In juni 2023 bestaat "Klimgeiten" 30 jaar.
Het begon in 1993 toen ik samen met fietsmaat Leo de befaamde Alpe d'Huez op fietste.
We voelden ons echte "klimgeiten".

Hierna was er geen houden meer aan en werden meerdere bergen beklommen.
In deze 30 jaar heb ik veel andere fietsers enthousiast kunnen maken voor fietsen in de bergen. Inmiddels tellen we 154 geregistreerde klimgeiten.

Hieronder de 30 mooiste belevingen en avonturen van de afgelopen 30 jaar.
Klik op de foto voor meer informatie.

Het begon allemaal in 1993, toen mijn fietsmaatje Leo en ik op de bonnefooi naar Frankrijk reden om daar de Alpe d'Huez te fietsen.
Trots als een pauw noemde we ons echte "klimgeiten" toen we op onze 42x28 boven kwamen.

Deze "Nederlandse berg" met haar 21 haarspeldbochten was het begin van een passie en de start van de klimgeiten.

De Passo dello Stelvio was bekend vanuit de Giro d'Italia en reden we in 2007 twee keer op vanuit Prato.
De "echte kant" heeft 48 genummerde haarspeldbochten en is een genot om te fietsen.
Het uitzicht op de bochten is imposant en indukwekkend.

Aantal jaren later, in 2016, hebben we de klim vanuit Prato nogmaals gedaan en het was wederom een prachtige ervaring.

In 2007 werd de domeinnaam "klimgeiten.nl" vastgelegd en een eerste versie van de website gemaakt. Later is deze site totaal vernieuwd in de vorm zoals deze nu is.

Ook het logo van de geit werd in 2017 gemaakt.

Er komen inmiddels op drukke maanden meer dan 10.000 unieke bezoekers naar de site.
Fietsen in de bergen wordt steeds populairder.

In deze klim zit een heel bijzonder bouwwerk.
Er was beperkt ruimte tussen de rotsen, waardoor men besloot de bochten in de rotsen uit te hakken. Er zitten nu 6 tunnels met haarspeldbochten in de weg.

De weg werd in 1918 in 3 maanden gebouwd en heeft derhalve als naam"de 100 dagen weg" gekregen.

In 2018 fietsten we in Granada tot boven de 3000 meter.
Een nieuwe mijlpaal werd bereikt met de klim naar de Pico Veleta.

Hele gebied in de Spaanse regio Andanlusië is meer dan de moeite waard.

In 2008 werd de klimgeiten kleding gelanceerd.
Als basis zijn de kleuren van de Italiaanse vlag gebruikt.
Naast broek en shirts zijn er ook sokken in groen en rood.
Het is de bedoeling om links en rechts verschillende kleuren sokken te dragen.

Ook zijn er twee generaties bidons op de markt.
Opbrengst uit de verkoop van de bidons ging naar KWF Kankerbestrijding en naar Alzheimer Nederland.

Met 13 klimgeiten hebben we in totaal €75.000 opgehaald via allerlei acties.
Zo werden bijna 1000 bidons verkocht, speelden we voor Zwarte Piet, liep Arend 5 km op klompen, verkochten we fietsjespasta, sleutelhangers, bloembollen en oliebollen, hielden we een heuse kunstveiling, rommelmarkt en een bingo. Niets was te gek om geld op te halen voor KWF.

Oh ja, er waren ook nog 4 klimgeiten die 6 keer omhoog zijn gefietst!

Fietsmaat Lubbert wilde heel graag voordat hij 50 zou worden op 1 dag 3 keer de Mont Ventoux op fietsen en zo geschiedde.
Samen met mijn fietsvrienden Henkapie en Lubbert reed ik op 6 september 2008 drie keer de Mont Ventoux op.
Met name de laatste klim van de drie zal ik nooit vergeten, omdat we deze in de stromende regen voltooid hebben. Bertus heeft ons met de auto naar beneden moeten brengen, omdat fietsen te gevaarlijk was.

De mooiste kant van deze pas is de zuidkant vanuit het Franse dorp Tende.
Via 46 (30 asfalt, 16 onverhard) haarspeldbochten loopt een smalle weg omhoog door een schitterend en indrukwekkend landschap.
Geen verkeer, op een verdwaalde motor na, maken de klim tot een waar avontuur.

Deze moet echt op de MTB gedaan worden, omdat het laatste deel van de weg uit puin, zand en stenen bestaat.

