aankomst van de wedstrijd.
Het wielercafé naast de baan is helaas gesloten.
We fietsen om de baan heen en maken foto's van de fraaie muurschilderingen.
Ook rijden we over sector 1, de laatste kasseistrook uit de wedstrijd, voordat de renners het stadion in rijden.
Deze strook is genoemd naar "Charles Crupelandt", die de klassieker won in 1912 en 1914.
Overal zit gras en mos tussen de stenen en er staan auto's geparkeerd.
Tussen de stenen liggen herdenkingsstenen van alle winnaars van de klassieker.
Ik maak paar foto's maar moet ze wel eerst schoonmaken en ontdoen van stof en bladeren.

Terug in Ieper stappen we onder de douche en brengen nog bezoek aan het "In Flanders Fields Museum" in de imposante Lakenhalle van Ieper.
Dit museum confronteert de bezoeker met de gevolgen van de Eerste Wereldoorlog.
De tentoonstelling met multimediatoepassingen toont het leven aan het front.
Elke bezoeker krijgt ook een poppy-armband waarmee hij vier persoonlijke verhalen van 'de kleine man' uit de 'Grooten Oorlog' kan ontdekken.

We bezoeken ook de "Last Post" onder de Menenpoort.
Elke avond om 20 uur wordt het verkeer onder de Menenpoort stilgelegd door de politie om de klaroenblazers van de Last Post Association de kans te geven hun eerbetoon te blazen ter nagedachtenis van de soldaten die in de Eerste Wereldoorlog op Belgisch grondgebied vochten en sneuvelden.
Dit is wederom indrukwekkend, met name de stilte bij de grote groep aanwezigen.

Vandaag 110 kilometer en 420 hoogtemeters.

Roubaix.	Poort naar de wielerbaan.	Frank in actie op de baan.

Finish.	Muurschilderingen.	Tegel "Mathieu van der Poel".

Last Post	Menenpoort.	Namen in Menenpoort.

Deze laatste dag checken we uit, waarna we een rit gaan maken met stukken uit de klassier "Gent-Wevelgem".
We fietsen richting Kemmel en rijden langs de vele militaire begraafplaatsen.
In Kemmel rijden we dwars door het dorp de Kemmelberg op met het laatste stuk kasseien en percentages boven de 20%.
We dalen de andere kant af en ik weet dan al dat ik die ook straks wil fietsen op de terugweg.

Volgende klim is de Rodeberg, een brede asfaltweg me stukken van 12%.
Daarna duiken we Frankrijk in en beklimmen de lastige Katsberg (Mont des Cats).
Een fraaie afdaling volgt waarna de Mont Noir (Zwarteberg) opdoemd.
Hier zien we hoe een vrouw haar man meedogenloos eraf rijdt. Hij keek niet blij.

We pakken een bak koffie en vervolgen onze weg naar het slotstuk, de Montberg gevolgd door de andere kant (die van zojuist) van de Kemmelberg.
Wat een loeder is dit! Laatste stuk zie ik 23% op de Garmin en dat op kasseien.

Ik fiets nog wat rond om alle kanten gehad te hebben van de Kemmelberg en fiets samen met Frank tevreden terug naar Ieper.
Wat een dag, wat een mooie omgeving en wat is het heerlijk rustig in West-Vlaanderen.

Vandaag 70 kilometer en 885 hoogtemeters.

De Kemmelberg gaat beginnen.	de keien van de Kemmelberg.	Richting de Rodeberg en Zwarteberg.

Top Mont Noir.	Angstaanjagende tegel.	Kasseien met 23%.