Dit is een beklimming die niet bekend is bij het grote publiek, maar van ongekende schoonheid is.
Het is er rustig (doodlopend) en de natuur is overweldigend.
Een pittige klim van 40 km waarop je je nooit verveeld.

Het uitzicht op de meren, besneeuwde hellingen en de kronkelende weg is indrukwekkend.
Ik hou niet zo van afdalen, maar deze is heerlijk!

Op het Griekse eiland Kreta vonden we de klim naar Kallikratis.
27 kort op elkaar gestoken haarspeldbochten maken deze klim één om nooit meer te vergeten.
En dan nog maar te zwijgen over het mooie weer en het uitzicht over de Libische Zee.
Sowieso is Kreta zeer de moeite waard om in het voorjaar te gaan fietsen.

Op de fiets zijn er 2 mogelijkheden om de top van de Gotthardpas te bereiken vanuit Airolo.
De eerste is de gewone doorgaande asfaltweg gebruiken en de blauwe pijlen te volgen.
De tweede en veruit mooiste mogelijkheid is de oude weg "Via Tremola" kiezen over de klinkertjes. Volg hiervoor de witte pijlen met Tremola.

Deze weg is schitterend en een genot om te fietsen. De mooiste van Zwitserland.

Op 27 september 2014 mocht ik met trots een klimgeiten-shirt overhandigen aan Hans Hagmeijer, die als 100ste klimgeit de boeken in ging.
Hans was zeer verheugd en enthousiast en heeft beloofd het shirt internationaal te tonen tijdens zijn vakantie in o.a. Thailand.
Men zal daar wel raar opkijken van die geit op dat shirt.

Wat moet ik nog zeggen over de Coll dels Reis op het Spaanse eiland Mallorca.
Een juweeltje die ik in 2011 al heb ontdekt en inmiddels heb doorgegeven aan veel andere liefhebbers. We zijn het over 1 ding meer dan eens. Dit is de mooiste klim van Mallorca.

Vanaf het dorp Sa Calobra fiets je 10 km omhoog met een gemiddelde van 7%.
Een heerlijke klim met een steeds mooier uitzicht op de bochten beneden.

Het was in 2011 dat ik voor het eerst in aanraking kwam met de Transfăgărășan, gelegen in de Karpaten van Roemenië.
De mannen van het programma Top Gear reden eerst over de Passo dello Stelvio en bestempelden deze pas als "The most amazing road to drive".
Ik ben het volledig met hun eens want ook voor fietsers is dit een geweldige pas om te beklimmen.
In één van hun volgende uitzendingen reden ze de pas over de Transfăgărășan en ook deze weg kreeg eenzelfde soort verdict "This is even better then the Stelvio. This is the best road in the world".
Kortom, mijn aandacht was gevestigd.

Deze beklimming is helemaal niet bekend en ook nog eens moeilijk te vinden.
De grotendeels onverharde weg werd in 1993 afgesloten voor gemotoriseerd verkeer, maar kan met de gravelbike prima gefietst worden.
Onderweg kom je 14 geasfalteerde haarspeldbochten tegen waar je later heel fraai van boven op kunt kijken.

De Dreiländer Giro is een cyclosportief over een afstand van 168 km die door drie landen loopt namelijk Oostenrijk, Zwitserland en Italië.
Het hoogteverschil van 3300 meter komt voornamelijk op konto van de Passo dello Stelvio.
Deze cyclo is minder druk dan een Marmotte en is prima georganiseerd.
Men had wel wat moeite toen de 2 oude mannen "Bertus" en "Evert" als eerste bij de eerste controlepost kwamen. Ze reden de korte afstand maar hadden nummers op de fiets voor de lange afstand. Ik had die gezichten graag gezien.

In 2001 had ik met Leo een reis naar de Mont Ventoux geregeld voor de VOEK leden.
Wij waren al een paar dagen eerder gegaan om de boel te verkennen.
De eerste dag gingen wij meteen al de klassieke beklimming doen, die vanaf het dorp Bedoin.
Het was de eerste kennismaking met de Mont Ventoux.
Veel over gehoord en veel over gelezen, maar nog nooit aan de lijve ondervonden.
Onder een warm zonnetje beklommen wij de Mont Ventoux.
De verhalen zijn allemaal waar. Het is een enorme klus om deze reus te bedwingen.

In 1993 hadden wij (Leo en ik) de Col de l'Iseran in het vizier.
De hoogte van deze col boezemt al meteen het nodige ontzag in. Maar liefst 2770 meter hoog.
Via het bekende skidorp Val d'Isere loopt deze klim omhoog door een overweldigend landschap met immense sneeuwwallen en prachtige groene Alpenweides.
Na het aanhoren van mijn eigen gehijg door de ijle lucht kom ik tevreden boven op 2770 meter.
Alweer een nieuwe mijlpaal.

Inmiddels ben ik 2 keer op het eiland Gran Canaria geweest om een weekje te fietsen in het voorjaar.
Het heeft mij hart gestolen en is voor mij het beste eiland om lekker te klimmen.
Prachtige asfaltwegen, mooi weer en hoogtes tot 1900 meter maken het tot een fietsparadijs.
Ik zal hier hopelijk nog veel vaker komen.

De klim kan van 3 kanten worden beklommen, maar de kant via de bochten "Les Lacets de Montvernier" vanuit Pontamafrey is de mooiste.
In de eerste 3 tot 4 kilometer liggen er 17 haarspeldbochten tegen de rotswand geplakt.
Het is een indrukwekkend schouwspel. Een klim die je zeker gedaan moet hebben.

Foto is gemaakt in samenwerking met Daniël. Hij gaf voetje, zodat ik over het rotsblok deze foto kon maken.

"La Marmotte" is waarschijnlijk de meest prestigeuse fietstocht (wedstrijd) voor amateurs.
De tocht wordt elk jaar gehouden op de eerste zaterdag in juli.
De start is in Bourg d'Oisans en finish is boven op de befaamde Alpe d'Huez.
Tussendoor komen ook nog de Col de la Croix de Fer, Col du Telegraphe en de Col du Galibier langs.
De totale afstand is 174 km en daarin moet 5000 meter hoogteverschil worden overwonnen.

In 2004 reed ik deze tocht samen met 21 andere clubleden. Een onvergetelijke ervaring.

De Vršič-pas op 1611 meter is de hoogste bergpas in het noordwesten van Slovenië.
Over de pas loopt de regionale weg R206 tussen Kranjska Gora en de Trenta.
Vršič betekent letterlijk "kleine piek".
Deze prachtige pas heeft 50 haarspeldbochten verdeeld over beide zijdes.

Als je ooit in de buurt bent van SLovenië, dan zou ik deze meteen opfietsen.

Ik was hier al in 2012 en was toen al onder de indruk van het natuurschoon.
Met de club waren we hier in 2018 en dit keer vond het allemaal nog mooier en indrukwekkender dan destijds.
Citaat uit dagboek:
"Er verschijnt een grote waterval en overal om mij heen zie ik plekken met sneeuw en waterstroompjes. Als ik op 5 km de hoek om kom, ontvouwd zich een indrukwekkend landschap. Het kippevel staat op mijn armen. Wat is dit mooi. Ik kan het bijna niet uitleggen."

Dit is zonder meer de mooiste pas van Oostenrijk.
Vanuit Partenen loopt de weg via 30 genummerde haarspeldbochten omhoog.
Terugkijkend heb je een fraai uitzicht op de bochten.
Boven tref je stuwdammen en een bord met "Bielerhöhe", de andere naam van de Silvretta Hochalpenstrasse.
Een "must have" voor liefhebber van mooie haarspeldbochten.

Nog een bijzondere weg in Roemenië.
Aan deze weg die ook wel bekend staat als "Pasul Urdele" wordt al jaren gewerkt en is eigenlijk nog steeds niet helemaal af.
Hier lopen de ezels, schapen en geiten los over de weg en als je geluk hebt gaan ze voor je opzij.

Het landschap heeft bijzondere kleuren dat steeds veranderd terwijl je omhoog fietst.
Er komt hier overigens vrijwel niemand en al helemaal geen fietsers.

De berg is beroemd geworden door de Giro d'Italia die hier sinds 2003 regelmatig finisht op de top.
Lastig zijn de extreem steile percentages die het gebruik van een klein verzet noodzakelijk maakt. Uitschieters van boven de 20% komen regelmatig langs tijdens de klim.

Wij reden deze berg in de stromende regen en moesten schuilen voor het onweer.
Onheilspellende berg en één van de zwaarste die ik ooit heb gereden.
In 2020 zijn we nog een keer geweest en toen met prachtig weer.